υπαρξιστική ψυχοθεραπεία

απο τη συνέντευξη του Eρνέστο Σπινέλι στο Ε της κυριακάτικης (μαλλον της προηγουμενης εβδομάδας)

• οταν στοχαζόμαστε τον εαυτό μας είναι σα να γράφουμε ενα sms στο κινητο - αντι να γραφουμε μυθιστόρημα.Η ψυχοθεραπεία μας βοηθάει να προχωρήσουμε απο το γραπτό μήνυμα στο να γράψουμε όχι όλο το μυθιστόρημα , αλλα μια παράγραφο

• δε θα γίνουμε πιο ευτυχισμένοι με τη ψυχοθεραπεία. Η θεραπεία μας προσγειώνει , μας φέρνει σε επαφή με την ( όχι πάντα ευχάριστη ) πραγματικότητα .
  αυτη η επαφή μπορεί να μας δώσει την ικανοποίηση που έρχεται με το να ζόυμε αυτό που έχουμε χωρίς να ευχόμασταν να ηταν αλλιως.

στα νέα μας τώρα:

το ειδικό νηπιαγωγείο έχει εδω και μια εβδομάδα εργο και λογο θεραπευτη!!Αυτό σημαίνει τουλάχιστον δομημένο πρόγραμμα , και πιθανόν άλλα, που δεν τολμάω να ελπίσω.Εδω, στη δική μας ζωή , χαίρομαι που επανδρώνεται το σχολείο μας. Δε μπορω να μη σκέφτομαι ότι θα ήταν καλύτερα αν είχαν και τις κατάλληλες αίθουσες για να δουλέψουν.Ας μη το αφήσω να μου χαλάσει τη χαρά όμως...

και επιτραπέζια θα παίξουμε !

μερικες μερες ειναι ομορφες.
οπως η χειμωνιάτικη λιακάδα, που ο ορίζοντας είναι πεντακάθαρος, κι ας έχει συννεφιά.
σημερα ηταν μια όμορφη μέρα .
τα παιδια μου έπαιξαν μαζί !
η μεγάλη ειχε στησει το scor4 για να παίξει με το μπαμπα και το μικρο πηγε να χωθει.
μετα την πρώτη αντίδραση γκρίνιας και με την καθοδήγηση της μαμάς, καταφέραμε να γίνει ενα παιχνίδι που χάρηκαν όλοι. ΄Το μικρό κάθησε στην καρεκλιτσα του, και το παιχνίδι εξελίχθηκε:

στην αρχή , εβαζε τα νομίσματα που του έδινα,

μετά έβαζε ένα και περίμενε τη σειρά της Τονιας, - τα έδινα εγω στον καθένα.

μετα είχε ο καθένας μπροστα του τα δικά του

και στο τέλος, είχαμε κοκκινα και κίτρινα νομισματάκια μαζί και το κάθε παιδί έπαιρνε απο ένα , ο νασος τα κιτρινα και η τονια τα κόκκινα.

πολύ μου άρεσε το σκηνικό!

lost+found

Lost &Found ...
Mετραω λοιπον :
lost : εγω απο το blog moy - και τωρα δε ξερω απο που να αρχισω..
Τελευταία πέρασα μια φάση εξάρτησης απο γνωστο παιχνίδι γνωστού social network.[ονοματα δε λέμε ,σπίτια δεν κλείνουμε]
το ΣΚ με το internet on the go , να ρίξω μια ματια στο παιχνίδι . Είναι όμως πολύ όμορφο το usb stick ..και προεξεχει... απο την "κουμούτσα " σε κάποιον γυάλισε και ... έγινε on the go , ονομα και πράμα. Just lost.

στο ιδιο πλαίσιο, το εικονιζόμενο χάος. είναι το πίσω μέρος μιας βιβλιοθήκης. Εκει πετάει το μπουμπούκι μου αυτα που δε θέλει να βλέπει

το μικρό μου έκλεισε τα 6 !! ακόμα δεν έχει μάθει να φυσάει αλλα τουλάχιστον καμάρωσε πίσω απο το κεικ με σταφίδες που εκτελούσε χρέη τούρτας. κέρασε και χυμούς στους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες που ηρθαν να του ευχηθουν.
οι κλωτσιές έχουν μειωθει σημαντικα .
η ανάγκη για ιδιοδεκτικά ερεθίσματα καλύπτεται απο χτυπημα αντικειμένων στο μάγουλο, τόσο που έχει μόλωπες.

προτάθηκε το πρωτόκολο wilbarger. Το ψάχνω και ρωτώ γνωστούς και φίλους για τα αποτελέσματά του.

παίζουμε!!!!

Ενα απο τα στοιχεία της "τριάδας" στη διάγνωση του αυτισμού είναι η διαταραχές στη φαντασία και την κοινωνική σκέψη . Εδώ εντάσσεται το στερεοτυπικο παιχνιδι . Το παιδί "παίζει" με μονότονο και οχι συμβολικό τρόπο. Για παράδειγμα μπορεί να διασκεδάζει χτυπώντας ενα φτυαράκι στο τραπέζι και να μην προσποιείται ότι φτυαρίζει κάτι.
Διασκεδάζει με το χτύπημα ή πέταγμα "πραγμάτων" (ακόμα και τουβλακίων οπως τα εικονιζόμενα):Στερεοτυπία, που δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για αλληλεπίδραση , γίνεται εμμονή και τα ρολά κατεβάινουν.

Τελευταία όμως χτίζουμε με τα τουβλάκια! ειναι ενα "κανονικο παιχνίδι" που το παίζουν όλα τα παιδια του κόσμου με παρόμοιο τρόπο . Βεβαια το νασο τον απασχολει κυρίως το θεμα της φορμας και όχι του συμβολισμου . Προτιμα να φτιάχνει μονοχρωμους ή διχρωμους πύργους και όχι τρένα - αν8ρωπους κτλ.

Οι πανηγυρισμοί της μανούλας οφείλονται στους δρόμους που ανοίγονται μπροστά μας με το καινούριο κοσκινάκι μας.

• νεο λεξιλόγιο pecs ( θέλω τουβλακια, θέλω να ανοίξω -εννοειται τον κουβα με τα τουβλάκια, θέλω μεγάλα/μικρά , φουξια/κιτρινα τουβλακια )
• ευκαιριες για συμβολικο παιχνίδι ( εφτιαξες μια πόρτα , καποιος να περάσει απο μέσα)
• ευκαιρίες για θεωρία συνόλων
• Τελευταιο αλλα όχι αμελητέο , παίζει μονος του στο τραπεζάκι, ΚΑΘΙΣΤΟΣ ! το επιλέγει αντί της ακροβασίας στην ήδη διαλυμενο απορροφητήρα , το επιλέγει αντί της επιμελούς εξαφάνισης των κουταλιών πίσω απο την πιο βαρια βιβλιοθήκη

διαφορα του ΣΚ .

• Γενέθλια της "μεγάλης" στο "λεμονόδασος" -αναπάντεχα καλά. συμμαθητές έβαλαν τους γονεις να οδήγησουν χιλιόμετρα για να έρθουν στα γενέθλια της πριγκήπισσας.Τα μπαλόνια αποδείχτηκαν ακαταμάχητα , ειδικα στη μορφη της νεροβόμβας.οι μονοι που ζορίστηκαν ήταν τα κουνέλια της γιαγιάς , που πέρασαν απο όλα τα παιδικά χεράκια , και αναγκάστηκαν να παίξουν και κυνηγητό , χωρις να βγάλουν ούτε κιχ.
  
• το reunion των συμμαθητων 20 χρονια μετα τη Γ λυκειου έγινε φέτος, χωρις εμένα. Παρόλο που το περίμενα καιρό, κάτι η σκέψη οτι "όσες σχέσεις ήταν να κρατήσουν κράτησαν", κατι που δεν προλάβαινα να παω κομμωτήριο ... τελικα δεν πηγα. Ισως και να με τρόμαξε η σκέψη ότι απο τους παλιούς που δεν έχω δει πρόσφατα δε θα με θυμόταν κανείς... Τα έτη φωτός που έχω διανύσει μετά τη διάγνωση έχουν συμβάλει στο να μη με χαλάνε πια τετοια θέματα "κοινωνικότητας".
  
