- είναι κάτι που το παιδί έχει ανάγκη να κάνει για διάφορους λόγους με στόχο να νιώθει καλά.
- μερικές φορές ο λόγος είναι αισθητηριακός ( π.χ. το τέκνο είχε την ανάγκη να χτυπά τις πατούσες δυνατά στο πάτωμα)
- όταν τις απαγορεύσεις , επειδή η ανάγκη είναι μεγάλη , θα ξεφυτρώσουν άλλες , σαν λερναία ύδρα ενα πραμα...( περίπτωση 1: αφου είχαμε πρόβληματα με τους "απο κατω", προσπαθούσαμε να τον οδηγήσουμε στον καναπε η στο τραμπολίνο... όμως δεν ήταν το ιδιο ... οποτε βρήκε διέξοδο στο να χτυπάει τη φτέρνα του ενος ποδιού στο γόνατο του άλλου.Έτσι τώρα έχουμε το πιο σοβαρό θέμα του πιθανου αυτοτραυματισμου να αντιμετωπίσουμε....περίπτωση 2: χτυπά δυνατα τους καρπούς στο τραπέζι, στον τοιχο ... τον κατευθύνουμε στο μπόνγκο . φαίνεται να του δίνει περίπου ιδια ικανοποίηση αλλα δεν έχει εδραιωθεί ακόμα η υποκατάστατη συνήθεια)
- μερικές φορές δε μπορούμε να καταλάβουμε γιατι το κάνει και δε μπορούμε να το τροποποιήσουμε.π.χ. οταν πετάει πράγματα απο τα παράθυρα.Το απαγορεύουμε απλώς.... και δε ξέρουμε που θα ξαναβγεί.π.χ. η ανάγκη να κρύβει πράγματα πίσω απο τα κρεβάτια με την απαγόρευση εξελίχτηκε σε κρύψιμο σε όλο και πιο απίθανες κρυψώνες τοσο που πραγματικά εξαφανίζονται και δε μπορούμε να τα ξεθάψουμε (σε ό,τι ρωγμές υπάρχουν στα εντοιχισμένα έπιπλα)
και μερικές απορίες για τον εκπρόσωπο του Δρ Greenspan( Είχα υποσχεθεί και σε παλιότερο ποστ αναφορά για τις δυσκολίες εφαρμογής του floortime)
Με τη θεωρία πάμε καλά. στην πράξη κολλάω.Έχω μειώσει τον καταιγιστικό λόγο μου στην αλληλεπίδραση με το παιδί, προσπαθώ να αυξήσω το χρόνο που περιμένω την αντίδραση του, αλλά στερεύω απο ιδέες όταν αρχίσει το στερεοτυπικό παιχνίδι. όταν βρει ενα αντικείμενο και θέλει να το κρύψει κατεβάζει ρολά και εστιάζει με τόση προσήλωση στο στόχο που δε ξέρω πως να μπώ στο παιχνίδι του.
5 σχόλια:
Ο δικός μου άρχισε να πετάει πράγματα από τον 3ο όροφο στο δρόμο, σε ηλικία 5 ετών.
Μέχρι τότε δεν είχε ανακαλύψει την μαγεία του ρίχνω κάτι και το παρακολουθώ πως γίνεται σιγά σιγά μικρό μέχρι να πέσει κάτω, καθώς και τον ήχο που κάνει όταν φθάνει.
Άλλα παιδιά τυπικής ανάπτυξης την ανάγκη αυτή την βγάζουν 2 με 3 ετών, οπότε βλέπεις και στα μπαλκόνια τα σχετικά προστατευτικά.
Κάποια στιγμή ικανοποιούνται και σταματάνε.
Και ο δικός μου έχει την ανάγκη να κρύψει πράγματα. Η κρυψώνα του από την αρχή μέχρι τώρα είναι πάνω από τα ντουλάπια της κουζίνας.
Μαϊμού κανονική. Ανεβαίνει στο πάγκο, μετά στο φούρνο μικροκυμάτων, πιάνεται από το "γείσο"; των ντουλαπιών με το ένα χέρι, ενώ με το άλλο πετάει ότι του έχει γυαλίσει.
Μία φορά το μήνα τα επιθεωρεί (στους ώμους του μπαμπά, και πάνω σε καρέκλα) βλέπει αν είναι όλα εκεί, παίρνει αν θέλει και κάτι κ.ο.κ.
Ίσως είναι η ψυχολογία του πουλιού. Μαζεύω - μαζεύω για να φτιάξω φωλιά.
Και ο δικός μου, μαζεύω - μαζεύω μπας και έλθει κανένας κατακλυσμός, να έχω MILKO, σοκολάτες, χαρτιά για να γράψω τα απομνημονεύματά μου, φακές για να φάω και διάφορα παιχνίδια με κάρτες για να μου περνάει η ώρα.
Καλημέρα Άννα
Αννα, σαν να περιγράφεις το δικό μου παιδάκι μου φαίνεται!
Τα σκαρφαλωτικά είναι το καλύτερό μας. φοβάμαι μη δεν αντέξει ο απορροφητήρας καμμια μέρα και του έρθει στο κεφάλι!
Σημερα δεν είχαμε οδοντόβουρτσα να πλύνουμε δόντια... το παραθυράκι του φωταγωγού ανοιχτο ... αυτο δεν είναι κρύψιμο,είναι μανια εξαφάνισης!
Σε τι σχολείο πάει το παιδάκι σου;
"Σημερα δεν είχαμε οδοντόβουρτσα να πλύνουμε δόντια... το παραθυράκι του φωταγωγού ανοιχτο ... αυτο δεν είναι κρύψιμο,είναι μανια εξαφάνισης!"
-Χμ!!!! αν πετάξω την οδοντόβουρτσα, άραγε θα εξαφανιστεί; Που πηγαίνει άραγε;;
Σήκωμα στο παραθυράκι του φωταγωγού για να δει που κατέληξε η οδοντόβουρτσα.
- Άραγε αν πετάξω και κάτι άλλο πάλι εκεί θα πάει;; Ας το ξαναδοκιμάσουμε.
Στη τελική κλείνεις το παραθυράκι του μπάνιου!!!
"Σε τι σχολείο πάει το παιδάκι σου;"
Πάει σε Κέντρο Ημέρας όπου κάνει παιδαγωγικό μέχρι τις 1 και μετά κάνει 3 φορές την εβδομάδα (στο ίδιο κέντρο) έργο- και λογοθεραπεία.
για το floortime, υπαρχουν καποια φορουμ για γονεις οπως το floortime repository, ισως βρισκεις ιδεες εκει.
Εμμα
emma, thanks! εχω ηδη αρχίσει το ψάξιμο...
Δημοσίευση σχολίου