προκειμένου να ανταλλάξουμε ένα βλέμμα/χαμόγελο/ χειρονομία δεν υπολογίζω τους κανόνες.Δε μπορω να του απαγορεύω διαρκώς. Μήπως τελικά εχουν δίκιο κάτι φαρμακόγλωσσοι που λένε πως δεν είμαι καλή μαμα?πιστεύω ότι είναι ακομα πολύ μακριά μου το αστεράκι μου ,και νιώθω ότι πρέπει εγώ να μπώ στον κόσμο του , αφήνοντας τους κανόνες του δικού μου κόσμου.
Σε ένα παιδικο βιβλιαράκι έλεγε "δεν πειράζει να τρως μακαρόνια με τυρί στη μπανιέρα" ... ποσο μάλλον ένα σνακ στον πάγκο της κουζίνας..
Ξεκίνησα να γράφω με αφορμή την εικόνα "τάξης και νομου"που είδα στης Μαρίας. Ηθελα να πω οτι εμάς ( τέκνο και μαμά ) η τάξη μας αφήνει παγερά αδιάφορους...αν και θάθελα να τόχουμε λίγο το νοικοκυριλίκι αυτού του είδους μέσα μας για να το χαιρόμαστε όταν συμμαζεύουμε, και να μη μας είναι αγγαρεία.
Σήμερα άκουσα ένα πολύ καθαρό "ΟΧΙ" όταν τραγούδησα το 'μαζεύουμε' που ειναι το συνθημα για να κατεβει και να μου δωσει στο χέρι ολα οσα πεταξε.κι αυτο ειναι κάτι. κάτι άλλο απο το να μάθει να τρώει (πάντα) στο τραπέζι.
προσπ'αθησα να περιορίσω το πέταγμα πραγμάτων σε άλλα πλαίσια, αλλα είναι τόσο ισχυρή η ενίσχυση απο τις "ρίψεις-απο-παγκο-κουζίνας" ... ΔΕΝ υποκαθιστούνται.Μόνο η χρήση τους σαν επιβράβευση φαίνεται να παίζει,υπο την προυπόθεση όμως ότι δε θα μπορεί να εξασκήσει το άθλημα όποτε θέλει. και αυτο μας οδηγει πάλι στην ανάγκη ολοήμερου προγράμματος......
Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω όσους μου δίνουν κουράγιο.θυμήθηκα και ένα παλιό της Μαριλένας και λεω να αναζητήσω το " συμπαθέστατο εγχειρίδιο"
4 σχόλια:
σε μας δεν ηταν παντα ετσι, πρεπει να ανεβασω φωτο να δεις τα ντουλαπια της κουζινας(που καμια σχεση δεν εχουν με τα δικα σου που ειναι τελεια), να δεις ειδικα αυτα που ειναι κατω απο τον νεροχυτη, που ειναι σκασμενα , ξεφλουδισμενα , γιατι ο Παυλος ειχε την ..καλη συνηθεια να γεμιζει τις γουρνες με νερο, να αδειαζει ολο το υγρο των πιατων μεσα, να γινεται τεραστια σαπουναδα, να τρεχουν τα νερα κατω,και πανω στο βουνο απο σαπουναδα που ειχε δημιουργηθει, να αδειαζει και ενα μπουκαλακι κετσαπ, με τη δικαιολογια οτι προσομοιωνει φυσικα φαινομενα(η σαπουναδα ειναι το βουνο και η κετσαπ το υφαιστειο)
καλη μερα
Μιράντα συμπάσχουμε πλήρως με την κατάσταση.
Η βαρύτητα φίλος και σύμμαχος, όσο δεν για το ποιά είναι η θέση του κάθε αντικειμένου, το που μπαίνει τι, σε πλήρη αντίθεση με τα αναμενόμενα.
Ειδικά δε το τέκνο έχει μεταλαχθεί σε un-Bell Epoc διακοσμητή, τις μεταμεσονύχτιες ώρες όταν ο ενήλικας καταναλώνει κάθε σταγόνα δράσης στο να μείνει απλώς ξύπνιος !!!!!
Δύναμη, υπομονή και επαναπρογραμματισμός στο τι είναι το αναγκαίο και τι το εφικτό.
Ούτε εμείς είμασε σε φάση τάξης και ταχτοποίησης δυστυχώς. Η μόνη διάθεση βοήθειας στο συμμάζεμα είναι πλέον όταν βγάζει το παντελόνι πχ να μην το ρίχνει στο πάτωμα αλλά να υψώνει το δάχτυλο ποδιού-κρεμάστρα μέχρι το χέρι μου.
Μαρία, είμαι πάνω απο σίγουρη ότι το μισό απο αυτό που έχετε τώρα οφείλεται στο πρόγραμμα και το αλλο μισό στην εμφυτη ανάγκη του παιδιου για τάξη.Εμας μας λείπει το δεύτερο μάλλον οπότε δουλεύουμε οσο μπορούμε το πρώτο!!
Παύλο,εμεις περιοριζόμαστε στις ώρες του φωτός. Αλλα το τέκνο εχει την τάση επίσης να ¨κρύβει" πράγματα "πισω απο" κρεβάτια , καναπέδες, καλοριφέρ ... και μέσα στο ψυγείο( το βράδυ βγάλαμε 20 μολύβια και 30 τραπουλόχαρτα απο το συρτάρι των λαχανικών) οποτε το συμμάζεμα είναι πραγματικός άθλος!
Μαριλένα, αυτη τη σκηνη τη ζω κι εγώ. προσφάτως τον αναγκάζουμε να μαζέυει και το μπουφαν(που βγαινει απο τα χέρια και πέφτει στο πάτωμα) και να το δίνει στη μαμα.
Δημοσίευση σχολίου