• ηταν το δευτερο συνεχόμενο ΣΚ που είχε πολυ κόσμο τριγύρω , και το μικρο μου δεν εχασε την ψυχραιμια του.Το προηγούμενο ΣΚ, καποια στιγμή αγχώθηκε και εβαλε τα κλάματα, και χρειάστηκε να μείνουμε οι δυο μας με μουσικουλα για κανενα 10λεπτο προκειμένου να βρούμε μια ηρεμία. Χτες ήταν πολύ καλύτερος σ'αυτό. Βέβαια η επικοινωνία του με τους καλεσμένους είχε πάντα σχέση με τα ωραία πλαστικα πιατακια-κουταλακια-ποτηρακια που κρατουσαν....πολεμοφόδια για το κοτέτσι.Ειναι καλό που ηταν 'ηρεμος, ειχε γνήσια ευχαρίστηση απο το πέταγμα των πλαστικών.Μήπως όμως είναι πάλι ένα κλείσιμο στον εαυτό του και να μη το πανηγυρίζω? Τελικα καταλήγω ότι δεν είναι ολες οι μέρες ίδιες, και το πιο σημαντικο ειναι να βρίσκει ενα τρόπο να συνυπάρχει. Δεν τον φωτογράφησα, αλλα κάποια στιγμή , που ειχε μαζέψει κουταλάκια απο την τούρτα και εκανε το γνωστο tapping στα μάγουλα , ήταν ένα γνήσιο γυφτάκι !Ο πιο γλυκος μουτζούρης

Πυξ-λαξ 2

η μεχρι στιγμης παρατήρηση δείχνει οτι οι κλωτσιές πέφτουν για όλους τους πιθανους λόγους

Βασικα για να τραβήξει την προσοχή όταν

• ζηλεύει που καποιος ασχολειται με αλλο παιδακι


• βαριέται γιατι δεν ξέρει τι θα κανει μετα


• θέλει να ξεκινησουμε ενα παιχνίδι - πχ κυνηγητό

ή για να προκαλέσει - παρατηρήσει την αντίδραση του άλλου .

βλέπω ότι είναι ενας τρόπος να αλληλεπιδράσει με τους άλλους κοινωνικά...μια που μας λείπει το ρημάδι το λέγειν.....

προς το παρόν

• του δείχνουμε ότι είναι κακό , αφαιρώντας του τα αγαπημένα πραγματακια που συνηθως κραταει ... για λιγο...
• λεμε παντα " δεν κλωτσάμε"
• ... παρατηρούμε , για να δειξουμε εναλλακτικές.

πυξ λαξ

πρωτη μερα της φετινης σχολικης χρονιας.

Το "μάθημα' είναι απο τις 8:20 μεχρι τις 9:30.

περιμενω εκει , και ακουω την ενημερωση για τη γριππη.

η θεωρια καλη , ομως η (μοναδικη) καθαριστρια του σχολειου εχει παρει αναρρωτικη αδεια,

κι ετσι οι ευσυνειδητοι δασκαλοι κανουν και τις απολυμανσεις των ταξεων. Το σχολικο ειναι ενα και δεν προλαβαινει να παρει ολα τα παιδια . Αν κανει δευτερο δρομολογιο θα πρεπει οι εν λόγω εκπαιδευτικοι να παραμενουν ( αμισθι εννοειται) μια ωρα περαν του ωραριου τους για να φυλανε τα παιδια - αυτο δεν τους το ζητησαν ακομα.



στα δικα μας πονεμενα τωρα :

Η νηπιαγωγός μας ξέρει ότι ο Νάσος τελευταία κλωτσάει ( κυριολεκτικα).

μολις βγαινουν μου λεει ότι την κλωτσαει συνέχεια .

και οτι φοβαται μην κλωτσησει αλλο παιδακι.

ψαχνω τροπους να το κοψουμε ....

συνεργατες εκπαιδευτικοι ....

"Χωρίς τη δική σας επάρκεια, τον επαγγελματισμό, αλλά και την αφοσίωση στο έργο σας, το εκπαιδευτικό σύστημα θα ήταν αδύνατον να λειτουργήσει. Εσείς, αποτελείτε τη ραχοκοκαλιά που συγκροτεί το γενικότερο πλέγμα της Παιδείας. Άλλωστε, η αποστολή σας ξεπερνά την κατά γράμμα εφαρμογή του αναλυτικού προγράμματος. "


απο το γραμμα του υπουργου παιδειας προς τους εκπαιδευτικους, για την αρχη της σχολικης χρονιας,που πριν λίγο εφτασε με το email .

Το γνωστο γλύψιμο ... ή μηπως μας σπρώχνει λίγο να φτάσουμε στην υπαρξιακή γνώση

Σε πιο απλα ελληνικα και σε συδυασμο με το γιαλομικο- υπαρξιακο
( αναφερομαι στο Νο 5 bulletινο της Μαριλένας):"μην περιμενετε υποστηριξη, έχετε ολόκληρη την ευθύνη για το εκπαιδευτικο σύστημα" ( σιγα μην την ειχε το κρατος)

οχι οτι τα παιρνει κανεις στα σοβαρα...

αλλα μηπως το επομενο θα ειναι οτι φταινε οι ανεπαρκεις εκπαιδευτικοι που δε μπορουν να τσουβαλιασουν αυτισμό, τυφλοτητα κωφωση , και κινητικες αναπηριες, νοητικη υστερηση , ολα μαζι σε τμηματα των 10 παιδιων και να κανουν το εκπαιδευτικο συστημα να λειτουργήσει?

τα κεφαλια μεσα

χτες διαπιστώσαμε οτι έχουμε πολλή δουλειά και φέτος στα εργ- λογο- μαθήματα.
Η κατανόηση του προφορικού λόγου ειναι σε χαμηλο επίπεδο που ανεβαίνει δύσκολα.
οι ψιλές πέφτουν βροχή για διάφορους λόγους ( προσέγγιση, αποφυγη αλλης δυσκολης δραστηριότητας, ζήλια κτλ )
Σήμερα το πρωι περάσαμε απο το σχολείο.
Θα επαναλάβουμε το ειδικό νηπιαγωγείο, με δυο καινούριους συμμαθητές και δυο παλιους.
ανομοιογενές τμήμα , αλλα τουλάχιστον γνωστο περιβάλλον και δασκάλες.
Στο δημοτικό τα τμήματα του αυτισμου- ωσαν καυτες πατάτες -έχουν πεταχτεί προς τους αναπληρωτές που θα τα αναλάβουν, οπότε δεν το συζητάμε να πάμε προς τα εκεί.
Παρασκευή στις 9 ο αγιασμος και τα λέμε απο Δευτέρα.

Κατι μου λέει ότι πρέπει οπωσδήποτε να βρουμε δάσκαλο για το σπίτι

θησαυροί...για πέταμα

...πολύχρωμα πλαστικά σκατολο΅ιδια που εκτελούν μικρές ή μεγάλες βολές μέσα στο κλουβί ή στο τζάκι ή κάπου μέσα τελος παντων.( ψαχνω τι να είναι αυτο το "μεσα" οταν θα επιστρέψει μονιμα στο διαμέρισμα)

Μετα ζητάμε βοήθεια= καποιος να τα ξαναμαζέψει ,

και με τα πολεμοφόδια μαζεμένα ξεκινάμε παλι απο την αρχή.

παρατηρώ ότι θέλει να τα πετάει κάπου που να φαίνονται οτι είναι εκεί,αλλα δεν τα πετάει π.χ. χάμω που θα μπορούσε να τα μαζέυει μόνος του.


εχουμε αποφύγει το μερος πισω απο τη βιβλιοθήκη μέσα στο σπίτι, αλλά όχι το πέταγμα εξω απο το φράχτη σε ανοιχτους χώρους...
Ακόμα δεν το εχω αποκωδικοποιήσει , και οι προσπαθειες να το περιορίσουμε αποβαίνουν άκαρπες.

