επικοινωνιακα

η ζωγραφιά απο τα χεράκια του πρίγκηπά μου .
πηζω στη δουλεια αυτο τον καιρο και σε πολλά ενδιαφέροντα θέματα δεν έχω πάρει θέση.

ομως επανέρχονται , άλυτα και βασανιστικά:-)
οπότε , δεν αγχώνομαι , όλα θα βγουν - στη φόρα κάποια στιγμη)

Παρατηρώ τον τρόπο που ο Νασος αλληλεπιδρά με τρίτους. Ανάλογα με τον τρόπο που τον προσεγγίζουν μπορεί να δείξει απο μεγάλη χαρά μεχρι εκνευρισμο.Αυτο ,μεταξύ μας , υγιέστατο το βρίσκω.Συχνά όμως υπάρχει αυτο το "ατσούμπαλο" , που μπορεί να σε τραβήξει απο τα μαλλιά και να τα ξεριζώσει για να πας κοντα να σου δώσει φιλάκι.
πολλοί νιώθουν αμηχανια. εκει μπαινω εγω και καθοδηγώ; κι εγω ανθρωπος ειμαι ομως με τις ανασφάλειές μου,ισως και σαν αυτιστικομανα να είμαι κι εγώ αυτιστικη.και δεν ξέρω πόσο κόπο και χρόνο έχουν σκοπό να αφιερώσουν στο μονάκριβό μου.Οπότε κάνω την πάπια , και τελικά δε ξέρω αν αυτό είναι καλό για το μικρούλι μου.
Σε παρέες παιδιών μπορεί να θέλει να παίξει.Καλές στιγμές έχουμε συνήθως με μικρότερα παιδάκια. τα συνομήλικα ή λίγο πιο μεγάλα φοβουνται ότι θα τους χαλάσει το παιχνίδι.
μόλις του βάλουν μια φωνή γίνεται λούης.
με τους μεγάλους ψάχνει να βρει ποιος θα του κάνει τη χάρη.καταλαβάινει το ΟΧΙ και στην επόμενη φάση δοκιμάζει άλλον. με όποιον περάσει καλά τον ζητά ξανά και ξανα.όποιος είναι σκληρός, μπορεί να φάει και ξύλο. και εκει ειναι τα δύσκολα: αναρωτιέμαι αν σκέφτονται οτι είναι κακομαθημένος , αλλά δεν έχω περιθώριο να φορτωθώ κι άλλες ενοχές. Σιγουρα θέλει δουλεια με τα όρια , αλλά είναι παιδάκι και μάλιστα αυτιστικό.

Το ερώτημα γιά μένα είναι το εξής:
κάποιες συμπεριφορές ειναι κατάλληλες για την ηλικία του και κατα συνέπεια αποδεκτές απο τρίτους.
η "σωστη" συμπεριφορά όμως θέλει ΠΟΛΥ χρονο μέχρι να τη μάθει.
Τι κάνουμε λοιπόν; με το φόβο να μην καθιερώσει λάθος συμπεριφορές δεν το αφήνω να φερθεί σαν παιδάκι της ηλικίας του;
και σαν ποιας ηλικίας παιδάκι πρεπει να περιμένω να φερθεί;;;

το πολύφρουτο

Το δεντράκι στα δεξιά λέγεται πολύφρουτο.[το ζωγραφισαμε στις διακοπες μαμα και κορη.το περιγραμμα του δεντρου δικο μου κατα παραγγελια της ] Σύμφωνα με το κοριτσάκι μου λοιπον, ειναι ένα δέντρο που κάνει όλα τα φρούτα.Ρόδια, αχλάδια, πορτοκάλια, βανίλιες, λεμόνια , μήλα...

Για μένα η ομορφια του ειναι ακριβως στην ποικιλία των φρουτων που μοιράζονται τις ίδιες ρίζες.

Απλο-ι-κο ?

το κολλημένο μου μυαλό βλέπει παντού μοτίβα διαφορετικότητας και αποδοχης.

υ.γ ΞΈΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟ Ινστιτούτο για τα δικαιώματα των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες; ειδα ενα αρθρο στην ελευθεροτυπια πριν μερικες μερες...

ελεύθερη πτώση

Ο Νάσος πάντα ήθελε να σκαρφαλώνει.όσο πιο "δύσκολα" και ψηλα ειναι τοσο το καλύτερο.
επίσης, απο τη μέρα που καταφέραμε να του μάθουμε να πετάει κάτι( πετρούλες στην παραλία ηταν το πρωτο επιτυχές πρότζεκτ) θέλει να πετάει πράγματα.
Δεν καταλάβαμε τότε που θα μας εβγαζε αυτο.
Σήμερα πετάει κυριολεκτικα οτιδήποτε οπουδήποτε.
μετράω :

• σπασμένα γυαλικα απο την κουζίνα ( βάζα, μπουκάλια ποτηρια)
• παπούτσια ,φωτογραφιες ,μαξιλάρια και παιχνίδια απο το παραθυρο του τριτου οροφου στην αυλη του υπογειου...
• καλαμάκια και μολύβια σαν τα πετραδακια του κοντορεβυθούλη απο οπου περάσει...
• το υπόλοιπο απο το τυρι- μπισκοτο - και ότι φαγώσιμο βρεθει στο χέρι του
• αδειάζει το πακέτο απο τα τσιγάρα και τα πετάει στο πάτωμα- το πακέτο αγνοείται...
• μαχαίρια και λοιπα επικινδυνα κουζινικα προς τα πάνω( πάνω απο τα ράφια της κουζίνας)

Το θέμα είναι ότι δεν το κόψαμε απο την αρχή και τώρα δε ξέρω αν μαζεύεται.

