μελη της οικογενειας

- μαμα να σου γνωρίσω την αδερφη μου , το 5ο μελος της οικογενειας... απο δω η Μ...
- αγαπη μου, εγω εχω γεννησει μονο 2 παιδια, δεν ειναι αδερφη σου, ειναι η γατα σου, αδερφος σου ειναι ο Νασος.
- καλα, παντως ειναι μελος της οικογενειας
οκ.

στο αυτοκινητο:
-μαμα,ενταξει, εδεσα το καλαθι της γατας με τη ζωνη ασφαλειας, μη πεσει σε κανενα φρεναρισμα
-μπραβο αγαπη μου.
-ετσι ολα τα μελη της οικογενειας ειναι ασφαλη, την εδεσα εγω γιατι δε μπορει μονη της.
- ναι μωρο μου, οταν ενα μελος της οικογενειας εχει μια δυσκολια η οικογενεια το βοηθαει.
-σωστα!

γενικα

και μετα τα γενεθλια, αφου πηγαμε μια μερα σχολειο , αρρωστησαμε!
ενας μικρος πυρετουλης 38 βαθμοι κελσιου και το υπερκινητικο χοροπηδηχτουλι εγινε γατι, που ξαπλωνει απο κρεβατι σε καναπε σε αλλο κρεβατι κ.ο.κ. Το θεμα συνεχιζεται χωρις πυρετο αλλα με διαρροιες- που ευτυχως προλαβαινει να παει τουαλετα.Δεν παμε σχολειο και σιγα σιγα ξαναβρισκουμε το κεφι για χοροπηδηματα.

η τελευταια του εκπαιδευτικου τυπου δραστηριοτητα ηταν το μαθημα της λογοθεραπειας.
Ενα θεμα που καιει και δεν ξερω πως να το χειριστω.
Στοχος : να μαθει να αρνειται με αποδεκτο τροπο. οκ δε μπορει να πει "οχι" , αυτο που κανει ειναι να σπρώχνει και να γκρινιαζει , και του μαθαινουμε να κουναει το κεφαλι αρνητικα. επειδη και το ναι ειναι κουνημα κεφαλιου , υπαρχει μπερδεμα.
Προκειμενου να βρεθει στην κατασταση να θελει να αρνηθει η λογο του προτεινει να φαει διαφορα που δε θελει.( γιατι οτιδηποτε αλλο σε αντικειμενο το θελει απλα και μονο για να το πεταξει).ομως δεν υπαρχουν αρκετες επιλογες , και γινεται το λαθος ( τραγικο κατ εμε αλλα η λογο δεν το βλέπει ετσι) να τον ρωταει επανειλημμενα αν θελει κατι το οποιο πριν απο 5 λεπτα εχει αρνηθει. Ο νασος κανει το λαθος και λεει "ναι" χωρις να το εννοει, οποτε η λογο του το μπουκωνει. Κλαματα στριγκλιες αναγουλα... μετα απο καμμια 10ρια επαναληψεις και αφου του πιανει τα χερια για να μη σπρωξει , καταφερνει να κανει την κινηση της αρνησης. εχω τις επιφυλαξεις μου αν αυτο θα δουλεψει τελικα. Και ως συνηθως παιρνω την γνωστη αποφαση - αφου δεν το κανουν οι αλλοι για το παιδι μου θα το κανω εγω σωστα!

Γενεθλια 2

και ναι !!!
σημερα κυριακη 24 οκτωβριου 4 μερες αφου κλεισαμε τα 7 ΣΒΗΣΑΜΕ ΚΕΡΑΚΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΤΑ!!!

ΑΦΟΥ οπως προανεφερα, ειχαμε κανει ενα παρτυ στο σχολειο, και ειχε προηγη8ει και το επεισοδιο με το ατυχημα της προηγουμενης Κυριακης, το διλημμα ηταν το εξης
να κανουμε η να μην κανουμε παρτυ για τα γενεθλια ;
η μια αποψη ηταν "οχι" , γιατι γιορτασε στο σχολειο , γιατι δεν εχει νοημα το γεγονος γι αυτον, γιατι αν του μαζεψουμε πολλα παιδακια γυρω γυρω μπορει να πετάξει κατι σε καποιον η να ζοριστει απο την πολυκοσμια και να βγαλει αρνητικες συμπεριφορες.
Η αλλη αποψη ηταν :ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΡΤΥ.οχι μονο για το Νασο , αλλα για ολους μας. Ο νασος ειναι ενα εφτάχρονο πια παιδάκι και έχει δικαιωμα να του εύχονται για τα γενέθλια του.Πρεπει να μαθει τι ειναι τα γενεθλια, και στο κατω κατω εγω σα μαμα τη μερα που τον γεννησα και ηρθε στη ζωη μου θελω να τη γιορταζω!!!!
σημειωτεον: περσι δεν καναμε παρτυ.

