άλλα λέει η θειά μου, άλλα ακούν τ' αυτιά μου

η αλλιως πως την παταμε πολλές φορες σαν πρωτάρηδες, οσα και να ξέρουμε για τον αυτισμό και για το συγκεκριμένο "ίνστανς" που μεγαλώνουμε.

Η κουνια είναι απο τα πιο αγαπημένα "αθλήματα" του μικρου μου πρίγκηπα.
Απο τα Χριστουγεννα και μετα, δειλα δειλά δοκιμάζουμε να το κανουμε αμφίδρομο, να μαθει κι αυτος να σπρωχνει το αλλο παιδάκι, και όχι μονο να προσπαθει να το κατεβάσει.
Ειμαστε λοιπον στο περιβόλι, η αδερφή του στην κουνια , και ο Νασος προσπαθει να εμπλακει. Πάει μπροστά της και τη σπρώχνει.
του λέω: όχι έτσι Νάσο μου , στην πλάτη να σπρώχνεις.
και το μικρό μου , γυρνάει την πλάτη του και προσπαθει να σπρώξει την κουνια ΜΕ την πλάτη !!!!

Ειναι τοσο πολύπλοκη η ομιλία για το παιδάκι μου. Πιάνει σκόρπιες λέξεις , αλλα προθέσεις, επιρρήματα, προσδιορισμους ... ειναι πολλά!! κι εγω θέλω να εχει ακούσματα απο "κανονικη" ομιλία , αλλα μερικές φορές πρέπει να εκφράζομαι πολυ προσεκτικα.
Νιώθω λιγο αβολα οταν το βλέπω να προσπαθει να ανταποκριθει σε κάτι που καταλαβαίνει στο περίπου...

διαφορα απο τον τυπο

διαβάζω εδω :
Η οικογένεια χρειάζεται υποστήριξη, σύστημα και οργάνωση και κυρίως χρειάζεται να αναγνωριστεί ότι η εκπαίδευση είναι ο τρόπος εκείνος που αποτρέπει τον εγκλεισμό σε ίδρυμα των αυτιστικών ατόμων. Η εκπαίδευση είναι θεραπεία όταν εστιάζεται στις ιδιαίτερες ανάγκες των ατόμων αυτών. Το σχολείο είναι το φυσικό περιβάλλον του παιδιού και εκεί μαθαίνονται οι κοινωνικές δεξιότητες και η επικοινωνία। Δεν μαθαίνονται στα γραφεία των ειδικών।( <-το λινκ σε άρθρο- ερευνα για τις εργασιακές σχέσεις των λογοθεραπευτων στην αττικη: σημειώνω το ότι στους γονείς δεν αναφέρεται αν αυτος που δουλεύει με το παιδι τους ειναι λογοθεραπευτης/ ασκουμενος κτλ .

ψάχνω τις παρουσίες των σχολείων στο ιντερνετ।
βλέπω στο ειδικο σχολείο Λάρισας ( ३० παιδια - οχτω δασκαλοι )
πεντε χρονια πριν λειτουργησαν για πρωτη φορα τμημα αυτισμου।
εχουν και φωτογραφικο υλικο απο τις ανεξάρτητες ।
αραγε τι εχουν κάνει απο τοτε μεχρι τωρα?
η ενημερωση της σελιδας σταματα εκεινη τη χρονια

Σχολικες γιορτές

Χρωστάω σε κάποιους αναγνώστες μια αναφορα για τη γιορτούλα μας.
εχω πάντα την εντύπωση οτι με διαβαζουν μονο γνωστοι,και φίλοι.Ομως τελικα η αλήθεια είναι ότι δε ξέρω ποιοι μπορει να ρίχνουν δεύτερη ματια σ ενα τόσο προσωπικο και ειδικου ενδιαφεροντος blog.
ένιγουεϊ, το υποσχέθηκα οπότε πάμε στο ψητό।
Φωτογραφικη καλυψη δεν εχει, δεν προλαβαινω να επεξεργαστω εικονες।।

Μετα απο 4 χρόνια προσπαθειων - και αφου, εκλογικεύοντας όσο με επαιρνε, το πήρα απόφαση ότι οι έννοιες "σχολικη παράσταση" και "γιος μου" θα ακολουθουν παράλληλες πορείες, φέτος έγινε η τομή.

Τα νηπιαγωγακια μας συμμετείχαν στη θεατρική παράσταση του Ειδικου Δημοτικου Σχολείου.
Στο θέατρο, ένα χώρο έξω απο το γνωστο και οικειο σχολείο τους.
Με ρόλους που κατάφεραν να φέρουν εις πέρας.

Προλαβαίνω εδω τα σχόλια μ/αερικων δηλώνω ευθαρσως οτι "ναι συγκινήθηκα".
οχι απο τη ματαιοδοξία της μαμας που θέλει να δει το βλαστάρι της να λεει το ποίημα.
επειδη είδα το μοναχούλι μου να συμμετέχει - οσο αντεχε - σε κατι ομαδικό.
δε ξέρω αν το χάρηκε ή τι κατάλαβε, αλλά μου άρεσε που το εκανε.επαιξε ενα ρολο σε μια ομάδα.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΛΙΓΟ ΑΥΤΟ!!!
Γενικα, κανένα παιδάκι δεν "εκανε κρίση" και δεν αρνηθηκε να ανεβει στη σκηνη.
Το έργο ηταν " η Ωραια κοιμωμένη" σε μια πραγματικά πολυ καλη διασκευη απο τις δασκάλες του σχολείου.Ηταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των συγκεκριμένων παιδιών, με σεβασμό στις προσωπικότητες και τις ιδιομορφίες τους.

Είδα παιδάκια, που στο γενικο σχολείο είχαν καταπιει τη φωνή τους, να υποδύονται βασιλικους ρόλους με αέρα και αυτοπεποίθηση επαγγελματία.είδα "ζιζάνια" να παίζουν με υποδειγματική πειθαρχία αλλα και με χαρά το ρόλο τους.

Είδα τον πρίγκηπά μου, στο ρόλο ενός καλεσμένου στα γενέθλια της πριγκήπισσας, να ανεβαίνει - μεσα στα φωτα και τις μουσικες - να αφηνει το "δωρο του " στην πριγκήπισσα, και κρατώντας απο το ένα χέρι το μεγαλύτερο παιδι και απο το αλλο το μονιμο αγαπημένο κουταλάκι να κάνει το πέρασμά του απο τη σκηνή.
και φορούσε και στολή.Χωρις φτερα και πουπουλα - που δε 8α τα ανεχόταν με τίποτα- μια "απλή πριγκιπική στολή".
Τα κοστούμια όλης της παράστασης ήταν άψογα, και φτιάχτηκαν με έξοδα του σχολείου (του δημοσιου ειδικου σχολείου) και όχι με τα εξτρα ευρω που συνηθίζεται να κοστίζουν στους (ιδιωτικους) παιδικους σταθμους και τις σχολές! και μη φαντάζεστε καμμια χορηγία, με τα λεφτα απο το παΖάρι τους, απο τα έργα που κάναν ολη τη χρονια τα χεράκια τους στο εργαστήρι του πηλού, της ξυλουργικης, τις χειροτεχνίες τους κα τα αρωματικα βότανα του κήπου τους.

ηταν πολυ ομορφο।
Εσεις , πως τα πάτε με τις γιορτες και τις παραστάσεις?