περνάμε καταστάσεις άγχους.
Εγω γιατι μια με τις διακοπες , μια με την αναγκαστικη ακινητοποιηση λογω μεσης εχω χασει όλο τον απρίλη και τωρα τρέχω και δε φτανω...στη δουλεια στο σπίτι παντου..
ο Νάσος , δε ξέρω ακόμα την ακριβή αιτία , αλλα εμφανιζει συμπτώματα ύποπτα.
Κουβαλάει εδω και 15 μερες σφτιχτα στα μικροκαμωμένα του χεράκια 5 κουζινικά ( σπάτουλες της αληθινης κουζίνας, τηγανακια της ψέυτικης, κουταλακια μανταλακια , και γενικως αντικείμενα τα οποία μπορεί να τα κοπανάει στο μάγουλο του.Αυτο το θεμα με το κοπανημα στο μάγουλο ειναι μαλλον αισθητηριακης προέλευσης.
Μπορει να τα αφησει για να κάνει καποια άλλη δραστηριότητα οπως μάθημα αλλα πρέπει να τα βλέπει δίπλα του , και προσπαθεί να ξεμπερδέψει γρήγορα για να τα ξαναπάρει.
τελευταία , έρχεται στο διπλο για να κοιμηθει . Λέμε καληνύχτα , σκεπάζεται στο κρεβάτι του , στριφογυρνάει 1-2 ωρες και μετα τσουκου τσουκου ερχεται και χωνεται στο διπλο για να τον πάρει ο ύπνος.Λέω να μην τον πιέσω με το θέμα αυτο , αλλα φοβάμαι μην εγκατασταθει καινούρια ρουτινα υπνου ...
Μου λείπει το blog της Μαριλένας, και των υπολοιπων που εχουμε πεσει σε νάρκη.
Είμαστε βαρκούλες στον ωκεανο , και εχουμε ανάγκη να βλέπουμε η μια τα φώτα της άλλης.Σε τι φάση βρίσκονται αραγε οι υπόλοιποι?
Το θέμα τωρα είναι το σχολείο. Στη Ρόδο 2 επιλογές έχουμε , ενα ειδικο και ενα ειδικο-πειραματικο.αυτη τη βδομαδα θα καταλήξουμε ποιο μπορει να βοηθησει το παιδι μας του χρόνου.
Πριν από 7 χρόνια
6 σχόλια:
Και μενα μου λειψατε και χαιρομαι που βλεπω ενα ποστ εδω...
Η αλλη σκεψη εγκαταλειφθηκε?
Εχω σταθερο..οποτε θα μπορουμε να μιλησουμε!!! :) Αρκει να τελειωσουν οι εξετασεις στα μαθηματικα την Δευτερα.
Φιλια :)
ναι, μετα απο ώριμη σκέψη, βοηθησαν και τα οικονομικα μετρα ...
λεπτομερειες θα σου πω ζωντανα.
δεν είμαστε για μεγάλες αλλαγές.
η κατάσταση περιγράφεται με μια φράση που είχες πει " η στερεοτυπία χτυπάει κοκκινο" και ψάχνουμε να δουμε τι τον στρεσαρει και τι τον χαλαρωνει.
Να και ενας λογος να χαρω τα οικονομικα μετρα!!! ;-)
Αν και δεν καταλαβαινω πολλα, ευχομαι να σας πανε ολα καλυτερα.
Ο Νασουλης νομιζω οτι κανει τις εμμονες του που μπορει σε λιγο να εξαφανιστουν, εχω δει κι εγω με τον Π. πολλα τετοια κατα καιρους.
Οσο για το μπλογκ, εχω πολλα προβληματα αυτην την εποχη, ολα μαζεμενα, αν στρωσουν λιγακι τα πραγματα, πιστευω να εχω τη διαθεση και το χρονο να ξαναγραψω μεσα στον Ιουνιο.
Πολλα φιλια
δε θα εξαφανιστουν μονα τους, αυτο με αγχώνει και δε ξερω κατα πόσο το δικο μου αγχος το πολλαπλασιάζει.
Τα υπόλοιπα,αφορουν μια σκέψη για μετάθεση με στόχο την αναζήτηση σχολειου για το νασο.
Και μένα μου λείπουν τα κορίτσια. Όλες τους. Όλες σας. Έχεις δίκιο. Σαν βαρκούλες στο πέλαγος και έχουμε ανάγκη να βλέπει η μια τα φώτα της άλλης. Και ας μη προσσεγγιστούμε ποτέ. Αρκεί να φαίνονται τα φώτα μας και η ρότα μας. Πλέουμε στο ίδιο πέλαγος για το ίδιο λιμάνι.
Τώρα για το αισθητηριακό που λες, δεν ξέρω, αλλά και ο Παναγιώτης την περίοδο που έκανε βούρτσα απόκτησε τη συνήθεια να κουνάει το κεφάλι του γρήγορα-γρήγορα δεξιά αριστερά. Δεν μου άρεσε καθόλου. Θεώρησα οτι η βούρτσα τον ευχαριστεί τόσο πολύ ώστε προσπαθεί να δημιουργήσει ένα υποκατάστατο που να τον ευχαριστεί το ίδιο. Μπορεί να λέω και βλάκείες αλλά τη βούρτσα την έκοψα τελείως και πλέον αυτό το κούνημα το κάνει σπάνια. Μπορεί να είναι και τυχαίο, δεν ξέρω.
Χαίρομαι που εσύ τουλάχιστον, άναβεις τα φώτα σου πιο συχνά από ότι μας είχες συνηθίσει. Φιλιά
Δημοσίευση σχολίου