Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

ελεύθερη πτώση

Ο Νάσος πάντα ήθελε να σκαρφαλώνει.όσο πιο "δύσκολα" και ψηλα ειναι τοσο το καλύτερο.
επίσης, απο τη μέρα που καταφέραμε να του μάθουμε να πετάει κάτι( πετρούλες στην παραλία ηταν το πρωτο επιτυχές πρότζεκτ) θέλει να πετάει πράγματα.
Δεν καταλάβαμε τότε που θα μας εβγαζε αυτο.
Σήμερα πετάει κυριολεκτικα οτιδήποτε οπουδήποτε.
μετράω :
  • σπασμένα γυαλικα απο την κουζίνα ( βάζα, μπουκάλια ποτηρια)
  • παπούτσια ,φωτογραφιες ,μαξιλάρια και παιχνίδια απο το παραθυρο του τριτου οροφου στην αυλη του υπογειου...
  • καλαμάκια και μολύβια σαν τα πετραδακια του κοντορεβυθούλη απο οπου περάσει...
  • το υπόλοιπο απο το τυρι- μπισκοτο - και ότι φαγώσιμο βρεθει στο χέρι του
  • αδειάζει το πακέτο απο τα τσιγάρα και τα πετάει στο πάτωμα- το πακέτο αγνοείται...
  • μαχαίρια και λοιπα επικινδυνα κουζινικα προς τα πάνω( πάνω απο τα ράφια της κουζίνας)

Το θέμα είναι ότι δεν το κόψαμε απο την αρχή και τώρα δε ξέρω αν μαζεύεται.

Η εργοθεραπεύτρια προσπαθεί να του δείξει τη χρήση και τη θέση των αντικειμένων.
Την κούκλα την αγκαλιάζουμε - δεν την πετάμε, με το μολύβι γράφουμε και στη μολυβοθήκη, τα μουσικα όργανα παράγουν ήχο με συγκεριμένο τρόπο και όχι πετώντας τα κτλ.

πρακτικα αυτο σημαίνει ολοκληρη τη μερα να εισαι πίσω απο το νασο και να προσπαθεις να τον προλάβεις πριν εκσφενδονίσει αυτο που κρατα να του πεις τι να το κάνει.

Δε ξέρω αν έχουμε ελπίδες να το ελέγξουμε, η κατάσταση φαίνεται τραγική, και είναι εξαντλητική.

Δεν ξέρει- δεν τον νοιάζει τι θα πει "σπάει"- "χαλάει"

Είναι τοσο ισχυρή η παρόρμηση για να πετάξει, που δεν ξεχωρίζει αγαπημένα αντικείμενα και σκουπίδια.Συζητώντας με την Εργοθεραπεύτρια , καταλήξαμε οτι αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να βλέπει την πορεία του αντικειμένου.Τον ενδιαφέρει η βολή αυτη καθ εαυτη.

Τό χει λύσει κανεις;

4 σχόλια:

houz είπε...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα.

Καθε παιδί είνια διαφορετικό και ότι έπιασε δε εμάς δεν είναι σίγουρο ότι θα πιάσει και με τον Νάσο.

Μια δοκιμή όμως δεν χαλάει κανένα.

1) Δεν δοκιμάζουμε να το κόψουμε αλλά να το περιορίσουμε.

2) Επεμβαίνουμε μόνο όταν είναι θέμα δική του ασφάλειας ( μαχαίρια ) ή ασφάλειας άλλων βαριά αντικείμενα απο μπαλκόνι. Και εκεί αποφεύγουμε το Όχι αλλά προτείνουμε άλλα. Δηλαδή απομακρύνουμε το μαχαίρι και του δίνουμε καλαμάκια να πετάει.

3) Οτι αφορά το 2 είμαστε κάθετοι. Π.χ. αν πετάει βαριά αντικείμενα τα απαγορεύουμε ακόμα και στο σαλόνι.

4) Προσπαθούμε να περιορίσουμε το που πετάμε τα πράγματα. Π.χ. Ενα κουβά στο σαλόνι όπου εκείμέσα ρίχνουμε μπαλίτσες ή και άλλα.

5) Προσπαθούμε να μην "επιβραβεύουμε" θετικά ή αρνητικά την δράση. Όσο και αν ακούγετε αστείο οι φωνές και τα πετάγματα σε χρόνο dt για να του απαγορεύσεις να πετάξει κάτι είναι ένα είδος επιβράβευσης για αυτόν.

