Καφες- ακρως οικογενειακό

η στιγμη του καφε,

απο στιγμή ατομική

ή αντε στιγμή του ζευγαριου

μετατρέπεται σε οικογενειακή διαδικασία.

Πώς;;;

όλοι κάτι θέλουν απο τον νεσκαφέ μας!

Η πριγκίπησσά μας, έμαθε να τον φτιάχνει μεσα στις διακοπές , και τώρα την περιμένουμε να τον φτιάξει με τα χεράκια της. έχει ανησυχίες όμως : μήπως της λέμε ότι είναι ο καλύτερος απλά επειδή είναι με τα χεράκια της; μήπως δεν είναι πραγματικά ο καλύτερος καφές που έχουμε πιει;

Ο μικρός πρίγκηπας απο την άλλη, γλυκομματιάζει τα καλαμάκια. ή θα έρθει να μας γεμίσει το ποτήρι με 5-6 .. όσα κρατάει τελος πάντων ή αν δεν έχει πρόχειρα καλαμάκια ανα χείρας , θα περιμένει πότε δε θα κρατάμε το ποτήρι να ορμήξει. Πρόσφατα δοκίμασε και με τη γλωσσίτσα του τον αφρό που ήταν κολλημένος στο καλαμάκι ... και του άρεσε! το επανέλαβε 1-2 φορες και έκανα το λάθος να γελάσω.Το εξέλαβε ως παιχνίδι , και άντε να το κόψουμε τώρα.....

ταξίδια - επιστροφη

Διακοπές.
οι δικές μας ξεκίνησαν με το εγκεφαλογράφημα, λίγο πριν τη μεγάλη εβδομάδα.
Ταξιδέψαμε οπως πάντα με πλοίο, με τετράκλινη εξωτερική καμπίνα, που μας δίνει τη δυνατότητα 1. να σκαρφαλωνουμε απο το ένα κρεβάτι στο αλλο και 2. να χαζεύουμε τα κύματα απο την ασφάλεια του δικούμας φινιστρινιου και 3. να έχουμε τη δική μας τουαλέτα.
Ξυπνήσαμε στις 2 το πρωι και γυροφέρναμε σε όλα τα σαλόνια μαζεύοντας καλαμάκια απο τα μπαρ. ο στόχος ηταν να νυστάξουμε στις 10 που ηταν το ραντεβου στο παιδων.
Δύσκολη διαδικασία, να κοιμηθουν 4 παιδάκια με διαφορετικές συνήθειες ύπνου σε ενα υπερφωτισμένο σαλόνι.Φυσικα ο Νασος κοιμήθηκε τελευταίος , όταν εξασφαλίστηκε η απαραίτητη ησυχία και δανειστήκαμε ενα σεντονάκι απο το νοσοκομείο για το απαραίτητο σκοτάδι.

Συνεχίσαμε με Πήλιο, όπου ευχαριστηθήκαμε διαδρομές και παιδικές χαρές και τελειώσαμε με τις γιαγιάδες. Τώρα τα κεφάλια μέσα.

αυτο που μας εμεινε απο τη χαλαρότητα των διακοπων είναι ότι βάζει πια στο στόμα κυριολεκτικά ό,τι να'ναι .απο καλαμάκια - καινουρια και χρησιμοποιημένα χωρις διάκριση , μέχρι μπουκάλια-τενεκεδάκια -κουταλάκια και ότι αλλο αρκετα παρδαλό και πλαστικο βρεθει στο δρόμο μας.
Το καλό είναι ότι δοκιμάσαμε και νέες γεύσεις ( απλώς δοκιμές, δεν εχει προστεθει τίποτα στο διαιτολόγιο του οριστικά)

κουβεντουλες

Χτες διαβαζαμε με την 7χρονη "μεγάλη" κόρη το βιβλιαράκι .
είναι καλό γιατι βλέπει ότι υπάρχουν κι αλλα παιδια με αδερφάκια σαν το δικό της.
στο σημείο που έλεγε οτι "μπορει να νιώθεις ότι οι γονείς σου του δίνουν περισσότερη σημασία " μου λέει " όμως εγώ καταλαβαίνω και δε με πειράζει"
Δε θα το δέσω και κόμπο όμως ....

Ατάκες :
" νομίζω οτι ο Νασος έχει νικήσει το μισό αυτισμό "
και το πιο τρομαχτικο
" υπάρχουν μαμάδες και μπαμπάδες με αυτισμο;
Εγώ νομίζω ότι όταν θα μεγαλώσει θα του φύγει ο αυτισμός γιατι κανένα μπαμπα- μαμα δε γνωρίζουμε που να έχει αυτισμο"
Δαγκώθηκα.
Δεν έχουμε συζητήσει ποτε τόσο μακρινό μέλλον για το Νάσο.
Ημουν έτοιμη να πώ ότι μάλλον είναι απίθανο να κάνουν οικογένεια.
φοβήθηκα ότι θα την τρομάξω.
Απάντησα ότι ο αυτισμός θα είναι πάντα χαρακτηριστικό του Νασου, απλά εμείς μπορούμε να τον βοηθήσουμε να νικαει τις δυσκολίες που προέρχονται απο τον αυτισμό.
ικανοποιήθηκε απο την απάντηση... προς το παρόν.