Το πρωί πηρα το μικρούλι μου λίγο νωρίτερα στο σχολείο για να ξαναμπούμε στο πρόγραμμα της προσευχής.περιμένοντας να μπει στην τάξη , παρακολουθώ το εξης σκηνικο:
μια μαμα- εργαζόμενη εχει μαζί της το 3-4 χρονο κοριτσάκι και σκέφτεται να το αφήσει για λίγο στο νηπιαγωγείο. Πετάγεται λοιπόν μια άλλη εργαζόμενη ( " ειδική δασκάλα"? καποιας αλλης ειδικότητας δε ξέρω - πάντως εργαζόμενη στο ειδικό σχολείο) και λέει το απίστευτο :
δεν ειναι κανονικό νηπιαγωγείο, τα παιδια εδώ είναι χειρότερα.
το κοριτσάκι επιμένει λίγο - θέλω να πάιξω με τα παιχνίδια , λέει . αλλα το χέρι της μαμάς το τραβάει ( έλα εδω θα σε τραβάνε τα παιδια ) και φεύγουν απο την πόρτα του νηπιαωγείου.
Μου εχει ανέβει το αίμα στο κεφάλι απο το πρωι.Ποια ένταξη , ποια αποδοχή; σε τι μπορώ να ελπίζω όταν οι ίδιοι οι δάσκαλοι του ειδικου σχολείου κολλάνε τέτοιες ταμπέλες ; όταν απαγορεύουν στα δικά τους παιδια να έρθουν σε επαφή με τα "άλλα" ;
Δέ ξέρω να κλάψω , να γελάσω ή να βρίσω.
ΟΚ τα παιδάκια του ειδικού νηπιαγωγείου εχουν δυσκολίες κοινωνικοποίησης. μπορεί να φωνάζουν και να μην έχουν "καλους τρόπους" . τα παιδάκια στα άλλα νηπιαγωγεία τι είναι δηλαδή; δεν υπάρχουν στις "άλλες" τάξεις παιδια με τέτοιες συμπεριφορές;
Πριν από 7 χρόνια
8 σχόλια:
Καλημέρα Μιράντα.
Έχω μείνει άφωνη. Το χειρότερο είναι ότι σου έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις. Θα περίμενα τέτοια ανάλγητη και ανόητη συμπεριφορά από κάποιον που δεν γνωρίζει τίποτα για τα δικά μας προβλήματα αλλά όχι από μια δασκάλα ειδικής αγωγής. Έχεις δίκιο, νιώθω να είμαστε αιώνες πίσω.
Χριστίνα
"τα παιδάκια στα άλλα νηπιαγωγεία τι είναι δηλαδή; δεν υπάρχουν στις "άλλες" τάξεις παιδια με τέτοιες συμπεριφορές;"
Ω!!! ναι υπάρχουν.
Αλλά επειδή αυτά μπορούν να εκφράσουν τη δυσφορία τους με λέξεις είναι "κανονικά".
Αν την εκφράσουν με το σώμα τους, είναι τα "χειρότερα".
Πάντως πολλοί παιδαγωγοί της ειδικής αγωγής δεν ξέρουν και δεν είναι σωστά εκπαιδευμένοι.
Είχα πάει να μιλήσω με την εργοθεραπεύτρια του Κ. και μου λέει:
"πρέπει να τον κρατάτε συνέχεια απασχολημένο στο σπίτι για να μην κάνει αυτές τις στερεοτυπικές κινήσεις, δεν το θέλουμε αυτό έτσι;"
και μετά μου αναφέρει ότι είναι επιθετικός μαζί της, την γρατζουνάει κτλ.
Και εγώ σκέφτομαι, γιατί να σταματήσω την στερεοτυπία του, αφού άμα το κάνω θα εκνευριστεί;
Μάλλον θα πρέπει να την κάνω και εγώ την στερεοτυπία του
για να του δώσω να καταλάβει ότι η ΜΑΜΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ κάτι από το οποίο αντλεί ικανοποίηση, αλλά και όταν θα του πω ΟΧΙ θα είναι ΌΧΙ (αν πάει να γρατζουνίσει κάποιον).
Μάλλον εμείς πρέπει να εκπαιδεύσουμε τους εκπαιδευτές.
