Μετα ζητάμε βοήθεια= καποιος να τα ξαναμαζέψει ,
και με τα πολεμοφόδια μαζεμένα ξεκινάμε παλι απο την αρχή.
παρατηρώ ότι θέλει να τα πετάει κάπου που να φαίνονται οτι είναι εκεί,αλλα δεν τα πετάει π.χ. χάμω που θα μπορούσε να τα μαζέυει μόνος του.
εχουμε αποφύγει το μερος πισω απο τη βιβλιοθήκη μέσα στο σπίτι, αλλά όχι το πέταγμα εξω απο το φράχτη σε ανοιχτους χώρους...
Ακόμα δεν το εχω αποκωδικοποιήσει , και οι προσπαθειες να το περιορίσουμε αποβαίνουν άκαρπες.
πιθανοι λόγοι:
- να τα βλέπει , να παρακολουθεί την πορεία τους καθώς εκτελούν βολή; ( περίπτωση μπαλκονιου και φράχτη)
- να κάνει την κίνηση της εκτόξευσης; βάζω ένα στόχο και τον πετυχαίνω;( περίπτωση αντικειμένων που ξαναπέφτουν μόνα τους απο το ράφι πχ)
- να τα κρύβει;( περίπτωση ψηλών ραφιών, φουρκέτας στη μικρη τιβι, καλαμακιων στο αερόθερμο, νομισματα στον κουμπαρα...
- να επαναλαμβάνει τη διαδικασία πετάω μαζεύω ξαναπετάω; (ειναι απλή ρουτίνα)
- ισως ειναι κάτι που δεν έχω προσέξει.
Πάντως τον χαλαρώνει . ειναι το παιχνίδι που θα τρέξει να παίξει στον "ελεύθερο" χρονο του. Απλά φοβάμαι ότι αν δεν το ελέγξουμε , θα εκτοξεύει αδιακρίτως αντικείμενα σε όλους αδιακρίτως τους στόχους... με συνέπειες που ούτε να σκεφτώ δε θέλω
2 σχόλια:
Στην κενή κουκίδα προσθέτω:
* όλα τα παραπάνω ;
Αχ Μιράντα μου, αν καταλαβαίναμε τόσο εύκολα "τι θέλει να πει ο ποιητής " , θα είχαμε λύσει το παζλ του αυτισμού!
:-) εδω μιλαμε οτι δε μπορουμε να βαλουμε 2 κομματακια στη σειρα,οχι ολο το παζλ!!!
Δημοσίευση σχολίου