Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Σχολικες γιορτές

Χρωστάω σε κάποιους αναγνώστες μια αναφορα για τη γιορτούλα μας.
εχω πάντα την εντύπωση οτι με διαβαζουν μονο γνωστοι,και φίλοι.Ομως τελικα η αλήθεια είναι ότι δε ξέρω ποιοι μπορει να ρίχνουν δεύτερη ματια σ ενα τόσο προσωπικο και ειδικου ενδιαφεροντος blog.
ένιγουεϊ, το υποσχέθηκα οπότε πάμε στο ψητό।
Φωτογραφικη καλυψη δεν εχει, δεν προλαβαινω να επεξεργαστω εικονες।।

Μετα απο 4 χρόνια προσπαθειων - και αφου, εκλογικεύοντας όσο με επαιρνε, το πήρα απόφαση ότι οι έννοιες "σχολικη παράσταση" και "γιος μου" θα ακολουθουν παράλληλες πορείες, φέτος έγινε η τομή.

Τα νηπιαγωγακια μας συμμετείχαν στη θεατρική παράσταση του Ειδικου Δημοτικου Σχολείου.
Στο θέατρο, ένα χώρο έξω απο το γνωστο και οικειο σχολείο τους.
Με ρόλους που κατάφεραν να φέρουν εις πέρας.

Προλαβαίνω εδω τα σχόλια μ/αερικων δηλώνω ευθαρσως οτι "ναι συγκινήθηκα".
οχι απο τη ματαιοδοξία της μαμας που θέλει να δει το βλαστάρι της να λεει το ποίημα.
επειδη είδα το μοναχούλι μου να συμμετέχει - οσο αντεχε - σε κατι ομαδικό.
δε ξέρω αν το χάρηκε ή τι κατάλαβε, αλλά μου άρεσε που το εκανε.επαιξε ενα ρολο σε μια ομάδα.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΛΙΓΟ ΑΥΤΟ!!!
Γενικα, κανένα παιδάκι δεν "εκανε κρίση" και δεν αρνηθηκε να ανεβει στη σκηνη.
Το έργο ηταν " η Ωραια κοιμωμένη" σε μια πραγματικά πολυ καλη διασκευη απο τις δασκάλες του σχολείου.Ηταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των συγκεκριμένων παιδιών, με σεβασμό στις προσωπικότητες και τις ιδιομορφίες τους.

Είδα παιδάκια, που στο γενικο σχολείο είχαν καταπιει τη φωνή τους, να υποδύονται βασιλικους ρόλους με αέρα και αυτοπεποίθηση επαγγελματία.είδα "ζιζάνια" να παίζουν με υποδειγματική πειθαρχία αλλα και με χαρά το ρόλο τους.

Είδα τον πρίγκηπά μου, στο ρόλο ενός καλεσμένου στα γενέθλια της πριγκήπισσας, να ανεβαίνει - μεσα στα φωτα και τις μουσικες - να αφηνει το "δωρο του " στην πριγκήπισσα, και κρατώντας απο το ένα χέρι το μεγαλύτερο παιδι και απο το αλλο το μονιμο αγαπημένο κουταλάκι να κάνει το πέρασμά του απο τη σκηνή.
και φορούσε και στολή.Χωρις φτερα και πουπουλα - που δε 8α τα ανεχόταν με τίποτα- μια "απλή πριγκιπική στολή".
Τα κοστούμια όλης της παράστασης ήταν άψογα, και φτιάχτηκαν με έξοδα του σχολείου (του δημοσιου ειδικου σχολείου) και όχι με τα εξτρα ευρω που συνηθίζεται να κοστίζουν στους (ιδιωτικους) παιδικους σταθμους και τις σχολές! και μη φαντάζεστε καμμια χορηγία, με τα λεφτα απο το παΖάρι τους, απο τα έργα που κάναν ολη τη χρονια τα χεράκια τους στο εργαστήρι του πηλού, της ξυλουργικης, τις χειροτεχνίες τους κα τα αρωματικα βότανα του κήπου τους.

ηταν πολυ ομορφο।
Εσεις , πως τα πάτε με τις γιορτες και τις παραστάσεις?

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ειμαι και εγω μια απλη αναγνωστρια... Μια μαμα που βρεθηκε για λιγο (ή πολυ?) στη "απεναντι πλευρα". Η σκεψη και η καρδια μου ειναι ομως παντα κοντα σας! Σε ολους εμας που παλευουμε για τα αυτονοητα! Ενα τεραστιο, ενα μεγαλο μπραβο σας λοιπον! Και οχι... ΔΕΝ ειναι καθολου λιγο αυτο που καταφερατε!!!!

MiKy είπε...

Σ' ευχαριστω αγνωστη αναγνώστρια!
εδω στα σχόλια του blog, μπορεις να γράψεις και τη δική σου εμπειρία απο την "απέναντι πλευρα" - το παράλληλο σύμπαν που λέω εγω.Είμαστε το 10% του πληθυσμου, κυκλοφορούμε ανάμεσά τους, και μας κάνει καλό να μοιραζόμαστε.

Ιωάννα είπε...

Μπράβο Μιράντα, σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί αυτή την άρνηση να βρεθεί στην ομάδα το είχαμε και εμείς μέχρι πέρσι που έγινε η τομή. Από κει και πέρα μεταμορφώθηκε σε άλλο παιδί και εκεί που μέχρι τον περασμένο Μάρτιο είχαμε και θέμα με τη στολή (δεν ήθελε με τίποτα να τη φορέσει), στη χθεσινή σχολική γιορτή μου ζήτησε να τη βάλει πριν ακόμη φύγουμε από το σπίτι.
Μεγαλώνουν Μιράντα μου και είναι όλο εκπλήξεις! Και πάλι μπράβο του του Κυριάκου. Να μου τον φιλήσεις!