Η εργοθεραπεύτρια προσπαθεί να του δείξει τη χρήση και τη θέση των αντικειμένων.
Την κούκλα την αγκαλιάζουμε - δεν την πετάμε, με το μολύβι γράφουμε και στη μολυβοθήκη, τα μουσικα όργανα παράγουν ήχο με συγκεριμένο τρόπο και όχι πετώντας τα κτλ.

πρακτικα αυτο σημαίνει ολοκληρη τη μερα να εισαι πίσω απο το νασο και να προσπαθεις να τον προλάβεις πριν εκσφενδονίσει αυτο που κρατα να του πεις τι να το κάνει.

Δε ξέρω αν έχουμε ελπίδες να το ελέγξουμε, η κατάσταση φαίνεται τραγική, και είναι εξαντλητική.

Δεν ξέρει- δεν τον νοιάζει τι θα πει "σπάει"- "χαλάει"

Είναι τοσο ισχυρή η παρόρμηση για να πετάξει, που δεν ξεχωρίζει αγαπημένα αντικείμενα και σκουπίδια.Συζητώντας με την Εργοθεραπεύτρια , καταλήξαμε οτι αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να βλέπει την πορεία του αντικειμένου.Τον ενδιαφέρει η βολή αυτη καθ εαυτη.

Τό χει λύσει κανεις;

ποσο χειροτερα;

Δε θελω να το πιστέψω.
ομως συμβαίνει.
και κατι πρέπει να γίνει.

Πέρασα απο της εμμα'ς σήμερα και μετα στο psi-action.

ειναι τοσο άσχημη η πραγματικότητα των ιδρυμάτων...

ελπιζω μονο να μην περναει στα "ψιλα".

έφερα πριν 5 χρονια έναν άνθρωπο στη ζωή.θέλω να μπορέσει να τη ζήσει ,
και να τη χαρεί και μετά που θα έχω φύγει.
έχω υποχρέωση να φροντίσω γι αυτο.

Δεν ξέρω πως.

και κάτι ευχάριστο, απο το "εθνος" σημερα .

θλιψη

ωρες ωρες πεφτω πανω σε πραματα που με χαλανε.
δυο ειναι τα προσφατα:
Το αρθρο που ελεγε χτες η μαριλενα και η εμμα ,που αφορα την κατάσταση του μαύρου μέλλοντος των αδύναμων ανθρωπων , στους οποιους ανήκει και το παδί μου.
Στέγες διαβίωσης ΑΜΕΑ .... ανέκδοτο;

και το αλλο εγω το εμαθα προσφατα αλλα ειναι παλιο.
Αφορα μια δράση , ΜΕΣΑ στα πλαίσια και τις δυνατότητες του εκπαιδευτικού συστήματος, που όμως "χάλασε τη σουπα" καποιων και το πολέμησαν.

Πάντα πίστευα ότι το να κανει κάποιος καλά τη δουλειά του, ειδικα οταν αυτη ειναι ενα λειτούργημα , όπως του εκπαιδευτικου, είναι εφικτο - ακομα και αν το πλαίσιο, τα κίνητρα και οι συνθήκες είναι αντίξοες.Οκ να μη σε βοηθάνε , αλλα να σε πολεμάνε κι όλας;;;
Σε ποια αποδοχή της διαφορετικότητας μπορεί να ελπιζει κανείς ;;

ενας γνωστός προσπαθεί να βρει μια ακρη μεσω της εκκλησιας για χρηματοδότηση ενος εγχειρήματος - κατασκευη στεγης ΑΜΕΑ -ξενώνα . δεν το εχουμε κουβεντιάσει αναλυτικα,
αλλα και μονο η σκέψη να είναι μαζί με το γηροκομείο με αποθάρρυνε.
που; ξερει κανενας στοιχεία για τη Ζιτσα; ή κατι αλλο που να λειτουργει αξιοπρεπως;
στοιχεια απο μέσα ή απο κοντά;
Τι γίνεται με τους ενήλικες αυτιστικούς;;;

ματιές

μια παρεούλα μοσχο- μπίζελα ,
μια παραλία,

σκια-λιακαδα,

μια ομίχλη ......

εικόνες που με κανουν να χαίρομαι.Το μικρό μου δεν έχω καταφέρει ακόμα να το πείσω ( να του δειξω) να μυρίσει ενα λουλούδι, κι αυτο ειναι ενα αγκαθάκι που με τσιμπά λιγο.

θα ξημερώσει Πρωτομαγια.

Στη μεγάλη κάνουμε κουβέντα για το Σικάγο.

Για το μικρό ελπίζω να χαρεί την εξοχη, κι ας μην είναι με τον τρόπο που τη χαίρομαι εγω.