Αν αποφευγουμε να τον εκθέτουμε σε καινουρια πραγματα, ακομα και αυτα που τον δυσκολευουν δεν του δινουμε την ευκαιρια να τα κατακτησει
Ετσι λοιπον η μερα τυχαια ξεκινησε με το παρτυ μιας φιλης σε παιδοτοπο.
η φαση 1 λοιπον του σχεδιου πηγε ανέλπιστα καλα - ειδαμε την τουρτα , τα κερακια , το τραγουδακι , τις ευχες.
Μετα καναμε πρόβα μικρη και ελεγχόμενη. Να φυσαει ξερει αλλα μεχρι στιγμης μονο με σφυριχτρες καλαμακια κτλ.
Ετσι χρησιμοποιησαμε ενα βοηθητικο καλαμακι.
φαση2 φυσαμε με το καλαμακι και σβηνουμε ενα κερακι.
φαση 3 το επαναλαμβανουμε με κερακι πανω σε κεικ και παιδια τριγυρω (εθελοντες η αδερφη με τους κολλητους.
φαση 4 (μετα απο λιγο ) σβληνουμε φυσωντας απο καλαμακι 3 κερακια και ειμαστε ετοιμοι
φαση 5 . μαζευεται ολος ο κοσμος - καπου 15 ξαδερφακια
φαση 6 ερχεται ο νασος αλλα εχω ξεχασει να αναψω τα κερια , μεχρι να το αναψω εφυγε.
φαση 7 με αναμμενα τα κεράκια , και τον κοσμο τριγυρω , φυσηξε μεσα απο το καλαμάκι και εσβησε και τα 7 κερακια του
τελος: για 1 λεπτο καμαρωσε το κατορθωμα του

Τελος καλο ολα καλα, ολοι διασκεδασαν, και δεν ειχαμε ατυχηματα.

σημερα ειναι Τετάρτη

-σημερα είναι Τετάρτη και θα κανουμε ενα πάρτυ!
- Γιατι θα κανουμε πάρτυ;
- είναι τα γενεθλια του Νάσου
- και τι θα πουμε στη μαμα του ?
" να τον χαιρεστε!, Χρονια πολλά ! , να είναι ευτυχισμένος"

αυτος ο διάλογος μου έφτιαξε το κέφι σήμερα, οταν το πρωι στο σχολείο πηγα να αφήσω γλυκα και κεράκια.Τα παιδακια της μεγάλης τάξης στο πρωινο τους προγραμμα ειχαν ήδη συζητησει το ξεχωριστο της σημερινης μέρας.

"πως παει ο Νασος? " μια ερωτηση που δυσκολευομαι να απαντήσω σύντομα σε όσους απο πραγματικο ή τυπικο ενδιαφέρον με ρωτάνε.
Τι να πω?
ότι προσπαθουμε να αυξησουμε το χρονο συγκέντρωσης οταν κανει εργασίες?
ότι δε ξερουμε πως να αντιμετωπίσουμε την εμμονη να πετάει πράγματα που εξελίσσεται σε επικίδνυνη για τους γυρω του ( την κυριακη πεταξε ενα κομματι ξυλου στο κεφαλι μιας φίλης του, και της εκανε απιστευτο καρούμπαλο) Δεν ειναι μονο η χαρα της βολής. εχει ανάγκη να πετάξει δυνατα , σε καποιο στόχο για να κανει θορυβο. Το κανει οταν ειναι μονος του, οταν θυμωνει, οταν θελει να τραβηξει την προσοχη, οταν αυτο που κραταει του ζητησουμε να το δωσει πισω η να το βαλει στη θέση του. Να προλαβει να το εκτοξευσει παση θυσια.
Δοκιμασαμε να βαλουμε ενα στοχο στον τοιχο του , να πεταει εκει. ο στοχος ηταν στρογγυλος. την αλλη μερα πετουσε πραματα πανω στο στρογγυλο ρολοι του τοιχου.
εχει πολλές λειτουργιες αυτη η κίνηση και ειναι δυσκολο να βρουμε υποκατάστατο.
Αν υπάρχουν ιδέες και λύσεις για το σπιτι θα εκτιμηθουν!

ονειρα γλυκα

το πατατίνι μου περνάει καλά με τα παιχνίδια που εφευρίσκει , τα οποια εχουν πάντα βάση το μοτίβο "πετάω - μαζέυω".
Η αδερφουλα του ψωνισε απο το πανηγύρι ένα μονόκερο φουσκωτο (σημειωση- για τη μαμα που εψαχνε μονοκερο στη fairyland), απ αυτα τα μπαλόνια που είναι γεμάτα με ηλιο.Για να τον φτάσει έμαθε να τραβάει το σκοινι μια με το ένα χέρι και μια με το άλλο.Μια στιγμη μου φάνηκε πως προσπάθησε να πει "αλογο".
Σήμερα βγηκαμε και στην αυλη.!! και μαζέψαμε όολες τις σάπιες αχλάδες και βανίλιες απο τον κήπο του παππου. τα ζουλήξαμε να βγάλουν ότι υγρο ειχαν και τα πεταξαμε στο κουβα με το νερο!

