ο Νασος εδω και μερες διανυκτερεύει στο εξοχικο του παππου και της γιαγιας.
Κάθε πρωί κάνει μια βόλτα να μαζέψει ο,τι έχει πετάξει "εξω" απο το φράχτη.
ξυπνάει λοιπόν ( αγριο χάραμα) και πριν ανοίξει καλα καλα τα μάτια ο παππούς
ακούγεται ο νασος "ελα παππου, πάμε"
.
Χτες , μετα τα μαθήματα τρώει τηγανητές πατάτες , καθιστός στο τραπέζι.
Η μανούλα ενθουσιασμένη αναφωνεί " τρώει πα τα τες ο νάσος , και καθεται στην κα ρέ κλα"
και το πριγκιπόπουλο για πρώτη φορά στα χρονικα , σχολιάζει " τώι κα'εκα" . ( τρώει στην καρέκλα)
Τετοια περιστατικά , τυχαία και σποραδικά , είναι για μένα κλεφτές ματιές σ'ενα παράλληλο σύμπαν όπου ο νασος μιλάει. Μια ένδειξη ότι υπάρχει και τέτοια ζωη.
Ισορροπώντας σαν ακροβάτης στο σκοινί , προσπαθώ να μην ελπίζω και πολλά και να μην αρχίσω να σκέφτομαι ποσο πιο άνετα θα πάλευα την κατάσταση αν μου μιλούσε.
Αυτη όμως είναι μια άλλη ζωή, άλλων ανθρώπων.
Πριν από 7 χρόνια
4 σχόλια:
Τι ωραία να κοιτάς από την κλειδαρότρυπα το πάρτι που γίνεται μέσα και στο οποίο δεν σε έχουν καλέσει και ξαφνικά να ανοίγει η πόρτα και να σου λένε ''έλα μέσα''
Αχ, Μιράντα αχ! Τι μου θύμισες και μου θυμίζεις. Μία φορά, πριν δύο χρόνια, είχα δει στον ύπνο μου οτι το παιδί μίλαγε από καιρό και μου το κράταγε, λέει κρυφό. Ξύπνησα με τέτοια ανακούφιση, γιατί έστω και στον ύπνο μου τον άκουσα να μιλάει. Μετά, όταν επιτέλους ξεκίνησε να μιλάει, μέτραγα κάθε λέξη του. Στις εκατό έφτιαξα ένα Παναγιωτιδικό-Ελληνικό Λεξικό και το έδωσα στις δασκάλες του. Σήμερα παρόλο που παράγει επικοινωνιακό και έστω Παναγιωτιδικό λόγο συνεχίζουμε να σχοινοβατούμε ή να περπατάμε στην κόψη του ξυραφιού. Οι συμπεριφορές του δεν είναι πάντα προβλέψιμες τώρα θα ξεσπάσει, τώρα θα εκραγεί. Ζωή για ζογκλέρ ή πορεία σε ναρκοπέδιο αν προτιμάς. 'Ομως κάθε μικρή λεξούλα, κάθε μικρή κατάκτηση, πόσο ευτυχισμένους μας κάνει!
Πολλές ευχές από καρδιάς να τον ακούσεις να μιλάει και να λέτε διάφορα όμορφα μεταξύ σας.
Κάποτε κι ο δικός μου γιος δε μίλαγε. Τώρα είναι 10 και μιλάει αλλά χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να απαντήσει σε ερωτήσεις από το συνηθισμένο και μπορώ να πω ότι δεν μπορεί να εκφραστεί απόλυτα με το λόγο.
Αυτό που βοήθησε σ'εμάς ήταν ότι τον παρακινούσαμε να φωνάξει κάποιον από την οικογένεια που βρισκόταν μέσα στο σπίτι. Όταν το έκανε, το οικείο πρόσωπο έβγαινε έξω στη βεράντα και πήγαινε κοντά του."Έλα, έλα μπαμπά" ήταν οι πρώτες του κουβέντες. Πάντως αυτό που έχει αξία είναι να υπάρχει κάποιος τρόπος να επικοινωνείς μαζί του (με λόγο ή χωρίς).
Μη σταματάς να κοιτάς από την κλειδαρότρυπα! Και ο Νάσος κρυφοκοιτάει απο την άλλη μεριά.Κάποια στιγμή θα κάνει τη μεγάλη κίνηση και θα ανοίξει την πόρτα αν όχι με το λόγο που περιμένεις σίγουρα με διάθεση για επικοινωνία.
H ελπίδα είναι αυτο που μας κρατάει ζωντανούς.οκ παταμε γη, καπου στο πίσω μέρος του μυαλού είναι και η πιθανότητα να μην έχει ποτέ λειτουργικό λόγο.Αλλά υπάρχει , εκει στο πισω μέρος του ίδιου μυαλού και η ελπίδα να "ξεκλειδώσει" τον λεκτικο κώδικα της επικοινωνίας.
το λεξικο Ιωάννα μου είναι ακομα μακρια, δεν έχουμε καποια στατιστικά που να μας πείθουν για μονοσήμαντη ( ή έστω πολυσήμαντη ) χρήση λέξεων.
Ανώνυμε, ευχαριστώ.Πραγματικά δίνω αγώνα για να διατηρήσει και να αυξήσει τη λειτουργική επικοινωνία με το σύστημα που ξέρει να χρησιμοποιεί.ευτυχώς, τα σημάδια δείχνουν ότι η διάθεση του για επικοινωνία αυξάνεται με τον καιρό- και με πολλή δουλεια-
Gasbirds ευχαριστώ.πραγματικά μου αρέσει να διαβάζω θετικές σκέψεις!
Δημοσίευση σχολίου