Καλή σου μέρα Μιράντα
Άννα
Χριστίνα , "ΑΝΟΗΤΗ "αυτη ειναι μια σωστη λέξη.Πως περιμένουμε μετα απο αυτο, το τετράχρονο να κοιτάξει στα μάτια και να προσπαθήσει να παίξει με ένα εκ προοιμίου "χειρότερο" παιδάκι;ποιος είναι ο ρόλος της δασκάλας σ'αυτό;;
Άννα , αυτο το θέμα με το στυερεοτυπικό παιχνίδι το έχω κι εγω και συμφωνώ με την εργοθεραπεύτρια σας.Η πρώτες μου προσπάθειες ήταν να τον απασχλώ με δομημένα μαθήματα,πράγμα που οπως ξέρεις και απο τη δική σου εμπειρία έχει αντίθετα αποτελέσματα.Μετα απο πολλή σκέψη και συζητήσεις καταλήξαμε στο floortime.προσπαθώ να μπώ στο στερεοτυπικό παιχνίδι,και να το κάνω λίγο πιο πλούσιο σε αλληλεπίδραση.'οταν κάνει κύκλους πηδώντας απο τα έπιπλα , μπαίνω στη μέση για κανένα φιλάκι, όταν παίζει με τον ήχο απο κατι που κρατάει κάνω τον ίδιο ήχο και περιμένω να με κοιτάξει, του προτεινω να χτυπήσουμε και κάτι άλλο, ή με άλλο ρυθμο, εντυπωσιάζομαι απο το θόρυβο και κάνω γκριμάτσες που του τραβάνε την προσοχή ... και γενικώς το ψάχνω έτσι.Το στερεοτυπικό παιχνίδι δεν μας ενοχλεί επειδή είναι στερεοτυπικό, μας ενοχλεί όταν τον απομονώνει για μεγάλα χρονικά διαστήματα.Φυσικά θα έχει το χρόνο του να παίξει ανενόχλητος. αλλά όταν λέμε "ασχολούμαστε μαζί του" προσπαθούμε να ακολουθούμε τις δικές του πρωτοβουλιες.έτσι εισπράττει,ελπίζω,την αποδοχή και χτίζεται η εμπιστοσύνη του στους άλλους.
Όντως το να ακούς τέτοια πράγματα απο άνθρωπο ειδικής αγωγής είναι ότι χειρότερο.
Τις περισσότερες φορές όμως ισχύει :
Πολλοί παιδαγωγοί της εδικής αγωγής και ξέρουν και είναι σωστά εκπαιδευμένοι. Το πλαίσιο όμως που καλούνται να εργαστούν είναι επιεικώς εγκληματικό.
Ο τρόπος στελέχωσης των ειδικών σχολείων είναι θέμα συζήτησης.
Και ερωτώ : Σε περίπτωση που στέλνουν Δάσκαλο Ειδικής αγωγής με εξειδίκευση και εμπειρία στα άτομα με κινητικά προβλήματα σε άτομα με αυτισμό ποιος φταίει ;
Ο ειδικός που δέχτηκε την θέση ; ή αυτός που διορίζει άτομα απλώς με άψυχα μόρια και όχι πραγματικές γνώσεις και ικανότητες ;
Σε πιο ελαφρύ θέμα :
Με χαρά ακούω για Floor Time.
Είναι λίγο περίεργο στην αρχή ένεκα το ότι πρέπει να πιάσεις το νόημα και οι οδηγίες είναι λίγο μη δομημένες όπως άλλων μεθόδων παρέμβασης αλλά μετά είναι αποδοτικότατο και μακροπρόθεσμα δίνει πολλά.
Μιράντα άρχιζε να ψάχνεις και να διαβάζεις για DIR και PLAY σιγά - σιγά.
Στις στερεοτυπίες τώρα.
Υπάρχουν διάφορες προσεγγίσεις και απόψεις σχετικά με το θέμα.
Πολλές φορές ( πάντα προσωπική άποψη αλλά ένεκα οι νέοι επισκέπτες ας είμαστε λίγο πιο μετριοπαθείς ) η στερεοτυπία είναι για την ρύθμιση του. Σε αυτή την περίπτωση δεν προσπαθούμε να την κόψουμε, μια που αυτό θα προκαλούσε ένταση στο παιδί.
Αν η στερεοτυπία είναι «αποδεκτή» τότε την ανεχόμαστε. Αν όχι τότε προσπαθούμε να την μεταποιήσουμε, να την αλλάξουμε σε μια πιο ανεκτή μορφή.
Π.χ. το τέκνο μας είχε ανάγκη να κουβαλάει μαζί του κάτι μικρά βιβλιαράκια ( είκοσι το αριθμό ) Ήταν δύσκολο, γεμάτα τα χέρια του έπρεπε να τα κουβαλάμε μαζί μας παντού, άλλα παιδιά θέλανε να τα πάρουνε κτλ.
Δουλέψαμε με τον αριθμό : Από είκοσι τα πήγαμε στα τέσσερα.
Δουλέψαμε με το ότι έπρεπε να τα κρατάει, το αλλάξαμε με το να τα έχει στην τσέπη του.
Τώρα δεν είναι ανάγκη πλέον να τα έχει μαζί του.