πηγαμε αργα για υπνο- γιατι ειχε αντίρρηση.
ηθελε σφιχτη αγκαλια , και κρατουσε και τα πλαστικα παιχνιδακια που δεν προλαβε να πετάξει.
Αγκαλιά είπαμε το παραμύθι, για την κοκκινοσκουφίτσα, που κάνει οτι κανει και ο νασος και στο τέλος παει για νάνι.
-και αφου ηπιε ολο το γάλα πηγε στο δωμάτιο της μονη της για νάνι
-... ( πιο σφιχτη αγκαλια)
- γιατι και η κοκκινοσκουφιτσα εχει δικό της δωμάτιο , αλλο η κοκκινοσκουφίτσα και αλλο η μαμα
-... ( πιο σφιχτη αγκαλια και μαγουλο στο μαγουλο της μαμας)
-η μαμα την παιρνει αγκαλίτσα μέχρι να ερθει ο υπνος, που μας ξεκουράζει , και μετά παει και η μαμα για υπνο
-... ( χαλαρωνουμε λιγο τη λαβη)javascript:void(0)
- ονειρα γλυκα πριγκηπάμου, σ αγαπω πολυ.θα πάω κι εγω για νανι ...
-... ( η αναπνοη γινεται πιο βαθια )
σ αυτο το σημειο παω να του παρω απο τα χεράκια το παιχνιδι, το αφηνει και κρατάμε χερακι αλλα 1-2 λεπτα .
Κοιμηθηκε!
Μπορει να μη μιλάει το αγγελούδι μου, αλλά αυτες τις στιγμές δεν τις αλλάζω με τιποτα.
Για μενα ειναι σα να μου εχει πει "καληνυχτα μαμα μου "

χαλαρωση ??!!

οι διακοπες κοντευουν να τελειωσουν,
λειτουργουμε εδω και πολυ καιρο "χωρις προγραμμα" και εχουν αρχίσει να με ζώνουν τα φίδια για το Σεπτέμβρη.πως θα ξαναμπουμε σε προγραμμα? ποιος θα μας βοηθησει με το PECS που το σνομπαρουν ολοι οι λογοθεραπευτες εδω? μηπως το εχω αφησει πολυ χαλλαρο το μικρο και δε θα μπορω να το μαζεψω με τιποτα?

Σημερα περασε ολη τη μερα μεσα στο σπίτι. το παιχνίδι - στα όρια η μαλλον περα απο τα όρια της εμμονης - ηταν :πεταω και μαζευω και ξαναπετάω τουβλακια και σχηματάκια πισω απο το κρεβατι και μεσα στο τζάκι.Επικοινωνουσε μονο για να ζητησει "βοηθεια" αμα κατι δεν έφτανε να το πιάσει.
Δεν ηθελε ουτε να βγούμε στην αυλη για κουνια!!!

Ισως ηταν κουρασμενος απο χτες, στη θαλασσα, που είχε κύμα.ο Νασος με το σωσίβιο - δεν κολυμπαει ακομα- περασε μια απο τις καλύτερες μερες του στη θαλασσα. Να περιστρέφεται , να αφήνει το κυμα να τον σηκωσει ψηλα ... σα να ηταν μεσα σε κουνια-ρευστη εμενα ετρεμε η ψυχη μου, καταπια εκατο λιτρα νερο και το μαμούνι είχε σκάσει στα γέλια!!!

Απο την αναφορα της σημερινης μέρας , το καλό είναι ότι για πρωτη φορα εβαλα ντομάτα στο τοστ και μπορω να πω οτι σημαντικο ποσοστο πρεπει να εχει φτασει στο στομάχι.θυμηθηκα μια γνωστη που είχε κανει μαστερ στο τοστ. Μεχρι και φασολακια ειχε ταισει στο μικρο αναμεσα στις δυο ψημενες φετες ψωμιου!!Λεω να το προχωρήσω κι εγω.
Αν και εκεινη η ερευνα που ελεγε οτι το περιορισμενο διαιτολογιο που έχουν τα παιδια με αυτισμο δεν αναστέλλει την αναπτυξη τους με χαλαρωσε καπως στο θεμα του φαγητου.Και πράγματι, το μικρουλι μου εχει κανονικο προς το πανω οριο του υψους της ηλικιας του.

Μου εστειλε ενας φιλος ενα ενδιαφέρον blog δεν το ειχα εντοπισει... το ξερατε?

κλασσικα εχω κι αλλα να πω αλλα το αφηνω για το επομενο ποστ

ταξιδευουμε

Μετα απο ενα μηνα και στο περιβόλι,
οπου εντρυφίσαμε στην κουνια ( ορθιος, στριφογυριστα, με τα γονατα , μπρουμυτα κτλ)
και αφαιρεσαμε προσεκτικα ΟΛΑ τα μπουμπουκια απο τα λουλουδια στα παρτερια ,
και μαδησαμε τα φυλλα απο ο,τι πράσινο
και δοκιμασαμε ολα τα ξερα συκα απο χαμω πριν τα δωσουμε να τα φανε τα ζωακια
αφου γεμισαμε με πετραδακια, σαλιγκαρια, συκα, φυλλα και ξυλαρακια ο,τι κουβα/λεκανη/λακκο/ πισινα - και γενικως δοχειο η μερος που μαζευεται εστω και μια χουφτα νερο
....
ταξιδευουμε σημερα για την αλλη γιαγα...
Για να δουμε τι θα δουμε.

