- Γενέθλια της "μεγάλης" στο "λεμονόδασος" -αναπάντεχα καλά. συμμαθητές έβαλαν τους γονεις να οδήγησουν χιλιόμετρα για να έρθουν στα γενέθλια της πριγκήπισσας.Τα μπαλόνια αποδείχτηκαν ακαταμάχητα , ειδικα στη μορφη της νεροβόμβας.οι μονοι που ζορίστηκαν ήταν τα κουνέλια της γιαγιάς , που πέρασαν απο όλα τα παιδικά χεράκια , και αναγκάστηκαν να παίξουν και κυνηγητό , χωρις να βγάλουν ούτε κιχ.
- το reunion των συμμαθητων 20 χρονια μετα τη Γ λυκειου έγινε φέτος, χωρις εμένα. Παρόλο που το περίμενα καιρό, κάτι η σκέψη οτι "όσες σχέσεις ήταν να κρατήσουν κράτησαν", κατι που δεν προλάβαινα να παω κομμωτήριο ... τελικα δεν πηγα. Ισως και να με τρόμαξε η σκέψη ότι απο τους παλιούς που δεν έχω δει πρόσφατα δε θα με θυμόταν κανείς... Τα έτη φωτός που έχω διανύσει μετά τη διάγνωση έχουν συμβάλει στο να μη με χαλάνε πια τετοια θέματα "κοινωνικότητας".
- ηταν το δευτερο συνεχόμενο ΣΚ που είχε πολυ κόσμο τριγύρω , και το μικρο μου δεν εχασε την ψυχραιμια του.Το προηγούμενο ΣΚ, καποια στιγμή αγχώθηκε και εβαλε τα κλάματα, και χρειάστηκε να μείνουμε οι δυο μας με μουσικουλα για κανενα 10λεπτο προκειμένου να βρούμε μια ηρεμία. Χτες ήταν πολύ καλύτερος σ'αυτό. Βέβαια η επικοινωνία του με τους καλεσμένους είχε πάντα σχέση με τα ωραία πλαστικα πιατακια-κουταλακια-ποτηρακια που κρατουσαν....πολεμοφόδια για το κοτέτσι.Ειναι καλό που ηταν 'ηρεμος, ειχε γνήσια ευχαρίστηση απο το πέταγμα των πλαστικών.Μήπως όμως είναι πάλι ένα κλείσιμο στον εαυτό του και να μη το πανηγυρίζω? Τελικα καταλήγω ότι δεν είναι ολες οι μέρες ίδιες, και το πιο σημαντικο ειναι να βρίσκει ενα τρόπο να συνυπάρχει. Δεν τον φωτογράφησα, αλλα κάποια στιγμή , που ειχε μαζέψει κουταλάκια απο την τούρτα και εκανε το γνωστο tapping στα μάγουλα , ήταν ένα γνήσιο γυφτάκι !Ο πιο γλυκος μουτζούρης
Πού να είχα και περίοδο ( εσύ και τα νεύρα σου )
-
HOW TO SURVIVE AUTISM ..........1
Πριν από μερικές μέρες βγήκα με το αυτοκίνητο και τον Παύλο μαζί μου να
ψάξω να βρώ ένα φάρμακο που παίρνει...
Πριν από 7 χρόνια