Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

σκορπια διαφορα

Το βράδυ επιμένει να ξαπλώσει στον καναπέ.
πάμε στο κρεβάτι του.
Το πρωι τον βρίσκω στον καναπέ, κουκουλωμένο απο τη μεση και πανω με το ριχτάρι.

Λογοθεραπεία : 45 ευρω για λιγότερα απο 40 λεπτα. Μαθαίνει να λέει λέξεις όπως "ναι", "εγώ", "όχι" και "μαμα" . Οχι όμως να τις χρησιμοποιεί.Σε κάθε περίπτωση μπορεί να δοκιμάσει όλες τις παραπάνω λέξεις......

Στο δρόμο: περνάω έξω απο το νεκροταφείο, και παραλίγο να πατήσω μια γιαγιάκα.Ντυμένη στα μαυρα , με τακουνάκι και τσαντούλα στο χέρι, με κλίση 45 μοιρων, μαλλον επιστρέφει απο την πρωινή επίσκεψη στο ταίρι της.

Σήμερα: είναι το αποκριάτικο πάρτυ του ειδικου σχολείου. πληρώνουμε 2,5 ευρω για τον καφέ και τα φαγώσιμα ρεφενε. Πέρσι μπήκαμε-ειδαμε( ότι δεν είχε μέρος να σταθεί βγήκαμε. Φέτος θα ξαναπάμε. Τι περιμένω; να δω το Νάσο να χοροπηδάει και να χορεύει μέσα στο πλήθος. Αν μας προκύψει καθιστή κατάσταση θα φύγουμε πάλι.Για να δουμε ....

Στο νοσοκομείο της Ρόδου έχει έρθει παιδοενδοκρινολόγος. Η κοινωνική λειτουργός του σχολείου ζήτησε την άδεια των γονεων για να προγραμματιστουν ραντεβου για όλα τα παιδιά του ειδικού.Η ίδια προσπαθεί επίσης να κανονίσει ομαδικά ραντεβού για μαστογραφίες των μαμάδων.Αφορμη η απώλεια μιας μαμας απο αυτη την αιτία. Δεν είναι καλό που θέλουμε σπρώξιμο να φροντίσουμε τον εαυτό μας,είναι αλήθεια. Μ'αρέσει όμως που κάποιος μας το θυμίζει.