άλλα λέει η θειά μου, άλλα ακούν τ' αυτιά μου

η αλλιως πως την παταμε πολλές φορες σαν πρωτάρηδες, οσα και να ξέρουμε για τον αυτισμό και για το συγκεκριμένο "ίνστανς" που μεγαλώνουμε.

Η κουνια είναι απο τα πιο αγαπημένα "αθλήματα" του μικρου μου πρίγκηπα.
Απο τα Χριστουγεννα και μετα, δειλα δειλά δοκιμάζουμε να το κανουμε αμφίδρομο, να μαθει κι αυτος να σπρωχνει το αλλο παιδάκι, και όχι μονο να προσπαθει να το κατεβάσει.
Ειμαστε λοιπον στο περιβόλι, η αδερφή του στην κουνια , και ο Νασος προσπαθει να εμπλακει. Πάει μπροστά της και τη σπρώχνει.
του λέω: όχι έτσι Νάσο μου , στην πλάτη να σπρώχνεις.
και το μικρό μου , γυρνάει την πλάτη του και προσπαθει να σπρώξει την κουνια ΜΕ την πλάτη !!!!

Ειναι τοσο πολύπλοκη η ομιλία για το παιδάκι μου. Πιάνει σκόρπιες λέξεις , αλλα προθέσεις, επιρρήματα, προσδιορισμους ... ειναι πολλά!! κι εγω θέλω να εχει ακούσματα απο "κανονικη" ομιλία , αλλα μερικές φορές πρέπει να εκφράζομαι πολυ προσεκτικα.
Νιώθω λιγο αβολα οταν το βλέπω να προσπαθει να ανταποκριθει σε κάτι που καταλαβαίνει στο περίπου...

διαφορα απο τον τυπο

διαβάζω εδω :
Η οικογένεια χρειάζεται υποστήριξη, σύστημα και οργάνωση και κυρίως χρειάζεται να αναγνωριστεί ότι η εκπαίδευση είναι ο τρόπος εκείνος που αποτρέπει τον εγκλεισμό σε ίδρυμα των αυτιστικών ατόμων. Η εκπαίδευση είναι θεραπεία όταν εστιάζεται στις ιδιαίτερες ανάγκες των ατόμων αυτών. Το σχολείο είναι το φυσικό περιβάλλον του παιδιού και εκεί μαθαίνονται οι κοινωνικές δεξιότητες και η επικοινωνία। Δεν μαθαίνονται στα γραφεία των ειδικών।( <-το λινκ σε άρθρο- ερευνα για τις εργασιακές σχέσεις των λογοθεραπευτων στην αττικη: σημειώνω το ότι στους γονείς δεν αναφέρεται αν αυτος που δουλεύει με το παιδι τους ειναι λογοθεραπευτης/ ασκουμενος κτλ .

ψάχνω τις παρουσίες των σχολείων στο ιντερνετ।
βλέπω στο ειδικο σχολείο Λάρισας ( ३० παιδια - οχτω δασκαλοι )
πεντε χρονια πριν λειτουργησαν για πρωτη φορα τμημα αυτισμου।
εχουν και φωτογραφικο υλικο απο τις ανεξάρτητες ।
αραγε τι εχουν κάνει απο τοτε μεχρι τωρα?
η ενημερωση της σελιδας σταματα εκεινη τη χρονια

Σχολικες γιορτές

Χρωστάω σε κάποιους αναγνώστες μια αναφορα για τη γιορτούλα μας.
εχω πάντα την εντύπωση οτι με διαβαζουν μονο γνωστοι,και φίλοι.Ομως τελικα η αλήθεια είναι ότι δε ξέρω ποιοι μπορει να ρίχνουν δεύτερη ματια σ ενα τόσο προσωπικο και ειδικου ενδιαφεροντος blog.
ένιγουεϊ, το υποσχέθηκα οπότε πάμε στο ψητό।
Φωτογραφικη καλυψη δεν εχει, δεν προλαβαινω να επεξεργαστω εικονες।।

Μετα απο 4 χρόνια προσπαθειων - και αφου, εκλογικεύοντας όσο με επαιρνε, το πήρα απόφαση ότι οι έννοιες "σχολικη παράσταση" και "γιος μου" θα ακολουθουν παράλληλες πορείες, φέτος έγινε η τομή.

Τα νηπιαγωγακια μας συμμετείχαν στη θεατρική παράσταση του Ειδικου Δημοτικου Σχολείου.
Στο θέατρο, ένα χώρο έξω απο το γνωστο και οικειο σχολείο τους.
Με ρόλους που κατάφεραν να φέρουν εις πέρας.

