2 απριλιου κουιζ

Ποια είναι τα 3 πράγματα που θα λέγαμε στον κόσμο που δεν ξέρει τίποτα για το παράλληλο σύμπαν των αυτιστικών;

Πως να εξηγήσω τη χαρά μου σήμερα, που μόλις του είπα καλημέρα, άνοιξε τα χεράκια του και με αγκάλιασε με το πιο πολύτιμο χαμόγελο του κόσμου ?

Πώς να καταλάβει κανείς πόσο σημαντικό είναι να πάρει τη χτένα και να κάνει ότι χτενίζεται αντι να την κοπανήσει δοκιμάζοντας τον ήχο που κάνει στο τραπέζι στον καθρέφτη και στο πάτωμα;

πως να καταλάβει κανείς το άγχος μου αν έχω κάνει σωστές επιλογές στην μέχρι τώρα εκπαιδευση του;

Υ.Γ. θα ήθελα να σχολιάσουν και όσοι είναι έξω από το παράλληλο σύμπαν μας ( η έκφραση δεν είναι δικιά μου , αλλά μου άρεσε πολυ και την υιοθέτησα)

θεατρικαι παραστασεις

Πηγαμε θέατρο το Σαββατόβραδο!
Το θέμα το έχουμε ξεκινήσει απο παλιά. Πάμε, συντονισμένα :
μπαμπας και κόρη , μπαίνουν εγκαιρα και περιμένουν την έναρξη
μαμα και γιος , πετάμε πετραδάκια - καλαμακια και λοιπα στο λιμάνι
όταν ξεκινησει το εργο , πάμε σαν υψηλά πρσώπατα και καθόμαστε στη θέση μας,
χωρίς διάστημα αναμονής.
Παρακολουθούμε τα δρώμενα, τα τραγούδια και τους χορούς με πιο πολύ προσοχή .
καπου κοντά στο διάλειμα αρχίζουμε να δοκιμάζουμε τι ήχο κάνει το μολύβι στην καρέκλα του μπροστινού, οπότε το επισπεύδουμε.
α φου κάνουμε το δικό μας μεγάλο διάλειμα ( το προχτεσινο συνέπεσε με την ωρα της γης και χαζέψαμε και λίγο τα φαναράκια και τα κεράκια και τα αστερια στον ουρανό) ξαναμπαίνουμε κύριοι και παρακολουθούμε ανελλιπως μέχρι το τέλος.

Ηταν η πιο πετυχημένη μας εμπειρία.
Η προηγούμενη είχε χρόνο θεάματος 10 λεπτά , το οποίο παρατάθηκε με άρτον- μπισκοτάκια- χυμους κτλ στα 20. μετα βγήκαμε και δε ξαναμπήκαμε.

Έτσι το δίλημμα : τι επιλέγουμε να κάνουμε το Σαββατο ( παιδότοπο ή θέατρο ; κάτι που σίγουρα θα το απολαύσει ή "ένα ακόμα μάθημα" ) λύθηκε πανηγυρικά υπερ του δεύτερου.

Φυσικά την υπόθεση δε νομίζω οτι την πιάσαμε ( το αηδόνι του αυτοκράτορα ήταν το έργο) αλλά τη διαδικασία την εμπεδώσαμε.

βιωματικη μάθηση

απο τα ετοιμα...
αντιγράφω απο ενα Mail που έλαβα απο μια λίστα καθηγητών πληροφορικής
http://www.tvxs.gr/v4361 Μία ημέρα μετά τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 1968, η Jane Elliott πήγε να διδάξει στο δημοτικό της πόλης της στην Άιοβα, όπου κατοικούσαν μόνο λευκοί. Χώρισε τους μαθητές της σε δύο ομάδες, εκείνους με γαλάζια μάτια κι εκείνους με καφέ μάτια, και αποφάσισε να τους δώσει ένα γερό μάθημα κατά των φυλετικών διακρίσεων. Το ντοκιμαντέρ αυτό παρουσιάζει την ιστορία εκείνου του μαθήματος, τη μακροχρόνια επιρροή του στα παιδιά και τη δύναμή του που κράτησε τριάντα ολόκληρα χρόνια.

κατάφερα να το δω προχτές και είναι πραγματικά πολύ καλό.
Ενας δάσκαλος μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Ποιος τον στηρίζει είναι το θέμα.
θυμάμαι στη ΣΕΛΕΤΕ εναν καθηγητή που μας είχε βάλει μια ερώτηση πολλαπλής επιλογής:
Τι μας κάνει σωστούς ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ( με καιφαλαία ) στην ελλάδα :
α. το οικονομικο κινητρο
β. η κοινωνική αναγνώριση
γ. το εκπαιδευτικο συστημα
δ . το φιλότιμο
και η σωστη απάντηση ήταν το δ .......
Στον πατριωτισμο των ελλήνων επαφίεται το αν θα συναντήσει η Μαρία μια κυρια Βικυ ή έναν δημοσιουπαλληλίσκο που βαριέται τη ζωή του και ξεσπάει όπου μπορεί.
( έχω ακούσει "εκπαιδευτικο ειδικης αγωγης" να λέει " τα βλαμμένα , θέλουν και σχολείο")

MAZEYOYME ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

Τελικά είναι πολλοί διατεθμένοι να υπογράψουν ,
και να μάθουν , και να βοηθήσουν.
δινω το κειμενο και χαμογελώντας περιμένω την υπογραφή.
εχω συναντήσει τουλάχιστον 4 παιδάκια που διαγνώστηκαν στο κατώφλι του νηπιαγωγείου.
μακάρι να γίνει κάτι
Αρκετοι προσφέρθηκαν να μου μαζέψουν κι άλλες.
APA λοιπον η πρωτη προτεραιότητα αυτη τη βδομάδα.
τα ξαναλέμε