πιθανοι λόγοι:

• να τα βλέπει , να παρακολουθεί την πορεία τους καθώς εκτελούν βολή; ( περίπτωση μπαλκονιου και φράχτη)
• να κάνει την κίνηση της εκτόξευσης; βάζω ένα στόχο και τον πετυχαίνω;( περίπτωση αντικειμένων που ξαναπέφτουν μόνα τους απο το ράφι πχ)
• να τα κρύβει;( περίπτωση ψηλών ραφιών, φουρκέτας στη μικρη τιβι, καλαμακιων στο αερόθερμο, νομισματα στον κουμπαρα...
• να επαναλαμβάνει τη διαδικασία πετάω μαζεύω ξαναπετάω; (ειναι απλή ρουτίνα)
• ισως ειναι κάτι που δεν έχω προσέξει.

Πάντως τον χαλαρώνει . ειναι το παιχνίδι που θα τρέξει να παίξει στον "ελεύθερο" χρονο του. Απλά φοβάμαι ότι αν δεν το ελέγξουμε , θα εκτοξεύει αδιακρίτως αντικείμενα σε όλους αδιακρίτως τους στόχους... με συνέπειες που ούτε να σκεφτώ δε θέλω

επιστροφη

Διακοπές τέλος.Σιγα σιγα να οργανωθούμε.

Αυτη τη φορά καταφέραμε να εξασφαλισουμε και μια γωνίτσα για καθιστές δουλειες στο χωριο.

Το γνωστο άγχος του Σεπτέμβρη , τι θα κάνουμε και με ποιους και που και ποτε....

Βαθιές ανάσες.

.

break

H ξεκουραση του πολεμιστη.

Η ωρα που ξαρματώνεται κι αφήνει την ασπίδα και το δόρυ να σωριαστουν καταγής. Η σκόνη του δρόμου, ανάκατη με ιδρώτα και αίμα απο τη μαχη, ενας πηχτος χυλος που του καιει τα ματια ,και τα μελη του σωματος του δίνουν ενα - ενα το παρων με σηματα πόνου.

Καπως ετσι (σαν πολεμιστής στις πυλες της φωτιας) με βρίσκει το τελος της εποχής.

1η εικονα : Τόπος -η αγαπημενη μου παραλια στο χωριο μου,και Χρονος : δειλινο - τελος της μερας

το χερακι πισω απο το δεντρο των παιδικων μου χρονων ειναι του πριγκηπα, ετοιμο να λιθοβολήσει ότι κινειται .

2η εικόνα : τα στεφάνια με τις κορδέλες στη ροδακινιά του περιβολιου, πλάι στο βασιλικο.Η παράσταση τελείωσε, και οι νεραϊδοχορεύτριες κρέμασαν τη μαντήλα στο δέντρο.
Το παλληκάρι τις ειδε που χορεύαν κι αυτες του πηραν τη μιλιά.

εχω απίστευτη ανάγκη απο ξεκούρασηηηηηη....

σημερα πηγαμε κομμωτηριο. ενα κουρεμα κράτησε 70 λεπτα. 1 λεπτο δουλευε η κομμωτρια στο κεφαλι του Νασου,και 5 λεπτα εκανε "διάλειμμα". Τα καταφεραμε.

Διαφορα

31 βαθμοι με ανοιχτα παράθυρα.επιμενουμε οικολογικα χωρις αρκουδισιον , αλλα τετοιες ωρες ... Ξαφνικα το 31 γινεται 32 και σταζω απο τη μια στιγμη στην αλλη.

εδω και ενα μηνα το τρεξιμο ειναι απιστευτο. 100 χιλιομετρα καθε μερα που τα μοιράζομαι με τον μπαμπάκα μου - και μετα το ατυχες που ανεφερα στο προηγουμενο ποστ- και με τον σύζυγο. μια βδομαδα ακομα, μετα διακοπευουμε.

Για το αυτοκινητο λειπει ακομα ενα μουαγιέ ή καπως έτσι ,που θα ερθει την αλλη βδομαδα.

Τα κοριτσια στο εξοχικο περνανε το πιο ωραιο καλοκαιρι .Παίζουν όλη μερα. Ανεβαινουν στα δεντρα,πιανουν τζιτζικια, μιαρα και γενικοτερα ο,τι κινειται , παριστανουν τις γοργονες τις πριγκιπισσες ή τις φτωχες κατα περίσταση και ετοιμαζουν και παρασταση για αποχαιρετισμο. Ο Νασος μαλλον θέλει να παίξει μαζι τους , προσπαθει να τις προκαλέσει με σπρωξιές και τραβήγματα μαλλιων ..... κι αυτες χαχανιζουν ή στριγγλίζουν.Το εχουν καταμπερδέψει το μικρο μου.αλλα ετσι ειναι οι ανθρωπινες σχεσεις....

Ανακάλυψα στο αερικο ενα υπέροχο τραγούδι,το somersault ki εχω κολλήσει μερες τωρα.

Λιγα τραγούδια με εχουν συνεπαρει ετσι .Αν καταφερω να το περιγράψω με λόγια, θα το γραψω εδω .

οι μαυρες μου *

Πέμπτη μεσημέρι.
εχω γυρίσει απο γναθοχειρουργο,με μια ζαλάδα και το γνωστο ενοχλητικο αισθημα στη μασέλα.Βάζω πάγο, χαπακώνομαι , κι ελπίζοντας να περάσει... σερνομαι ,
οταν ξυπνω ισα ισα προλαβαίνω να παω να φερω το νασο για μάθημα.
Με το αυτοκίνητο δε νιώθω καλά αλλα σφίγγω τα δόντια και λέω στον εαυτό μου να προσέχω.
ο ήλιος βαράει απέναντι και συνειδητοποιώ ότι χάνω κάποια καρρε απο το roadmovie. το πεζοδρόμιο πλησιάζει , δεν το αποφεύγω ικανοποίητικά ,και μετα σα να χάνω τον έλεγχο του αυτοκινήτου. Η φασαρία του σκασμένου λάστιχου και το απότομο του φρένου αναστατώνουν το Νασο, αρχίζει τη γκρίνια.
Δεν έχω μαζί μου κινητό, οδηγω μεχρι το κοντινο περίπτερο και ζητάω βοήθεια απο το συζυγο. Με μουσική στο αυτοκίνητο και χωρίς να κατεβει (ούτε όταν αλλαζε το λάστιχο ) ο Νασούλης ηρέμησε.

Την επόμενη το αυτοκίνητο πάει με την οδική στο συνεργείο.
και σήμερα σκάει η λυπητερη: συστημα διέυθυνσης, ανάρτησης ,ψαλίδια , ζάντες, ρόδες και άλλες αγνωστες λέξεις κοστίζουν 1600 ευρωπουλάκια. πάνω απο ενας μισθος.
Να το φτιάξω ή να το πουλήσω;

"Σίδερα είναι , εσύ να εισαι καλα" .
ΑΝ ειχα χτυπήσει;αν ειχε πάθει κατι ο Νασος;
αν είχα πάθει εγω κατι;
πόσο αξίζει το ότι δεν εγινε το μοιραίο;
Αν είχα ακυρώσει το μάθημα , θα ήταν όλα ωραία και καλα;
την επόμενη φορά μπορει να μην είμαι εδω να το κουβεντιάζω το θέμα.
και έχω ενα σωρό εκκρεμμότητες....


* ο τίτλος ,απο ένα σχόλιο του χρήστου ρ. χτες ,στον παιδότοπο που βρεθήκαμε: " οταν δεν έχεις τις μαυρες σου έχεις καλες εμπνέυσεις"... τωρα εχω τις μαυρες μου.

ολοι σε πρόγραμμα

Μεσημέρι, ο Νασος τρώει μακαρόνια όπως το παιδάκι στην εικόνα που χρησιμοποιούμε για το πρόγραμμά του ( με τα χεράκια) λες να φταίει η αυτή εικόνα που τρώει μόνο finger food??

H γιαγια συνεχίζει το φαγητό , ενω ο νασος έχει σηκωθεί. Το πρόγραμμά του ( το φορητό) λέει ακομα "φαγητο" και ο ζογκλερ θέλει να ανεβει στους ώμους της γιαγιας για να μελετήσει τα υπάρχοντα του πάνω μερους του ψυγείου.

Αφου η πρωτη προσπαθεια να την τραβήξει απο το χέρι δεν αποδίδει, (θελουμε να συμβιβάζεται και με το "περιμενε"), παιρνει το πρόγραμμα, ερχεται στη γιαγια και μπροστά της βάζει το "φαγητο" στο "ΤΕΛΟΣ".!!!