Προλαβαίνω εδω τα σχόλια μ/αερικων δηλώνω ευθαρσως οτι "ναι συγκινήθηκα".
οχι απο τη ματαιοδοξία της μαμας που θέλει να δει το βλαστάρι της να λεει το ποίημα.
επειδη είδα το μοναχούλι μου να συμμετέχει - οσο αντεχε - σε κατι ομαδικό.
δε ξέρω αν το χάρηκε ή τι κατάλαβε, αλλά μου άρεσε που το εκανε.επαιξε ενα ρολο σε μια ομάδα.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΛΙΓΟ ΑΥΤΟ!!!
Γενικα, κανένα παιδάκι δεν "εκανε κρίση" και δεν αρνηθηκε να ανεβει στη σκηνη.
Το έργο ηταν " η Ωραια κοιμωμένη" σε μια πραγματικά πολυ καλη διασκευη απο τις δασκάλες του σχολείου.Ηταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των συγκεκριμένων παιδιών, με σεβασμό στις προσωπικότητες και τις ιδιομορφίες τους.

Είδα παιδάκια, που στο γενικο σχολείο είχαν καταπιει τη φωνή τους, να υποδύονται βασιλικους ρόλους με αέρα και αυτοπεποίθηση επαγγελματία.είδα "ζιζάνια" να παίζουν με υποδειγματική πειθαρχία αλλα και με χαρά το ρόλο τους.

Είδα τον πρίγκηπά μου, στο ρόλο ενός καλεσμένου στα γενέθλια της πριγκήπισσας, να ανεβαίνει - μεσα στα φωτα και τις μουσικες - να αφηνει το "δωρο του " στην πριγκήπισσα, και κρατώντας απο το ένα χέρι το μεγαλύτερο παιδι και απο το αλλο το μονιμο αγαπημένο κουταλάκι να κάνει το πέρασμά του απο τη σκηνή.
και φορούσε και στολή.Χωρις φτερα και πουπουλα - που δε 8α τα ανεχόταν με τίποτα- μια "απλή πριγκιπική στολή".
Τα κοστούμια όλης της παράστασης ήταν άψογα, και φτιάχτηκαν με έξοδα του σχολείου (του δημοσιου ειδικου σχολείου) και όχι με τα εξτρα ευρω που συνηθίζεται να κοστίζουν στους (ιδιωτικους) παιδικους σταθμους και τις σχολές! και μη φαντάζεστε καμμια χορηγία, με τα λεφτα απο το παΖάρι τους, απο τα έργα που κάναν ολη τη χρονια τα χεράκια τους στο εργαστήρι του πηλού, της ξυλουργικης, τις χειροτεχνίες τους κα τα αρωματικα βότανα του κήπου τους.

ηταν πολυ ομορφο।
Εσεις , πως τα πάτε με τις γιορτες και τις παραστάσεις?

Στοχοθέτηση- το μεγάλο σχολείο

Αφου λοιπον εξαντήσαμε τη διετία στο ειδικό νηπιαγωγείο, ήρθε η ωρα να πάμε στο μεγάλο σχολείο. Πάμε φετος για ειδικό δημοτικό.
καναμε λοιπον την αιτηση μας για το πειραματικο ειδικο.
Η πρώτη εντύπωση απο το σχολείο καλή.ΕΙΝΑΙ ειδικο σχολείο. Συστεγάζεται βεβαια με αλλα 4 , και εχει μονο 3 αιθουσες, ΑΛΛΑ το πρόγραμμα τους ακολουθεί το αναλυτικό - οι αίθουσες και οι δραστηριότητες είναι οργανωμένες ( ΤΕACH) , προσπαθουν να "τρεχουν" προγράμματα ενταξης στον πραγματικό κόσμο ( π.χ. τα παιδια πανε με το δασκαλο ή καποιον απο το ειδικο προσωπικο σε τράπεζες/ υπηρεσιες, μαγειρεύουν το πρωινό τους , φυτεύουν τις ντοματούλες τους , ψωνίζουν στο σουπερ μάρκετ) .
Το "μισσιον και το βίζιον" του σχολείου είναι να γίνουν τα παιδάκια όσο πιο αυτόνομα μπορουν - και το υποστηρίζουν.
θέλουν να χρησιμοποιουν το τετράδιο επικοινωνίας σπιτιου-σχολείου , και το υποστηρίζουν
Ατυπα - και χωρις τα φετινα γκαζια της Διαμαντοπούλου- αυτοαξιολογουνται ανα βδομαδα/μηνα/ετος και νομιζω πως αυτο το σχολειο εχει να μας δώσει πολλά.
Η διευθύντρια πρόθυμη να μας βοηθησει να αναλύσουμε/οργανώσουμε τη μέρα του Νασου στο σπίτι και στο περιβόλι ... και γενικα, φαίνονται να γνωρίζουν το αντικείμενο.

Ολα αυτα τα εντυπωσιακά σε συνδυασμό με αυτα που έχουν δει τα ματάκια μου στο αλλο σχολειο ( δασκάλες να αποκαλούν τα παιδια "βλακες" , να απειλουν ότι " θα φέρουν τον αστυνόμο αν επαναληφθει" κτλ ) έκαναν το θέμα της επιλογής σχολείου σχετικά απλό.
θα παμε λοιπον οταν τελειώσουν τα μαθήματα για μια πρώτη αξιολόγηση, να πάρουμε και οδηγίες για το καλοκαιρι, και θα κάνουμε αλλη μια το Σεπτέμβρη για να βάλουμε τους στόχους της χρονιάς.

