Μεγαλη Πεμπτη

ολη μερα το μικρο μου δεν ειχε κέφι. απο το μεσημερι που ξαπλώσαμε και βλέπαμε στο φορητο videoclips εμεινε ξαπλωμένο στο κρεβάτι μέχρι τις 8 , σηκώθηξκε για να φάει και εμεινε καθιστο στο τραπέζι μεχρι τις 9¨30. Ειχα αρχίσει να ανησυχω, γιατι το παιδι μου δεν ειναι ποτε τοσο ήσυχο.
Μια και σήμερα είναι η Σταυρωση, ειπα να πάμε στην εκκλησια.
Ειμαστε στο χωριο του συζύγου ( οξύλιθος Κυμης) και δεν γνωρίζουμε κόσμο εδω.
Φτιάχνουμε το πρόγραμμα : θα φιλήσουμε την εικόνα , και θα αναάψουμε το κεράκι μας, και θα περιμένουμε ...
μεχρι εκει ολα καλά. Τον εσταυρωμένο δε θέλαμε να το φιλήσουμε, οκ δεν το έλεγε και το πρόγραμμα μας, και δεν ενόχλησε κι κανέναν η παράλειψη.
προχωρήσαμε λοιπον και σταθήκαμε κοντα στα κεράκια.
Σε λίγο το μικρό μου έβγαλε μια φωνούλα. Τον αγκαλιάζω και του λέω ότι εδω κάνουμε ησυχία. και ακουω απο δίπλα μου , μια θείτσα , με το μαλλί του κομμωτηρίου και το κραγιον το κόκκινο να λέει "ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ?" ΠΑΙΔΑΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΝΤΩ, ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΑΜΟΓΕΛΩ.
ομως αρχίζω να βράζω ... οχι , δε θα φυγουμε λεω μεσα μου , έχουμε δικαίωμα να είμαστε στην εκκλησία όταν το επιθυμούμε, δεν ειναι το σπίτι της να μας διώξει.
ακομα ενα τριλεπτο αντεξε το μικρο μου να κανει ησυχια. και μετά λεει "μαμα, μπαμπα, ααααα" με μια φωνουλα δυνατη σχετικα. μεχρι που ηθελε να χοροπηδήσει.
Τι καλά , δεν εχει τίποτα το μικρο μου, τζάμπα ανησύχησα σήμερα.
ομως τον πήρα και φύγαμε απο την εκκλησία, γιατι ειχα αρχίσει να βρίζω τη θείτσα μέσα μου. και δεν αντεχα το σουσουρο διπλα μου με θεμα το παιδι μου.
τελικα μας νίκησε η θείτσα.
αντε , καλη ανασταση τωρα!