διαγνώσεις

χτες βράδυ, τηλέφωνο απο μια φίλη.ένα συγγενικο της παιδάκι , πρώτη φορα στο νηπιαγωγειο ( χωρις προϋπηρεσια σε παιδικο- προνήπιο).Πάει , δεν ακούει , μιλάει μόνο του και τρέχει στα παράθυρα. Η νηπιαγωγός προτείνει εξέταση απο παιδοψυχολόγο, η διάγνωση αυτισμός.
οι γονεις ακουν για πρωτη φορα τη λέξη.Πανικός. τι κανουμε τώρα, που να το πάμε το παιδι, να τρεξουμε.

Η συμβουλή μας : ψυχραιμια.

Πόσα μας θύμισε αυτη η φάση...
τωρα θα αναρωτιουνται μηπως εγινε λαθος διαγνωση, αφου το παιδι δεν έχει όλα τα χαρακτηριστικα.Ερωτήματα , αγωνίες κι ένας γολγοθας - ή μαραθώνιος τους περιμένει.
Γιατί το κατάλαβαν τόσο αργα;

είναι τόσο μεγάλο το βάρος που πρέπει να σηκώσουν οι γονείς , να περπατήσουν στο τεντωμένο σκοινι ξέροντας πως απο κάτω δεν έχει δίχτυ.

Ο αρμοδιος του Δημου για το βαψιμο του σχολειου ειχε το θρασος να απαντήσει στο σύλλογο γονέων ότι " τα αλλα σχολεία εχουν προτεραιότητα, το ειδικο και μια βδομαδα να παει πισω δε χαλασε ο κοσμος"
Πόσους εκφράζει αυτη η άποψη; Φοβάμαι να απαντήσω.