Τη Δευτερα τα νεότερα

για το σχολείο που θα πάμε του χρόνου.
προς το παρον γεμίζουμε τις ώρες με φυσική δραστηριότητα με νόημα ( στο περιβόλι της γιαγιας και του παππου : ποτίζουμε - κουβαλαμε ποτιστηρι , ταϊζουμε τα ζωάκια, κανουμε χαλαρωτικη και ακροβατικη κουνια ή αιώρα )
Χτες , που το πρόγραμμα ηταν γεμάτο όλη μέρα, δεν κατεφυγε σχεδόν καθόλου στο "κοπανω- το μαγουλο- με-οτι-κρατω". βεβαια , πέσαμε πολυυυυ νωρις για υπνο , αλλα νομιζω ειμαστε σε καλο δρόμο.

ειμαστε ακομα ζωντανοι

περνάμε καταστάσεις άγχους.
Εγω γιατι μια με τις διακοπες , μια με την αναγκαστικη ακινητοποιηση λογω μεσης εχω χασει όλο τον απρίλη και τωρα τρέχω και δε φτανω...στη δουλεια στο σπίτι παντου..
ο Νάσος , δε ξέρω ακόμα την ακριβή αιτία , αλλα εμφανιζει συμπτώματα ύποπτα.
Κουβαλάει εδω και 15 μερες σφτιχτα στα μικροκαμωμένα του χεράκια 5 κουζινικά ( σπάτουλες της αληθινης κουζίνας, τηγανακια της ψέυτικης, κουταλακια μανταλακια , και γενικως αντικείμενα τα οποία μπορεί να τα κοπανάει στο μάγουλο του.Αυτο το θεμα με το κοπανημα στο μάγουλο ειναι μαλλον αισθητηριακης προέλευσης.
Μπορει να τα αφησει για να κάνει καποια άλλη δραστηριότητα οπως μάθημα αλλα πρέπει να τα βλέπει δίπλα του , και προσπαθεί να ξεμπερδέψει γρήγορα για να τα ξαναπάρει.
τελευταία , έρχεται στο διπλο για να κοιμηθει . Λέμε καληνύχτα , σκεπάζεται στο κρεβάτι του , στριφογυρνάει 1-2 ωρες και μετα τσουκου τσουκου ερχεται και χωνεται στο διπλο για να τον πάρει ο ύπνος.Λέω να μην τον πιέσω με το θέμα αυτο , αλλα φοβάμαι μην εγκατασταθει καινούρια ρουτινα υπνου ...

Μου λείπει το blog της Μαριλένας, και των υπολοιπων που εχουμε πεσει σε νάρκη.
Είμαστε βαρκούλες στον ωκεανο , και εχουμε ανάγκη να βλέπουμε η μια τα φώτα της άλλης.Σε τι φάση βρίσκονται αραγε οι υπόλοιποι?

Το θέμα τωρα είναι το σχολείο. Στη Ρόδο 2 επιλογές έχουμε , ενα ειδικο και ενα ειδικο-πειραματικο.αυτη τη βδομαδα θα καταλήξουμε ποιο μπορει να βοηθησει το παιδι μας του χρόνου.

δε ξερω

ηθελα στο blog να μαζευω τις οποιες θετικες μου σκεψεις , να τις κοιτω απο μακρια και να παιρνω θαρρος. πιστευω στη θετική σκέψη. όχι οτι αμα κανεις θετικες σκεψεις δε θα πεθανεις αλλα τουλάχιστον βρισκεις λογους και κεφι για να ζησεις.
ειμαι πανω απο βδομαδα στην κατάσταση "κατακοιτη" - κανω ησυχια για τη μεση μου.
Η αναπηρία σε ολο της το μεγαλείο.βαζω τα κλαματα οταν δε μπορω να γυρίσω καν πλευρο στο κρεβατι.ο γιατρος λεει χρειαζεται υπομονή.το βλεπω να τραβάει σε μακρος και απελπιζομαι. που ειναι η θετική μου σκέψη? που ειναι η τινκερμπελ να μου τη θυμίσει?

οι ανεπαρκειες γίνονται φίδια φαρμακερά. οι αντοχές εξαντλούνται.

Θελω να τα πω, να κλαφτώ, να γκρινιαξω.
Εχω αναλάβει - απο μονη μου , επειδη κανεις αλλος δεν έχει το σωστό τάιμινγκ, επειδη εχω το γονίδιο της μεσογειακης μαμας (?) δε ξερω πως και γιατι. παντως εχω αναλάβει την καθημερινότητα , και τωρα που είμαι με τη μέση σε κρίση το σύμπαν καταρρέει γύρω μου.
Εκτος απο τη μανα μου κανεις δε με θυμαται που λεει και το τραγουδι.
ευτυχως κι αυτη η γυναίκα. πάντα πρόθυμη να προσφέρει, να βοηθήσει , να υπηρετήσει με χαρά.Χαρη σ αυτην το μικρο μου δε στερηθηκε παιχνιδια και αγκαλιές.ειναι πραγματικη ανακουφιση να ξερω ότι περνάει τη μερα του με παιχνίδια/μαθηματα/επικοινωνία και οχι χαμενος στα κολληματα του.