Ειναι η πρώτη φορά που ο νασος αυτόνομα και ανεξάρτητα και αυθόρμητα δηλώνει το τέλος μιας δραστηριότητας!

υπάρχει σκεφτομαι και μια πιθανότητα να ήθελε να πει " τελείωνε κι εσυ με το φαγητό σου" .

Σε κάθε περίπτωση νομίζω ότι είναι ενα μεγάλο βήμα .

κοιτάζοντας απο την κλειδαρότρυπα

ο Νασος εδω και μερες διανυκτερεύει στο εξοχικο του παππου και της γιαγιας.
Κάθε πρωί κάνει μια βόλτα να μαζέψει ο,τι έχει πετάξει "εξω" απο το φράχτη.
ξυπνάει λοιπόν ( αγριο χάραμα) και πριν ανοίξει καλα καλα τα μάτια ο παππούς
ακούγεται ο νασος "ελα παππου, πάμε"
.
Χτες , μετα τα μαθήματα τρώει τηγανητές πατάτες , καθιστός στο τραπέζι.
Η μανούλα ενθουσιασμένη αναφωνεί " τρώει πα τα τες ο νάσος , και καθεται στην κα ρέ κλα"
και το πριγκιπόπουλο για πρώτη φορά στα χρονικα , σχολιάζει " τώι κα'εκα" . ( τρώει στην καρέκλα)

Τετοια περιστατικά , τυχαία και σποραδικά , είναι για μένα κλεφτές ματιές σ'ενα παράλληλο σύμπαν όπου ο νασος μιλάει. Μια ένδειξη ότι υπάρχει και τέτοια ζωη.
Ισορροπώντας σαν ακροβάτης στο σκοινί , προσπαθώ να μην ελπίζω και πολλά και να μην αρχίσω να σκέφτομαι ποσο πιο άνετα θα πάλευα την κατάσταση αν μου μιλούσε.
Αυτη όμως είναι μια άλλη ζωή, άλλων ανθρώπων.

λογισμικο

πηρα σημερα με email μια ενημερωση για κάτι που φαίνεται ενδιαφέρον.
Το έχει δει κανείς;
Το Μαγικό Φίλτρο 2.0 είναι ένα παιχνίδι περιπέτειας το οποίο αναπτύχθηκεστο πλαίσιο του έργου ΕΠΙΝΟΗΣH – Εξειδίκευση Εκπαιδευτικών – Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού και Παραγωγή Εκπαιδευτικού Υλικού για Ήπια Νοητική Καθυστέρηση (http://www.media.uoa.gr/epinoisi) του Επιχειρησιακού Προγράμματος Εκπαίδευσης και Αρχικής Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΕΠΕΑΕΚ ΙΙ), κατά το διάστημα Νοέμβριος 2007 - Νοέμβριος 2008.
Το παιχνίδι αξιολογήθηκε κατά το διάστημα αυτό κατ' αρχάς από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και στη συνέχεια με εφαρμογή σε 160 σχολικές βαθμίδες Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης σε όλη την Ελλάδα από τους 90 επιμορφωτές και 200 επιμορφούμενους του έργου ΕΠΙΝΟΗΣΗ καθώς και από 500 περίπου μαθητές, με πολύ θετικά αποτελέσματα. Η τελική έκδοση του παιχνιδιού ενσωματώνει σχόλια και παρατηρήσεις που κατατέθηκαν κατά τη διαδικασία αυτή.
Το ψηφιακό μαθησιακό παιχνίδι Μαγικό Φίλτρο 2.0, μαζί με συνοδευτικό υλικό, είναι ελεύθερα διαθέσιμο από τον ιστοχώρο του έργου ΕΠΙΝΟΗΣΗ (http://www.media.uoa.gr/epinoisi/tmf/tmf20.rar, συμπιεσμένο αρχείο rar, μέγεθος 161ΜΒ) στους επιμορφούμενους και επιμορφωτές του έργου καθώς και σε κάθε τρίτο ενδιαφερόμενο, με την παράκλησή μας πάντοτε για την αναφορά στο έργο ΕΠΙΝΟΗΣΗ και τους συντελεστές του καθώς και στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα ΕΠΕΑΕΚ ΙΙ.

Τέλος εποχης

Η σχολική γιορτούλα φέτος και για τα δυο μου παιδάκια ήταν αθλητική.

Στο σχολείο της κόρης επαιξαν με νερά ( μια σκυταλοδρομία για να γεμίσουν κουβάδες χρησιμοποιώντας τρύπια μπουκαλάκια και αλλα διασκεδαστικα).

Στου Νάσου , έκαναν γυμναστικές επιδείξεις.

Το κλου ήταν ένας ΄"χορός¨ τυπου ζεμπέκικου , οπου όλα τα πιτσιρίκια του ειδικου εκαναν κλυκλο με παλαμάκια και ένα ένα εμπαιναν και εκαναν τη γυροβολια τους.

Ακόμα και ο Νάσος, εκανε ενα ντου στο κέντρο του κύκλου!!

Απο τις γιορτές πηραμε ιδέες για τα "αθλήματα" του καλοκαιριου.

Στίβο μάχης δηλαδη.Πανω απο τραπεζάκια, τούμπες σε στρώμα, μεσα απο στεφάνια,και γενικά διαδρομές με διάφορα εμποδια και στόχους.

Απο κει που τα κάναμε ολα χεράκι με κάποιον ενήλικα, τώρα ( μια βδομάδα μετα ) έχουμε μεγάλο βαθμό αυτονομίας.

Κατα τα άλλα , ποτίζει λουλούδια , ταίζει ζωάκια, και χαλαρώνει στην αιώρα.

Το μόνο θέμα είναι ότι το ποτηστήρι το αναποδογυρίζει στα λουλούδια , δε μπορει να περιμένει να αδειάσει με τον σωστό τρόπο.

καλοκαιρακι....

....βραδινο μπανάκι ...


χτες ηταν το πρωτο μας για φέτος.



πηγαμε φορώντας το μαγιο
( περσι κυκλοφορουσαμε με πάνες)



αλλα ηταν κρύα η θάλασσα , κι ετσι χτενίσαμε την ακτή μαζέυοντας σκουπιδάκια,μπροστα ο νασος και πισω η μαμα ( miss piggy)
αγκομαχώντας ( ως γνωστον το περπατημα στην αμμο ειναι δυσκολο για αγυμναστους υπέρβαρους.... ναι το ομολογω δημοσιως...)

μετα καταφερε να μείνει στο νερό και να παίξει με το μπαμπα .

Σημερα εκδρομη ημερήσια ,λεει.... (γύρισε 2 τόνους πιο σκούρος... ευτυχώς δεν κάηκε!)

οσο για του χρονου , μπορει και να παμε στην πρωτη ταξη του ειδικου ....

δυσκολες εποχές . απο δευτερα ληγει το σχολειο και δε ξερω πως θα οργανωθουμε ...





update: θα παει στο περιβόλι της γιαγιάς και του παππου. ετοιμάζω πρόγραμμα καθημερινων δραστηριοτήτων εκει .
τα κουνελάκια στα κλουβια προς το παρόν δέχονται μολύβια και καλαμάκια.
ελπίζω να μάθει να τα ταίζει πραγματικό φαγητό.Δεξια βλέπετε την κάρτα για το πρόγραμμα που εφτιαξα !!

