Καλη χρονια!

πρωτο ποστ της χρονιας.
Καθε χρόνο τετοια εποχή ελπίδες, σχέδια κτλ.
Φετος εχω καπως ξενερώσει.
Δε ξερω αν οφείλεται στην ηλικία μου ή σε πολλές μικρές απογοητεύσεις που μαζέυονται.
Κατι που η κόρη μου περνάει κατι σαν πρωιμη εφηβεια και ειναι μεσα στα νευρα , κατι που εχω καιρο να δω μια μεγάλη πρόοδο του Νάσου,
Εχω χάσει το τσαμπουκά μου - αν υποθέσουμε οτι είχα κάποτε.
Εχουμε ενα μήνα τώρα που εφαρμοζουμε το πρωτόκολο willbarger, με βουρτσίσματα και πιέσεις ανα διωρο περίπου. ομως δεν εχει γίνει καμμια δραματική αλλαγη. Κι επειδη πιστευα στην αισθητηριακη βάση κάποιων εμμονών που βλέπω να συνεχίζονται, ε, μ εχει παρει λιγο απο κάτω.
Το άλλο ειναι οτι βιώνουμε μια απομόνωση οικογενειακως .
με ενοχλεί να νιωθω πως οπου πάμε ο Νασος μου είναι ανεπιθύμητος, με ενοχλει που δεν εχω το θαρρος να επιβάλω την παρουσια του...ακομα και στο σπίτι μας όταν ερχονται φιλοι της αδερφης του και δεν τον βάζουν στο παιχνίδι τους , δεν προσπαθουν , παρολο που το καταλαβαινω , με χαλαει.
Δε ξερω αν εχουν περασει κι αλλοι απο αυτο το σημειο...
Η ευχη της χρονιας, "να ειναι γεματη καλες εκπληξεις" την κραταω και την καταθέτω.
ξεκινησα να γραφω με μαυρη διαθεση , αλλα νομιζω πως τη ξορκιζω λιγολιγο