... συνεχιζεται

σκορπια διαφορα

Το βράδυ επιμένει να ξαπλώσει στον καναπέ.
πάμε στο κρεβάτι του.
Το πρωι τον βρίσκω στον καναπέ, κουκουλωμένο απο τη μεση και πανω με το ριχτάρι.

Λογοθεραπεία : 45 ευρω για λιγότερα απο 40 λεπτα. Μαθαίνει να λέει λέξεις όπως "ναι", "εγώ", "όχι" και "μαμα" . Οχι όμως να τις χρησιμοποιεί.Σε κάθε περίπτωση μπορεί να δοκιμάσει όλες τις παραπάνω λέξεις......

Στο δρόμο: περνάω έξω απο το νεκροταφείο, και παραλίγο να πατήσω μια γιαγιάκα.Ντυμένη στα μαυρα , με τακουνάκι και τσαντούλα στο χέρι, με κλίση 45 μοιρων, μαλλον επιστρέφει απο την πρωινή επίσκεψη στο ταίρι της.

Σήμερα: είναι το αποκριάτικο πάρτυ του ειδικου σχολείου. πληρώνουμε 2,5 ευρω για τον καφέ και τα φαγώσιμα ρεφενε. Πέρσι μπήκαμε-ειδαμε( ότι δεν είχε μέρος να σταθεί βγήκαμε. Φέτος θα ξαναπάμε. Τι περιμένω; να δω το Νάσο να χοροπηδάει και να χορεύει μέσα στο πλήθος. Αν μας προκύψει καθιστή κατάσταση θα φύγουμε πάλι.Για να δουμε ....

Στο νοσοκομείο της Ρόδου έχει έρθει παιδοενδοκρινολόγος. Η κοινωνική λειτουργός του σχολείου ζήτησε την άδεια των γονεων για να προγραμματιστουν ραντεβου για όλα τα παιδιά του ειδικού.Η ίδια προσπαθεί επίσης να κανονίσει ομαδικά ραντεβού για μαστογραφίες των μαμάδων.Αφορμη η απώλεια μιας μαμας απο αυτη την αιτία. Δεν είναι καλό που θέλουμε σπρώξιμο να φροντίσουμε τον εαυτό μας,είναι αλήθεια. Μ'αρέσει όμως που κάποιος μας το θυμίζει.

one step at a time

απο τη μια η Μαριλένα, από την άλλη η Μαρία .... το μελλον είναι εκει και μας περιμένει.
έχουμε τόσα να κάνουμε μέχρι τότε!

θυμάμαι η πρώτη μου ανάρτηση στο blog ήταν η μεγάλη χαρά που ο νάσος έβγαλε τα πάμπερς.Μεχρι πριν ένα μήνα ,με κομμένη την ανάσα είχα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι μπορεί και να μη τα καταφέρει να αυτονομηθει.Λόγια ουδέτερα αλλά σκληρά "η αυτο-υπηρέτηση στο θέμα της τουαλέτας είναι σημαντική για τα άτομα που ζουν σε ιδρύματα" . Μετά πήγαινε όταν του το θυμίζαμε , αλλά πάλι καπου διαβασα ότι θα μπορούσε να μείνει για όλη του τη ζωη σε αυτο το σταδιο . Τώρα πηγαίνει μόνος , επιτέλους αυτές τις "μυλόπτρες στα πόδια μου" μπορώ να τις πετάξω.

τι είναι μαύρο και μας κάνει τη γνωστή άσεμνη χειρονομία;

πριν τελειώσω τη συγγραφή της παρούσας ανάρτησης, ο νέος, καταμεσής του σαλονιου και πάνω στο χαλι, κοκκαλώνει και κάνει τσισάκια !!!!
αντε πάλι οι μυλόπετρες ...
ψυχραιμια , τον βάζω να τα μαζέψει, επιμένω ότι πρέπει να πηγαίνουμε τουαλέτα και τον τραβολογω. απτόητος τραγουδά το γαιδαρο με τα μεγάλα αυτια - χωρις λογια εννοείται.Αλλάζουμε ρούχα γιατι σε λίγο παμε για μάθημα.

προσπαθω να ανακτήσω την συγκρατημένη μεν, αλλα προ ολίγων λεπτών εκπεφρασμένη αισιοδοξία μου. λίγο καιρό έχει που πάει μόνος του, κανει και πολυ κρύο σήμερα, δεν έγινε και καμμια καταστροφή... θα δείξει.

για αλλο το ξεκίνησα το ποστ ,αλλού με πήγε.όπως και τα περισσότερα πράγματα στη δική μας ζωή.
θα επανέλθω

νεοι γευστικοί ορίζοντες!

Νέες γεύσεις και ποσότητες στο φαγητό του Νάσου !!!