οι μαυρες μου*

Πέμπτη μεσημέρι.
εχω γυρίσει απο γναθοχειρουργο,με μια ζαλάδα και το γνωστο ενοχλητικο αισθημα στη μασέλα.Βάζω πάγο, χαπακώνομαι , κι ελπίζω να περάσει...
Σερνομαι , και οταν ξυπνω ισα ισα προλαβαίνω να παω να φερω το νασο για μάθημα.
Με το αυτοκίνητο δε νιώθω καλά αλλα σφίγγω τα δόντια και λέω στον εαυτό μου να προσέχω.
ο ήλιος βαράει απέναντι και συνειδητοποιώ ότι χάνω κάποια καρρε απο το roadmovie.
το πεζοδρόμιο πλησιάζει , δεν το αποφεύγω ικανοποίητικά ,και μετα σα να χάνω τον έλεγχο του αυτοκινήτου. Η φασαρία του σκασμένου λάστιχου και το απότομο του φρένου αναστατώνουν το Νασο, αρχίζει τη γκρίνια. Δεν έχω μαζί μου κινητό, οδηγω μεχρι το κοντινο περίπτερο και ζητάω βοήθεια απο το συζυγο. Με μουσική στο αυτοκίνητο και χωρίς να κατεβει (ούτε όταν αλλαζε το λάστιχο ) ο Νασούλης ηρέμησε.
Την επόμενη το αυτοκίνητο πάει με την οδική στο συνεργείο.
και σήμερα σκάει η λυπητερη: συστημα διέυθυνσης, ανάρτησης ,ψαλίδια , ζάντες, ρόδες και άλλες αγνωστες λέξεις κοστίζουν 1600 ευρωπουλάκια. πάνω απο ενας μισθος.
Να το φτιάξω ή να το πουλήσω;

"Σίδερα είναι , εσύ να εισαι καλα" .
ΑΝ ειχα χτυπήσει;αν ειχε πάθει κατι ο Νασος;
αν είχα πάθει εγω κατι; πόσο αξίζει το ότι δεν εγινε το μοιραίο;
Αν είχα ακυρώσει το μάθημα , θα ήταν όλα ωραία και καλα;

* ο τίτλος ,απο ένα σχόλιο του χρήστου ρ. χτες ,στον παιδότοπο που βρεθήκαμε: " οταν δεν έχεις τις μαυρες σου έχεις καλες εμπνέυσεις"... τωρα εχω τις μαυρες μου.

[ φωτο: το αγαπημενο μας βιβλίο επικοινωνίας , μας ακολουθει παντου και είναι το αποκούμπι μας όταν το μεγάλο βιβλίο επικοινωνίας "του σπιτιου" τυχαία "χάνει" τη βάση πρότασης του ]
η ομιλία μας μπορεί να εξελίσσεται με αργους ρυθμους με τραγουδάκια και ηχολαλίες .τελευταία προσπαθεί να τραγουδήσει την κουκουβάγια, το αλάτι ψιλό, και την ωραία πεταλούδα.τραγουδάμε όλοι μαζι και δείχνει να το χαίρεται, σταματα και μας κοιτά και συνεχίζει!! Υπάρχει ομιλία αλλα όχι λειτουργικός λόγος.για την επικοινωνία μας χρησιμοποιούμε εικόνες.και όχι λέξεις .Επικοινωνεί ζητώντας να ικανοποιήσει βασικές αναγκες και κυρίως με Pecs ή με νοήματα ή με γκρίνια ( δεν έχει στο λεξιλόγιο του ακόμα τα "κουράζομαι", "πονάω","νυστάζω" κτλ).Η κατανόηση του προφορικού λόγου είναι καλύτερη απο την έκφραση ( αυτη τη ρημάδα την κάλτσα και τη μπλούζα όμως δε μπορουμε να τη ξεχωρίσουμε.τα παπούτσια , που σημαίνουν "βολτα" τα αναγνωρίζουμε πάντα)
DSM στο ποδι ξεκίνησα να γράφω, οπότε συνεχίζω ....
Φαντασία :το βασικότερο μας πρόβλημα είναι το στερεοτυπικο παιχνίδι.Όχι μονο γιατι δεν κάνει συμβολικο ,αλλα γιατι το χτύπημα του μολυβιου σε διάφορες επιφάνειες, το κρύψιμο των καλαμακίων ( του φραπε αλλά και του σουβλακιου) τον απορροφουν τόσο πολύ που κατεβάζει ρολά,κι έτσι αυτο εμποδίζει και την κοινωνικότητα και την επικοινωνία.

κοινωνική συναλλαγή : ποτέ δεν έχει προσπαθήσει να σου δείξει αυτό που του κάνει εντύπωση.Σπάνια παίρνει πρωτοβουλία να πλησιάσει άλλα παιδια για παιχνίδι.Ανταποκρίνεται ,οχι με τον κατάλληλο τρόπο πάντα,όταν κάνουν οι άλλοι το πρωτο βήμα αλλά μπορεί και να μη γυρίσει στο όνομά του.Φέτος έχει "καταφέρει" να διεκδικήσει παιχνίδια, να "απαντήσει" σε δαγκωνιές και σπρωξιές,και δειλά δειλά προσπαθεί να μιμηθεί τον τρόπο που οι άλλοι παίζουν.

η κεραμίδα που επεσε την Παρασκευη στη συνάντηση με τις δασκάλες ήταν ότι του χρόνου το νηπιαγωγείο μας θα έχει 8 μαθητές -οι 6 με Δ.Α.Δ με τις 2 δασκαλες σε ενα δωμάτιο 4*4 . Η περσινη πρόταση του ΚΔΑΥ ηταν παράλληλη σε κανονικο νηπιαγωγειο ΕΦΟΣΟΝ έχει αυτοεξυπηρέτηση, αλλιώς ειδικο. προτιμήσαμε το ειδικό νηπιαγωγειο , και όντως το θέμα της τουαλέτας έχει σχεδόν λυθει.φετος όμως δεν κάνει πρόταση το ΚΕΔΔΥ αλλα το σχολειο (?) και δε ξερω τι θα γινει . αν πράγματι ερθουν τόσα παιδια , ουτε για τη σωματική τους ακεραιότητα δε θα είμαστε σίγουροι , ποσο μάλλον να προχωρήσουμε σε εξατομικευμένες παρεμβάσεις. Άλλο ειδικο νηπιαγωγείο δεν υπάρχει στο νησι. πρέπει να μάθω αν πρόκειται να ιδρυθει καινουριο. αλήθεια , ποια ειναι η αναλογία μαθητών - νημιαγωγών που προβλέπεται απο το νόμο;;

επικοινωνιακα

η ζωγραφιά απο τα χεράκια του πρίγκηπά μου .
πηζω στη δουλεια αυτο τον καιρο και σε πολλά ενδιαφέροντα θέματα δεν έχω πάρει θέση.

ομως επανέρχονται , άλυτα και βασανιστικά:-)
οπότε , δεν αγχώνομαι , όλα θα βγουν - στη φόρα κάποια στιγμη)

Παρατηρώ τον τρόπο που ο Νασος αλληλεπιδρά με τρίτους. Ανάλογα με τον τρόπο που τον προσεγγίζουν μπορεί να δείξει απο μεγάλη χαρά μεχρι εκνευρισμο.Αυτο ,μεταξύ μας , υγιέστατο το βρίσκω.Συχνά όμως υπάρχει αυτο το "ατσούμπαλο" , που μπορεί να σε τραβήξει απο τα μαλλιά και να τα ξεριζώσει για να πας κοντα να σου δώσει φιλάκι.
πολλοί νιώθουν αμηχανια. εκει μπαινω εγω και καθοδηγώ; κι εγω ανθρωπος ειμαι ομως με τις ανασφάλειές μου,ισως και σαν αυτιστικομανα να είμαι κι εγώ αυτιστικη.και δεν ξέρω πόσο κόπο και χρόνο έχουν σκοπό να αφιερώσουν στο μονάκριβό μου.Οπότε κάνω την πάπια , και τελικά δε ξέρω αν αυτό είναι καλό για το μικρούλι μου.
Σε παρέες παιδιών μπορεί να θέλει να παίξει.Καλές στιγμές έχουμε συνήθως με μικρότερα παιδάκια. τα συνομήλικα ή λίγο πιο μεγάλα φοβουνται ότι θα τους χαλάσει το παιχνίδι.
μόλις του βάλουν μια φωνή γίνεται λούης.
με τους μεγάλους ψάχνει να βρει ποιος θα του κάνει τη χάρη.καταλαβάινει το ΟΧΙ και στην επόμενη φάση δοκιμάζει άλλον. με όποιον περάσει καλά τον ζητά ξανά και ξανα.όποιος είναι σκληρός, μπορεί να φάει και ξύλο. και εκει ειναι τα δύσκολα: αναρωτιέμαι αν σκέφτονται οτι είναι κακομαθημένος , αλλά δεν έχω περιθώριο να φορτωθώ κι άλλες ενοχές. Σιγουρα θέλει δουλεια με τα όρια , αλλά είναι παιδάκι και μάλιστα αυτιστικό.