Τα παίρνουμε μόνο σε περίπτωση έντασης ( π.χ. επίσκεψη σε γιατρό, πρώτες μέρες σε σχολείο, πιθανή πολύωρη επίσκεψη κάπου )
Αν η στερεοτυπία είναι «μη ανεκτή» ( π.χ τσιμπάει άλλα παιδία ) τότε έχουμε θέμα. Εκεί θα προσπαθήσουμε να την αλλοιώσουμε, να κάνουμε το τσίμπημα να γίνει στην αρχή χάδι και ότι το χάδι γίνεται μόνο σε κάποιους και όχι σε όλους κ.ο.κ.
Το πρώτο παράδειγμα ίσως σε κάποιους να φαίνεται απλό και εύκολο.
Σκεφτήτε όμως τι έγινε όταν χάσαμε ένα ;
Και φυσικά πάντα, όπου σταματούσαμε έπρεπε τα βιβλιαράκια να παραταχθούν ωσαν φαντάροι σε στρατιγηκή επιθεώρηση.....
Τώρα και να χαθεί ένα απλώς "χάλασε" η δε επιθεώρηση πλέον τάγματος ανεπιθυμήτων.
Καλημέρα σε όλους
Σχετικά με τις στερεοτυπίες του ήμουν πάντα ανεκτική.
Σκεφτόμουν και σκέφτομαι ότι είναι ένα βήμα κατάκτησης και μετά αφού το κατακτάει πάει πιο κάτω.
Π.χ. όλο το καλοκαίρι έπαιρνε τα μακαρόνια ή άλλα όσπρια και τα ανέμιζε πετώντας τα στο πάτωμα.
Εκνευρίστηκα 1,2....10 στο τέλος σκέφτηκα να το κάνω και εγώ.
Στροβίλισα τα μακαρόνια μαζί του γελώντας και στο τέλος τα πατήσαμε όπως τα σταφύλια με γυμνά πόδια.
Στο παιχνίδι μπήκε και ο άνδρας μου με το μεγάλο μου γιο.
Για ένα τέταρτο πατάγαμε μακαρόνια.
Ξέρετε τι ωραίο μασάζ κάνει στα πόδια το μακαρόνι, (άντε να σκουπίσεις βέβαια) αλλά το φχαριστηθήκαμε!!!!
Από τότε δεν ξαναπέταξε μακαρόνια στο πάτωμα.
Τώρα έχει την εξής στερεοτυπία:
παίρνει μια αλυσίδα ή ένα κορδόνι και το στριφογυρίζει πάνω σε ότι βρει.
Δεν απομονώνεται όμως όταν το κάνει. Ανταποκρίνεται πάντα. Αν τον φωνάξω θα με κοιτάξει και θα έλθει κοντά μου.
Houz
Το τσίμπημα το θεωρείται στερεοτυπία; Ο δικός μου πάντως το κάνει όταν κάποιος τον ενοχλεί. Φαίνεται από την έκφραση του προσώπου του.
Θα με ενδιέφερε να μάθω τι είναι DIR και PLAY.
Άννα
Απο τα εύκολα :
DIR και PLAY είναι του Greenspam η συνέχεια του floortime.
Απλώς απο το πάτωμα καθόμαστε λίγο και σε τραπέζι ( αστειεύομαι ).
google και θα βρεις αρκετά.
Η φιλοσοφία και η λογική είναι πάντως η ίδια.
Το τσίμπημα σαν απάντηση σε αυτή την μορφή έχει την έννοια της αντεπίθεσης και άμυνας. Και είναι λογικό και αναμενόμενο λιγάκι. Αν λάβουμε υπό οψη ότι δεν υπάρχει αρκετές φορές λεκτική επικοινωνία και η δυνατότητα να καλέσει σε βοήθεια ένα ενήλικα για την απόδωση ποινών στο άτομο που τον ενοχλεί.
Υπάρχουν όμως φορές όπου προσπαθεί μέσα απο το τσίμπημα, το σπρώξιμο ή το ελαφρύ χτύπημα να ανοίξει κύκλο επικοινωνίας με άλλα παιδία ή να πάρει αισθητηριακά δεδομένα απο αυτά. Πράγμα όμως μη αποδεκτό.
ολοι δυσκολευόμαστε στη δουλειά μας. Και οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας δεν αγαπούν όλοι τα παιδια.στην ειδική αγωγή ομως είναι κρίσιμο να πιστεύεις οτι τα παιδια είναι ξεγραμμένα.όπως και στην τεχνική εκπαιδευση ,που έχουμε παιδια με χαμηλότερες επιδόσεις, είναι λάθος να προαποφασίζουμε την πορεία τους. Υπάρχουν εκπαιδευτικοι με όραμα και αυτοι που κάνουν αγγαρεία.Διατηρώ το δικαίωμα να βλέπω με μισό μάτι τους δεύτερους - ως ανεπαρκεις για το ρόλο τους.
Δημοσίευση σχολίου