ο πανηγυρισμός έχει να κάνει με το ότι εδω και 3 χρονια τρέφεται αποκλειστικά με : μπισκοτα πατατακια χυμους τυρι παριζάκι, ψωμί και γάλα.
Μέχρι που φέτος τον ανέλαβε η γιαγια!
Σχολάει στις 12 , και πάει με τη γιαγιά στο χωριο ( 25 χιλιόμετρα διαδρομή) φτάνει χαρούμενος και ορεξάτος , και εδω και τρεις μηνες τρώει " κεφτεδάκια" που έχουν μέσα τα πάντα ( απο κιμα/κοτοπουλο / τυρι/ αυγο μέχρι και σπανάκι , πιπεριά, πατζάρι- σε διάφορους συνδυασμούς).

Το χατήρι βέβαια το κάνει κυρίως στη γιαγια. έχει τύχει να φτιάξω κι εγω με το ίδιο μίγμα, και να μη μου κανει τη χάρη να φάει ούτε ένα.

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, μπήκε και το μήλο - μικρά κομματάκια με πηρούνι.Καλά, αυτό το τρώει και με μένα.

Σήμερα όμως, το μικρό μου έφαγε :
1. στο τραπέζι
2. με κουτάλι.
3 όσπρια !!
μακαρι να συνεχίσει...
ειναι 21 κιλα το κουκλι μου ...
οι συνομήλικοι τον βάζουν στη τσέπη.
[ ξύπνησε η μεσογειακή μαμα μέσα μου ]

επιστροφης συνέχεια

Πρωτο βράδυ στο σπίτι μας μετα απο μερες.
Ο νασος, ενθουσιασμένος, σε υπερένταση τραγουδά.
Τα λογάκια του ακατανόητα , ως συνηθως.
η ώρα έχει πάει 10+...
να να να νανα ο νασος
και ξαφνικά ακούω το γείτονα
ενα ραμολί - αδιάγνωστη ψυχιατρικη περίπτωση - να κοροιδεύει !!!
ουτε κατανόηση ούτε αποδοχή απο μέρους μου.
Ηθελα να ορμήσω να του στρίψω το λαρύγγι.
Ανοιξα την πόρτα και του λέω "ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ????"
Αρχισε να μασαει τα λόγια του .
επαναλάμβανα την ίδια ερώτηση και μεσα μου έλεγα συγκρατήσου.
"Τι έχει το παιδι"; ειναι αρρωστο ? μου λεει. αυτο γιατι ειχα κανει κουβεντα στη γυναικα του , για τον αλλο ,που εβριζε στα μπαλκόνια έναβραδυ που ο νασος ειχε αγρυπνα κλάματα.
Φυσικα χεστηκε και για το μωρο και για μενα ... προσπαθουσε να τη σκαπουλάρει,ο θρασυδειλος!!

διακοπες ηταν και πανε

δε ξέρω αν είναι η απομυθοποίηση,η προσγείωση ή απλά ο χρόνος που περνά.
Πάντως έχω σταματήσει να περιμένω πολλά.
πέρασαν 10 μέρες χωρίς "μαθήματα".
Ο μικρός πρίγκηπας πηγαίνει πια μόνος του στην τουαλέτα.αυτο έχει γίνει τις τελευταίες 3 μέρες:πάει μόνος του και κάνει κακάκια.μετα περιμένει.Αν έρθει κάποιος να ολοκληρώσει τη διαδικασία της καθαριότητας έχει καλώς,αν όχι , ντύνεται και ξαναβγαίνει.
Δε θά πρεπε να μας το λέει ναέχουμε το νου μας?
να χαίρομαι που αυτονομείται ή να ανησυχώ για το ότι έχει μάθει τη μισή μόνο διαδικασια?παίρνει τη ζωή του στα χέρια του ή απλά βρήκε άλλον ένα τρόπο να αποφεύγει την επικοινωνία? και είναι καλό αυτο?


επιστρέφω λοιπονν στο μπλογκάκι μου , με απλά και καθημερινα , και αυτα που εχω αναγκη να μοιραστω. περσι το 90% των δημοσιευσεων παρεμεναν σε κατασταση "προχειρο" ... ε, θα το μειωσω το ποσοστο λεω ...
ΕΔΩ λοιπον, ανοιχτα , με τις ανεπαρκειες και τις ανασφαλειες ... καλησπέρα σας!

καλη χρονια!

πρωτη χρονια που η τονια πρόλαβε ξύπνια την αλλαγή του χρόνου.
Τι χαρα, "παει ο παλιος ο χρονος" , πυροτεχνήματα κι ενθουσιασμός.
Το μικρό λίγα καταλαβαινει απο αυτα που γίνονται , αλλα γενικα εχει καλή διάθεση.
Μια τεμπελια μας έχει πιάσει όλους ....
και περνάμε στις ευχές...
Ελπίζουμε, ευχόμαστε ότι κάτι άλλο, κατι καλύτερο θα γίνει τουτη τη χρονιά ?
κρατάμε το μικρο μας καλαθάκι, και προχωράμε.

Ευχόμαστε σε όλους μια καλή χρονιά,
και στο μπλογκάκιον να συνεχίσει να υπάρχει...