Το ερώτημα γιά μένα είναι το εξής:
κάποιες συμπεριφορές ειναι κατάλληλες για την ηλικία του και κατα συνέπεια αποδεκτές απο τρίτους.
η "σωστη" συμπεριφορά όμως θέλει ΠΟΛΥ χρονο μέχρι να τη μάθει.
Τι κάνουμε λοιπόν; με το φόβο να μην καθιερώσει λάθος συμπεριφορές δεν το αφήνω να φερθεί σαν παιδάκι της ηλικίας του;
και σαν ποιας ηλικίας παιδάκι πρεπει να περιμένω να φερθεί;;;

το πολύφρουτο

Το δεντράκι στα δεξιά λέγεται πολύφρουτο.[το ζωγραφισαμε στις διακοπες μαμα και κορη.το περιγραμμα του δεντρου δικο μου κατα παραγγελια της ] Σύμφωνα με το κοριτσάκι μου λοιπον, ειναι ένα δέντρο που κάνει όλα τα φρούτα.Ρόδια, αχλάδια, πορτοκάλια, βανίλιες, λεμόνια , μήλα...

Για μένα η ομορφια του ειναι ακριβως στην ποικιλία των φρουτων που μοιράζονται τις ίδιες ρίζες.

Απλο-ι-κο ?

το κολλημένο μου μυαλό βλέπει παντού μοτίβα διαφορετικότητας και αποδοχης.

υ.γ ΞΈΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟ Ινστιτούτο για τα δικαιώματα των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες; ειδα ενα αρθρο στην ελευθεροτυπια πριν μερικες μερες...

ελεύθερη πτώση

Ο Νάσος πάντα ήθελε να σκαρφαλώνει.όσο πιο "δύσκολα" και ψηλα ειναι τοσο το καλύτερο.
επίσης, απο τη μέρα που καταφέραμε να του μάθουμε να πετάει κάτι( πετρούλες στην παραλία ηταν το πρωτο επιτυχές πρότζεκτ) θέλει να πετάει πράγματα.
Δεν καταλάβαμε τότε που θα μας εβγαζε αυτο.
Σήμερα πετάει κυριολεκτικα οτιδήποτε οπουδήποτε.
μετράω :

• σπασμένα γυαλικα απο την κουζίνα ( βάζα, μπουκάλια ποτηρια)
• παπούτσια ,φωτογραφιες ,μαξιλάρια και παιχνίδια απο το παραθυρο του τριτου οροφου στην αυλη του υπογειου...
• καλαμάκια και μολύβια σαν τα πετραδακια του κοντορεβυθούλη απο οπου περάσει...
• το υπόλοιπο απο το τυρι- μπισκοτο - και ότι φαγώσιμο βρεθει στο χέρι του
• αδειάζει το πακέτο απο τα τσιγάρα και τα πετάει στο πάτωμα- το πακέτο αγνοείται...
• μαχαίρια και λοιπα επικινδυνα κουζινικα προς τα πάνω( πάνω απο τα ράφια της κουζίνας)

Το θέμα είναι ότι δεν το κόψαμε απο την αρχή και τώρα δε ξέρω αν μαζεύεται.

Η εργοθεραπεύτρια προσπαθεί να του δείξει τη χρήση και τη θέση των αντικειμένων.
Την κούκλα την αγκαλιάζουμε - δεν την πετάμε, με το μολύβι γράφουμε και στη μολυβοθήκη, τα μουσικα όργανα παράγουν ήχο με συγκεριμένο τρόπο και όχι πετώντας τα κτλ.

πρακτικα αυτο σημαίνει ολοκληρη τη μερα να εισαι πίσω απο το νασο και να προσπαθεις να τον προλάβεις πριν εκσφενδονίσει αυτο που κρατα να του πεις τι να το κάνει.

Δε ξέρω αν έχουμε ελπίδες να το ελέγξουμε, η κατάσταση φαίνεται τραγική, και είναι εξαντλητική.

Δεν ξέρει- δεν τον νοιάζει τι θα πει "σπάει"- "χαλάει"

Είναι τοσο ισχυρή η παρόρμηση για να πετάξει, που δεν ξεχωρίζει αγαπημένα αντικείμενα και σκουπίδια.Συζητώντας με την Εργοθεραπεύτρια , καταλήξαμε οτι αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να βλέπει την πορεία του αντικειμένου.Τον ενδιαφέρει η βολή αυτη καθ εαυτη.

Τό χει λύσει κανεις;

ποσο χειροτερα;

Δε θελω να το πιστέψω.
ομως συμβαίνει.
και κατι πρέπει να γίνει.

Πέρασα απο της εμμα'ς σήμερα και μετα στο psi-action.

ειναι τοσο άσχημη η πραγματικότητα των ιδρυμάτων...

ελπιζω μονο να μην περναει στα "ψιλα".

έφερα πριν 5 χρονια έναν άνθρωπο στη ζωή.θέλω να μπορέσει να τη ζήσει ,
και να τη χαρεί και μετά που θα έχω φύγει.
έχω υποχρέωση να φροντίσω γι αυτο.

Δεν ξέρω πως.

και κάτι ευχάριστο, απο το "εθνος" σημερα .

θλιψη

ωρες ωρες πεφτω πανω σε πραματα που με χαλανε.
δυο ειναι τα προσφατα:
Το αρθρο που ελεγε χτες η μαριλενα και η εμμα ,που αφορα την κατάσταση του μαύρου μέλλοντος των αδύναμων ανθρωπων , στους οποιους ανήκει και το παδί μου.
Στέγες διαβίωσης ΑΜΕΑ .... ανέκδοτο;

και το αλλο εγω το εμαθα προσφατα αλλα ειναι παλιο.
Αφορα μια δράση , ΜΕΣΑ στα πλαίσια και τις δυνατότητες του εκπαιδευτικού συστήματος, που όμως "χάλασε τη σουπα" καποιων και το πολέμησαν.

Πάντα πίστευα ότι το να κανει κάποιος καλά τη δουλειά του, ειδικα οταν αυτη ειναι ενα λειτούργημα , όπως του εκπαιδευτικου, είναι εφικτο - ακομα και αν το πλαίσιο, τα κίνητρα και οι συνθήκες είναι αντίξοες.Οκ να μη σε βοηθάνε , αλλα να σε πολεμάνε κι όλας;;;
Σε ποια αποδοχή της διαφορετικότητας μπορεί να ελπιζει κανείς ;;

ενας γνωστός προσπαθεί να βρει μια ακρη μεσω της εκκλησιας για χρηματοδότηση ενος εγχειρήματος - κατασκευη στεγης ΑΜΕΑ -ξενώνα . δεν το εχουμε κουβεντιάσει αναλυτικα,
αλλα και μονο η σκέψη να είναι μαζί με το γηροκομείο με αποθάρρυνε.
που; ξερει κανενας στοιχεία για τη Ζιτσα; ή κατι αλλο που να λειτουργει αξιοπρεπως;
στοιχεια απο μέσα ή απο κοντά;
Τι γίνεται με τους ενήλικες αυτιστικούς;;;

ματιές

μια παρεούλα μοσχο- μπίζελα ,
μια παραλία,

σκια-λιακαδα,

μια ομίχλη ......

εικόνες που με κανουν να χαίρομαι.Το μικρό μου δεν έχω καταφέρει ακόμα να το πείσω ( να του δειξω) να μυρίσει ενα λουλούδι, κι αυτο ειναι ενα αγκαθάκι που με τσιμπά λιγο.

θα ξημερώσει Πρωτομαγια.

Στη μεγάλη κάνουμε κουβέντα για το Σικάγο.

Για το μικρό ελπίζω να χαρεί την εξοχη, κι ας μην είναι με τον τρόπο που τη χαίρομαι εγω.

Καφες- ακρως οικογενειακό

η στιγμη του καφε,

απο στιγμή ατομική

ή αντε στιγμή του ζευγαριου

μετατρέπεται σε οικογενειακή διαδικασία.

Πώς;;;

όλοι κάτι θέλουν απο τον νεσκαφέ μας!

