Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

αγχος και αλλα

Αφου ειδαμε οτι η κυρια Λίτσα Ζανετούλη ήρθε να ρίξει μια ματια στην νυν αποθηκη και μελλουσα τάξη μας, ανεβασαμε πυρετο και μετα απο πολλες περιπετειες επιστρέψαμε σημερα στο σχολείο.


μ αρεσει να περιγραφω συνοπτικα τα γεγονοτα που διαλύουν τις μερες και τις νυχτες μου .
Μικρη φανταζόμουν οτι πηδάω πάνω απο δυσάρεστα,  σα να ραβω με μεγαλες βελονιες.

Διάβαζ προχτές σε καποιο απο τα rss μου τη φραση οτι με καθε  παραπάνω κεράκι  γενεθλίων που σβηνει το παιδι ( το αυτιστικο παιδι - και οχι μονο βεβαια) η αγωνια του γονιου για το μελλον μεγαλώνει. Εκεινο το μέλλον που  παρόλο που θα θελουμε ακομα συνεχη εκαπιδευση, δε θα βρισκουμε "πλαισιο" να ενταχτουμε . Εκεινο το μελλον που ο πλυθυντικος της μανας θα γινει ενικος του παιδιου, που δε θα ειμαι εδω  να γινομαι η φωνή του. Τι θα γινει αν δεν καταφέρει να έχει δική του φωνη ; 

Εχω ακομα τη δουλειά μου, αλλα για πόσο ;
το ταμειο μου  θα πληρώσει τίποτα για τις "θεραπέιες"; ( φέτος; σε  ενα χρονο; σε 10 χρονια δε θα πληρώνει τίποτα ακόμα κι αν συνεχίσει να υπάρχει)
που θα βρω λογοθεραπευτή για pecs;


Απαντουσα σ ενα ερωτηματολογιο για το αγχος των γονιων που εχουν παιδια με αυτισμο. Φροντισα να ειμαι ηρεμη και σε καλη διαθεση για να μπορεσω να ασχοληθω με το ερωτηματολογιο, το οποιο απο μονο του  ηταν πηγη αγχους. και τελικα μαλλον πολυ λαιτ τα περιέγραψα τα πράματα.τελικα ουτε να κοιμηθω μπορω ουτε να λειτουργησω γενικοτερα οπως παλια . 

Αποψη "εκπαιδευτικου" και στελέχους της εκπαιδευσης : το σχολειο του παιδιου δεν επρεπε να ειναι τετραθέσιο , ηταν λάθος που αυξήθηκε η δυναμικότητα του χωρις να έχει εξασφαλιστεί αίθουσα!!
κι εγω που νομιζα οτι τα σχολεια τα φτιάχνουμε όταν υπάρχουν μαθητες , και όχι οταν έχουμε κτίρια....Δε ρωτησε ο θεούλης ποτε θα εχουν αίθουσες για να στείλει το σωστο αριθμο παιδιων που εχουν ειδικες εκπαιδευτικες ανάγκες!!!!
ειναι φρικτο το επιχειρημα. τη στιγμη που μονο 2 σχολεια ειδικα υπαρχουν στην πολη μας και ειναι και τα δυο υπερπληθισμενα.

το κακο  ειναι οτι κανεις  ΚΑΝΕΙΣ  δεν ασχολειται με το θεμα. Το ειδικο σχολειο εχει λογο υπαρξης.Καλη η ενταξη για το γνωστικο κομματι , αλλά  κάποια παιδια έχουν ελλείματα που χρειάζονται ειδικο επιστημονικο προσωπικο για να καλυφθουν.




2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έχετε δίκιο για όλα όσα επισημαίνετε. Στην Ελλάδα τα περισσότερα πράγματα είτε δεν γίνονται καθόλου είτε γίνονται με λάθος σειρά. Ο μικρός πώς αντιδρά σε αυτή την κατάσταση;

MiKy είπε...

η αντιδραση του μικρου μου ειναι πλήρες ξεκούρδισμα.Εχει χασει τον κοσμο κατω απ τα πόδια του. Παλινδρομει σε συμπεριφορες που ειχανλυθει ενα και δυο χρονια πριν. Απο το πότε πάμε τουαλέτα , μέχρι το πέταγμα πραγμάτων - τα ειχα στ αλήθεια ξεχάσει ολα αυτα, και τα θυμηθηκα με πολυ επωδυνο τρόπο