Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Μεγαλη Πεμπτη

ολη μερα το μικρο μου δεν ειχε κέφι. απο το μεσημερι που ξαπλώσαμε και βλέπαμε στο φορητο videoclips εμεινε ξαπλωμένο στο κρεβάτι μέχρι τις 8 , σηκώθηξκε για να φάει και εμεινε καθιστο στο τραπέζι μεχρι τις 9¨30. Ειχα αρχίσει να ανησυχω, γιατι το παιδι μου δεν ειναι ποτε τοσο ήσυχο.
Μια και σήμερα είναι η Σταυρωση, ειπα να πάμε στην εκκλησια.
Ειμαστε στο χωριο του συζύγου ( οξύλιθος Κυμης) και δεν γνωρίζουμε κόσμο εδω.
Φτιάχνουμε το πρόγραμμα : θα φιλήσουμε την εικόνα , και θα αναάψουμε το κεράκι μας, και θα περιμένουμε ...
μεχρι εκει ολα καλά. Τον εσταυρωμένο δε θέλαμε να το φιλήσουμε, οκ δεν το έλεγε και το πρόγραμμα μας, και δεν ενόχλησε κι κανέναν η παράλειψη.
προχωρήσαμε λοιπον και σταθήκαμε κοντα στα κεράκια.
Σε λίγο το μικρό μου έβγαλε μια φωνούλα. Τον αγκαλιάζω και του λέω ότι εδω κάνουμε ησυχία. και ακουω απο δίπλα μου , μια θείτσα , με το μαλλί του κομμωτηρίου και το κραγιον το κόκκινο να λέει "ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ?" ΠΑΙΔΑΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΝΤΩ, ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΑΜΟΓΕΛΩ.
ομως αρχίζω να βράζω ... οχι , δε θα φυγουμε λεω μεσα μου , έχουμε δικαίωμα να είμαστε στην εκκλησία όταν το επιθυμούμε, δεν ειναι το σπίτι της να μας διώξει.
ακομα ενα τριλεπτο αντεξε το μικρο μου να κανει ησυχια. και μετά λεει "μαμα, μπαμπα, ααααα" με μια φωνουλα δυνατη σχετικα. μεχρι που ηθελε να χοροπηδήσει.
Τι καλά , δεν εχει τίποτα το μικρο μου, τζάμπα ανησύχησα σήμερα.
ομως τον πήρα και φύγαμε απο την εκκλησία, γιατι ειχα αρχίσει να βρίζω τη θείτσα μέσα μου. και δεν αντεχα το σουσουρο διπλα μου με θεμα το παιδι μου.
τελικα μας νίκησε η θείτσα.
αντε , καλη ανασταση τωρα!

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

πανικος

panic - almοst permanent state this year.
οκ δεν τα καταφερνω. να τα προλαβαινω . ολα.
με τη γλωσσα εξω και τη ψυχη στο στομα απο το ξυπνημα μεχρι τον υπνο.
προς τα που παμε?? ξερει κανεις?
ΟΙ αμπελοφιλοσοφιες στη δουλειά (" τι ενιαια αρχη πληρωμων χωρις πληρωμες" )
το αγχος - το πραλυτικο αγχος του ανθρωπου που δεν προλαβαινει τις προ8εσμιες που 8ετουν αλλοι γι αυτον
Οι τυψεις για το χαμενο χρονο, που θα μπορουσε να είχε γινει συντελεστης θαυματων

και παντα στο μοτιβο "αυτα που θελω ειναι εφικτα επειδη τα θελω"
η απογοητευση απο την αντιδραστικοτητα μιας ?πρώιμης? εφηβείας συνδυασμένης με τη φυσιολογική κατα τα άλλα ζήλια του νευροτυπικου παιδιου, που καταλαβαίνει μεν αλλά πόσο να αντέξει την υπερβολικη προσοχή στο "άλλο"

και το blog στο ιδιο μοτίβο. πολλές πρόχειρες αναρτήσεις αλλά ποτέ δεν φτάνουν στη δημοσίευση.

Ετοιμαζομαι για "διακοπές". θα παρω αδεια , ακομα και οι υπάλληλοι του ΓΛΚ απεργήσαν.περασα ενα σαββατοκυριακο με το αδερφάκι μου και τα ανήψια που βλέπω 1-2 μερες το χρόνο, ωραία ήταν. Ο νάσος τα πήγε πολύ καλά με το θείο .
Ηθελε "κουνια", συνεχως.
οταν ο θειος εξουθενωμένος εκλιπαρουσε ενα διάλειμμα , "να πιω καφε Νασο"...
το παιδι μου με απειρη κατανόηση τον άφηνε να πιει ισαμε 2 γουλιες, και γρηγορα πίσω.
οσοι ξέρουν , καταλαβαίνουν την πρόοδο.ΟΚ δεν μπορει να καταλαβει την αναγκη του αλλου, αλλα μπορει να μπει στη διαδικασία να περιμένει.στην αρχη οχι για πολυ , αλλα στην περίπτωση μας , ολα μα ολα χτίζονται σιγα σιγα.

και δεν πιστέυω οτι κυνηγάω χιμαιρες .