θεατρικαι παραστασεις

Πηγαμε θέατρο το Σαββατόβραδο!
Το θέμα το έχουμε ξεκινήσει απο παλιά. Πάμε, συντονισμένα :
μπαμπας και κόρη , μπαίνουν εγκαιρα και περιμένουν την έναρξη
μαμα και γιος , πετάμε πετραδάκια - καλαμακια και λοιπα στο λιμάνι
όταν ξεκινησει το εργο , πάμε σαν υψηλά πρσώπατα και καθόμαστε στη θέση μας,
χωρίς διάστημα αναμονής.
Παρακολουθούμε τα δρώμενα, τα τραγούδια και τους χορούς με πιο πολύ προσοχή .
καπου κοντά στο διάλειμα αρχίζουμε να δοκιμάζουμε τι ήχο κάνει το μολύβι στην καρέκλα του μπροστινού, οπότε το επισπεύδουμε.
α φου κάνουμε το δικό μας μεγάλο διάλειμα ( το προχτεσινο συνέπεσε με την ωρα της γης και χαζέψαμε και λίγο τα φαναράκια και τα κεράκια και τα αστερια στον ουρανό) ξαναμπαίνουμε κύριοι και παρακολουθούμε ανελλιπως μέχρι το τέλος.

Ηταν η πιο πετυχημένη μας εμπειρία.
Η προηγούμενη είχε χρόνο θεάματος 10 λεπτά , το οποίο παρατάθηκε με άρτον- μπισκοτάκια- χυμους κτλ στα 20. μετα βγήκαμε και δε ξαναμπήκαμε.

Έτσι το δίλημμα : τι επιλέγουμε να κάνουμε το Σαββατο ( παιδότοπο ή θέατρο ; κάτι που σίγουρα θα το απολαύσει ή "ένα ακόμα μάθημα" ) λύθηκε πανηγυρικά υπερ του δεύτερου.

Φυσικά την υπόθεση δε νομίζω οτι την πιάσαμε ( το αηδόνι του αυτοκράτορα ήταν το έργο) αλλά τη διαδικασία την εμπεδώσαμε.