Η πριγκίπησσά μας, έμαθε να τον φτιάχνει μεσα στις διακοπές , και τώρα την περιμένουμε να τον φτιάξει με τα χεράκια της. έχει ανησυχίες όμως : μήπως της λέμε ότι είναι ο καλύτερος απλά επειδή είναι με τα χεράκια της; μήπως δεν είναι πραγματικά ο καλύτερος καφές που έχουμε πιει;

Ο μικρός πρίγκηπας απο την άλλη, γλυκομματιάζει τα καλαμάκια. ή θα έρθει να μας γεμίσει το ποτήρι με 5-6 .. όσα κρατάει τελος πάντων ή αν δεν έχει πρόχειρα καλαμάκια ανα χείρας , θα περιμένει πότε δε θα κρατάμε το ποτήρι να ορμήξει. Πρόσφατα δοκίμασε και με τη γλωσσίτσα του τον αφρό που ήταν κολλημένος στο καλαμάκι ... και του άρεσε! το επανέλαβε 1-2 φορες και έκανα το λάθος να γελάσω.Το εξέλαβε ως παιχνίδι , και άντε να το κόψουμε τώρα.....

ταξίδια - επιστροφη

Διακοπές.
οι δικές μας ξεκίνησαν με το εγκεφαλογράφημα, λίγο πριν τη μεγάλη εβδομάδα.
Ταξιδέψαμε οπως πάντα με πλοίο, με τετράκλινη εξωτερική καμπίνα, που μας δίνει τη δυνατότητα 1. να σκαρφαλωνουμε απο το ένα κρεβάτι στο αλλο και 2. να χαζεύουμε τα κύματα απο την ασφάλεια του δικούμας φινιστρινιου και 3. να έχουμε τη δική μας τουαλέτα.
Ξυπνήσαμε στις 2 το πρωι και γυροφέρναμε σε όλα τα σαλόνια μαζεύοντας καλαμάκια απο τα μπαρ. ο στόχος ηταν να νυστάξουμε στις 10 που ηταν το ραντεβου στο παιδων.
Δύσκολη διαδικασία, να κοιμηθουν 4 παιδάκια με διαφορετικές συνήθειες ύπνου σε ενα υπερφωτισμένο σαλόνι.Φυσικα ο Νασος κοιμήθηκε τελευταίος , όταν εξασφαλίστηκε η απαραίτητη ησυχία και δανειστήκαμε ενα σεντονάκι απο το νοσοκομείο για το απαραίτητο σκοτάδι.

Συνεχίσαμε με Πήλιο, όπου ευχαριστηθήκαμε διαδρομές και παιδικές χαρές και τελειώσαμε με τις γιαγιάδες. Τώρα τα κεφάλια μέσα.

αυτο που μας εμεινε απο τη χαλαρότητα των διακοπων είναι ότι βάζει πια στο στόμα κυριολεκτικά ό,τι να'ναι .απο καλαμάκια - καινουρια και χρησιμοποιημένα χωρις διάκριση , μέχρι μπουκάλια-τενεκεδάκια -κουταλάκια και ότι αλλο αρκετα παρδαλό και πλαστικο βρεθει στο δρόμο μας.
Το καλό είναι ότι δοκιμάσαμε και νέες γεύσεις ( απλώς δοκιμές, δεν εχει προστεθει τίποτα στο διαιτολόγιο του οριστικά)

κουβεντουλες

Χτες διαβαζαμε με την 7χρονη "μεγάλη" κόρη το βιβλιαράκι .
είναι καλό γιατι βλέπει ότι υπάρχουν κι αλλα παιδια με αδερφάκια σαν το δικό της.
στο σημείο που έλεγε οτι "μπορει να νιώθεις ότι οι γονείς σου του δίνουν περισσότερη σημασία " μου λέει " όμως εγώ καταλαβαίνω και δε με πειράζει"
Δε θα το δέσω και κόμπο όμως ....

Ατάκες :
" νομίζω οτι ο Νασος έχει νικήσει το μισό αυτισμό "
και το πιο τρομαχτικο
" υπάρχουν μαμάδες και μπαμπάδες με αυτισμο;
Εγώ νομίζω ότι όταν θα μεγαλώσει θα του φύγει ο αυτισμός γιατι κανένα μπαμπα- μαμα δε γνωρίζουμε που να έχει αυτισμο"
Δαγκώθηκα.
Δεν έχουμε συζητήσει ποτε τόσο μακρινό μέλλον για το Νάσο.
Ημουν έτοιμη να πώ ότι μάλλον είναι απίθανο να κάνουν οικογένεια.
φοβήθηκα ότι θα την τρομάξω.
Απάντησα ότι ο αυτισμός θα είναι πάντα χαρακτηριστικό του Νασου, απλά εμείς μπορούμε να τον βοηθήσουμε να νικαει τις δυσκολίες που προέρχονται απο τον αυτισμό.
ικανοποιήθηκε απο την απάντηση... προς το παρόν.

2 απριλιου κουιζ

Ποια είναι τα 3 πράγματα που θα λέγαμε στον κόσμο που δεν ξέρει τίποτα για το παράλληλο σύμπαν των αυτιστικών;

Πως να εξηγήσω τη χαρά μου σήμερα, που μόλις του είπα καλημέρα, άνοιξε τα χεράκια του και με αγκάλιασε με το πιο πολύτιμο χαμόγελο του κόσμου ?

Πώς να καταλάβει κανείς πόσο σημαντικό είναι να πάρει τη χτένα και να κάνει ότι χτενίζεται αντι να την κοπανήσει δοκιμάζοντας τον ήχο που κάνει στο τραπέζι στον καθρέφτη και στο πάτωμα;

πως να καταλάβει κανείς το άγχος μου αν έχω κάνει σωστές επιλογές στην μέχρι τώρα εκπαιδευση του;

Υ.Γ. θα ήθελα να σχολιάσουν και όσοι είναι έξω από το παράλληλο σύμπαν μας ( η έκφραση δεν είναι δικιά μου , αλλά μου άρεσε πολυ και την υιοθέτησα)

θεατρικαι παραστασεις

Πηγαμε θέατρο το Σαββατόβραδο!
Το θέμα το έχουμε ξεκινήσει απο παλιά. Πάμε, συντονισμένα :
μπαμπας και κόρη , μπαίνουν εγκαιρα και περιμένουν την έναρξη
μαμα και γιος , πετάμε πετραδάκια - καλαμακια και λοιπα στο λιμάνι
όταν ξεκινησει το εργο , πάμε σαν υψηλά πρσώπατα και καθόμαστε στη θέση μας,
χωρίς διάστημα αναμονής.
Παρακολουθούμε τα δρώμενα, τα τραγούδια και τους χορούς με πιο πολύ προσοχή .
καπου κοντά στο διάλειμα αρχίζουμε να δοκιμάζουμε τι ήχο κάνει το μολύβι στην καρέκλα του μπροστινού, οπότε το επισπεύδουμε.
α φου κάνουμε το δικό μας μεγάλο διάλειμα ( το προχτεσινο συνέπεσε με την ωρα της γης και χαζέψαμε και λίγο τα φαναράκια και τα κεράκια και τα αστερια στον ουρανό) ξαναμπαίνουμε κύριοι και παρακολουθούμε ανελλιπως μέχρι το τέλος.

Ηταν η πιο πετυχημένη μας εμπειρία.
Η προηγούμενη είχε χρόνο θεάματος 10 λεπτά , το οποίο παρατάθηκε με άρτον- μπισκοτάκια- χυμους κτλ στα 20. μετα βγήκαμε και δε ξαναμπήκαμε.

Έτσι το δίλημμα : τι επιλέγουμε να κάνουμε το Σαββατο ( παιδότοπο ή θέατρο ; κάτι που σίγουρα θα το απολαύσει ή "ένα ακόμα μάθημα" ) λύθηκε πανηγυρικά υπερ του δεύτερου.

Φυσικά την υπόθεση δε νομίζω οτι την πιάσαμε ( το αηδόνι του αυτοκράτορα ήταν το έργο) αλλά τη διαδικασία την εμπεδώσαμε.