6) Καλά κάνατε και δεν το κόψατε μια που με αυτόν το τρόπο ίσως τον προκαλέσατε να δώσει σημασία στην ύπαρξη σας

7) το πέταγμα μπορεί να γίνει και εκπαιδευτικό. Πχ. χρώματα σε χρωμματιστούς κουβάδες, σχήματα ( υπάρχουν καταστήματα που πουλάνε τέτοια αντικείμενα ), σειρά μου σειρά σου και άλλα.

8) Αν τον ενδιαφέρει η διαδρομή έχει ένα πλαστικό παιχνίδι που μοιάζει με χωνάκι παγωτου και έχει μια μπάλλα με αφρολέξ επάνω. Είναι πάρα πολύ φτηνό. Πατώντας ένα κουμπί η μπάλα πετάει. Εχει ένα σχοινάκι για να την μαζεύεις. Δεν είναι τόσο επικύνδινο ( σίγουρα λιγότερο απο φωτογραφία ) και επειδή η μπάλα έχει έντονη χρώμα είναι ορατή η πορεία της.
Μπορείται να κόψετε το σχοινάκι για πιο μεγάλη ένταση ή να βάλετε μεγαλύτερο.
Απλώς συμβουλή πάρτε δύο τρία.

Αν δεν μπορείς να το βρεις στείλε μου mail να σου στείλω φωτογραφία.


Ελπίζω να βοήθησα.

_________________________________

Η άλλη άποψη

..Σκεφτηκατε παρέα με άλλη γνωστή φάτσα του χώρου να παρετε σβαρνα τις πολιτικαντικες συγκεντρωσεις/βεγγερες;τουλαχιστον εχει το πέταμα θα εχει και μια αποψη,ενα αποτελεσμα,μια θεση βρε αδελφε...

Αντιγραφή&Προσθήκη απο αρχικό ποστ:
https://www.blogger.com/comment.g?blogID=2766629113949892458&postID=1671878785127105607


Χωρίς άδεια απο D. Απλώς ήταν πετυχημένο και είπα να το αναπαράγω

Ιωάννα είπε...

Συμφωνώ με houz, σε μας βοήθησε ένα αρκετά ψηλό πλέγμα στο μπαλκόνι, διαφορετικά οι λεμονιές στον ακάλυπτο θα ήταν χωρίς κλαδιά με τα τριαξονικά των 6 μεγάλων μπαταριών που προσγείωνε πάνω τους κατευθείαν από τον τρίτο όροφο.

athanasia είπε...

Καλή εβδομάδα.

Όντως η βολή και η πτώση είναι, όχι η "αταξία". Το γυαλί ειδικά, είναι κι ο ήχος. Κατά πάσα πιθανότητα, έχει καταλάβει την "σωστή" χρήση, αλλά θέλει να δοκιμάσει άλλη...

Οι ιδέες Houz σωστές (καλή επιτυχία), το πλέγμα που πρότεινε η Ιωάννα είναι απαραίτητο.

Μερικά αντικείμενα που δεν πρέπει να καταστραφούν ή είναι επικίνδυνα αν πέσουν από ψηλά, πρέπει να μαζευτούν έτσι που να μην είναι προσβάσιμα (αλλά να μην είναι ο ίδιος εκεί εκείνη την ώρα).

Υπομονή, είναι πολύ συνηθισμένο, περιορίζεται και κόβεται σταδιακά... :)

MiKy είπε...

ενω το τεκνο γεμιζει τα ραφια της κουζιννας με καλαμακια , απαντω
@παυλο και ιωαννα , 1. σωστα, αυτο προσπαθουμε- οταν δεν τον βλεπει κανεις , πεταει, οταν τον κοιταμε το σκεφτεται
2. δεν πιανει παντα
4 και 7 το δουλευουμε, αλλα δεν τον ενδιαφερει να ριχνει σε στοχο, οποτε πρεπει πρωτα να μαθει να το κανει, και μετα ( ελπιζουμε )να χαρει με αυτο για να γινει ισοδυναμη συμπεριφορα
5.το πιο δυσκολο... αλλα εχει μια βαση .. αρκετες φορες περιμενει την αντιδραση μας, εκει μας παιρνει να το παιξουμε αδιαφοροι. τις πιο πολλες μας εχει απλα γραμμενους!!
8. το ειχαμε καποτε...θα το ξαναψαξω ..απο κανενα Jumbo θα το ειχαμε παρει μαλλον - δε θυμαμαι

@ αθανασια , η τελευταια φραση σου είναι τοσο κατηγορηματικα θετικη... μακαρι...
απλα αυτο το "σταδιακα" ειναι που με εξαντλει!!