θλιψη

ωρες ωρες πεφτω πανω σε πραματα που με χαλανε.
δυο ειναι τα προσφατα:
Το αρθρο που ελεγε χτες η μαριλενα και η εμμα ,που αφορα την κατάσταση του μαύρου μέλλοντος των αδύναμων ανθρωπων , στους οποιους ανήκει και το παδί μου.
Στέγες διαβίωσης ΑΜΕΑ .... ανέκδοτο;

και το αλλο εγω το εμαθα προσφατα αλλα ειναι παλιο.
Αφορα μια δράση , ΜΕΣΑ στα πλαίσια και τις δυνατότητες του εκπαιδευτικού συστήματος, που όμως "χάλασε τη σουπα" καποιων και το πολέμησαν.

Πάντα πίστευα ότι το να κανει κάποιος καλά τη δουλειά του, ειδικα οταν αυτη ειναι ενα λειτούργημα , όπως του εκπαιδευτικου, είναι εφικτο - ακομα και αν το πλαίσιο, τα κίνητρα και οι συνθήκες είναι αντίξοες.Οκ να μη σε βοηθάνε , αλλα να σε πολεμάνε κι όλας;;;
Σε ποια αποδοχή της διαφορετικότητας μπορεί να ελπιζει κανείς ;;

ενας γνωστός προσπαθεί να βρει μια ακρη μεσω της εκκλησιας για χρηματοδότηση ενος εγχειρήματος - κατασκευη στεγης ΑΜΕΑ -ξενώνα . δεν το εχουμε κουβεντιάσει αναλυτικα,
αλλα και μονο η σκέψη να είναι μαζί με το γηροκομείο με αποθάρρυνε.
που; ξερει κανενας στοιχεία για τη Ζιτσα; ή κατι αλλο που να λειτουργει αξιοπρεπως;
στοιχεια απο μέσα ή απο κοντά;
Τι γίνεται με τους ενήλικες αυτιστικούς;;;