βιωματικη μάθηση

απο τα ετοιμα...
αντιγράφω απο ενα Mail που έλαβα απο μια λίστα καθηγητών πληροφορικής
http://www.tvxs.gr/v4361 Μία ημέρα μετά τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 1968, η Jane Elliott πήγε να διδάξει στο δημοτικό της πόλης της στην Άιοβα, όπου κατοικούσαν μόνο λευκοί. Χώρισε τους μαθητές της σε δύο ομάδες, εκείνους με γαλάζια μάτια κι εκείνους με καφέ μάτια, και αποφάσισε να τους δώσει ένα γερό μάθημα κατά των φυλετικών διακρίσεων. Το ντοκιμαντέρ αυτό παρουσιάζει την ιστορία εκείνου του μαθήματος, τη μακροχρόνια επιρροή του στα παιδιά και τη δύναμή του που κράτησε τριάντα ολόκληρα χρόνια.

κατάφερα να το δω προχτές και είναι πραγματικά πολύ καλό.
Ενας δάσκαλος μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Ποιος τον στηρίζει είναι το θέμα.
θυμάμαι στη ΣΕΛΕΤΕ εναν καθηγητή που μας είχε βάλει μια ερώτηση πολλαπλής επιλογής:
Τι μας κάνει σωστούς ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ( με καιφαλαία ) στην ελλάδα :
α. το οικονομικο κινητρο
β. η κοινωνική αναγνώριση
γ. το εκπαιδευτικο συστημα
δ . το φιλότιμο
και η σωστη απάντηση ήταν το δ .......
Στον πατριωτισμο των ελλήνων επαφίεται το αν θα συναντήσει η Μαρία μια κυρια Βικυ ή έναν δημοσιουπαλληλίσκο που βαριέται τη ζωή του και ξεσπάει όπου μπορεί.
( έχω ακούσει "εκπαιδευτικο ειδικης αγωγης" να λέει " τα βλαμμένα , θέλουν και σχολείο")

MAZEYOYME ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ

Τελικά είναι πολλοί διατεθμένοι να υπογράψουν ,
και να μάθουν , και να βοηθήσουν.
δινω το κειμενο και χαμογελώντας περιμένω την υπογραφή.
εχω συναντήσει τουλάχιστον 4 παιδάκια που διαγνώστηκαν στο κατώφλι του νηπιαγωγείου.
μακάρι να γίνει κάτι
Αρκετοι προσφέρθηκαν να μου μαζέψουν κι άλλες.
APA λοιπον η πρωτη προτεραιότητα αυτη τη βδομάδα.
τα ξαναλέμε

ελευθερία

Η μικρούλα μου είχε για το σχολείο να βρει τον "υμνο στην ελευθερία" του Σολωμου,
και με την ευκαιρία του έριξα και γω μια ματια - δευτερη ανάγνωση απο τη θέση της ενήλικης μαμάς με τα όσα συμβαίνουν γύρω μου.
Παραθέτω απο την 28-29 στροφή του ποιήματος :
Δεν μιλείς και δεν κουνιέσαι
Στες βρισιές οπού αγρικάς.
Σαν τον βράχον οπού αφήνει
Κάθε ακάθαρτο νερό
Εις τα πόδια του να χύνη
Ευκολόσβηστον αφρό.
αυτός είναι και ο στόχος μου- να μην αφήνω να με αγγίζουν οι μιζέριες και σαν το βράχο-ελευθερία να αφήνω να σβήνει σαν τον αφρό του ακάθαρτου νερού κάθε μαυρίλα που πέφτει πάνω μου.

Διαβάζουμε και τη βιογραφία του σολωμού. Τι της έκανε εντύπωση;

• ότι ο Εθνικός μας ποιητής δεν έκανε οικογένεια
• ότι επέζησε απο τον πόλεμο ( δε σκοτώθηκε το 1821!!)

θέλω να τοποθετηθώ στο θέμα της Μαρίας, αλλά θα επανέλθω. Εν συντομία , για μένα δεν είναι ο αυτισμός πρόβλημα , αυτοί που το βλέπουν σαν τέτοιο είναι. και οι συμπεριφορές τους.Πράγμα που με κάνει να θέλω να τοποθετηθώ και στο θέμα της Μαριλένας , - θέλω να σπάσω το κεφάλι αυτών που αναφέρονται και αντιμετωπίζουν το παιδί μου σαν "πρόβλημα".

Λόγω φόρτου εργασίας,λόγω της γρίππης που έχει πλακώσει το σπιτικό μου,και της κατάθλιψης που κρατιέμαι με νύχια και δόντια να μη με νικήσει... επιφυλάσσομαι.

πολύ κακό για το τίποτα

Η ομάδα έχασε με τρίποντο των αντιπάλων το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Το "πάρτυ" τελικα δεν ήταν στα μέτρα μας: Ζωντανη δυνατή μουσική , συνωστισμός, ο κλόουν μας τρόμαξε... ο μικρούλης μου έψαχνε την έξοδο. μου ζήτησε να βάλει το μπουφάν .Δεν είχε πολύ χώρο για να τρέξει ή να καθήσει σε μια γωνία, οπότε ... απλά φύγαμε.
Εκτίμησα ότι δεν είχε νόημα να τον πιέσω να μείνουμε κι άλλο. οι παιδότοποι ίσως είναι μια καλύτερη επιλογή για αυτή την ηλικία.

Το καλό ήταν ότι δέχτηκε να βάλει τη στολή ( και ήταν ένας υπέροχος ρομπέν των δασών)
και το πρωί στο σχολείο , αφου παρακολούθησε το μασκάρεμα των συμμαθητών, δέχτηκε να του βάψουν το πρόσωπο και να φορέσει κορώνα με αυτάκια, έγινε ενα πολύ γλυκό ποντικάκι!!

Καλή επαφή με το αποκριάτικο κλίμα. ένα βήμα τη φορά.

αδερφάκια

Αυριο είναι το αποκριάτικο πάρτυ του σχολείου του μικρού.
Την ίδια ώρα είναι και ο αγώνας μπάσκετ που θέλει διακαώς να παρακολουθήσει η μεγάλη.
θα μοιραστούμε πάλι; θάθελα να πηγαίναμε όλοι μαζί.
Δε μπορω ομως να την πιέσω να έρθει σε ένα παιδικό πάρτυ που δεν θα είναι οι δικοί της συμμαθητές.
Οκ , έχει τις δικές της δραστηριοτητες , τα δικα της πάρτυ, και δεν τραβάμε το νασο μαζί της σε ό,τι κάνει.Μήπως τελικά καταλήγουμε να ζούμε παράλληλες ζωές αντι για μια της οικογένειας;
Μάλλον αυτο που με ενοχλεί είναι ότι θάθελα να νιώθει κάτι που δεν νιώθει. την ανάγκη να είναι μαζί με τον αδερφό της.Και αναρωτιέμαι τι ευθύνη έχω γι αυτό.
Μήπως φρικάρω για το τίποτα;
Μήπως τελικά τα παιδια μεγαλώνουν πάντα πιο γρήγορα απο όσο υπολογίζουν οι γονείς;
Μηπως εγω δε μεγαλώνω με τον ίδιο ρυθμό ώστε να μπορώ να αποδεχτώ τόση διάθεση ανεξαρτησίας απο την 7χρονη κόρη μου;

οι υπόλοιποι πως τα χειρίζεστε αυτα;
πολυ θα θελα να ξέρω πως λειτουργουν άλλες ανάλογες οικογένειες σε τέτοιες περιπτώσεις!

συναντήσεις εκπαιδευτικών - γονεων

καθε παρασκευή βρισκόμαστε με τις Δασκάλες του παιδιου για ενημέρωση.
ηταν το πιο εύκολο για αυτές αφου δε μπορουν να διατηρήσουν τετράδιο επικοινωνίας σχολείου- σπιτιου.
Έχουμε αρχίσει να επαναλαμβανόμαστε ...
οι υπόλοιποι πως το ρυθμίζετε αυτό το θέμα;

στερεοτυπίες

οι στερεοτυπίες είναι ένα θέμα δύσκολο.και σ'αυτό δοκιμάζονται οι ικανότητές μας για αποδοχή. Μερικά πράγματα που έχω κατάλάβει ότι ισχύουν:

• είναι κάτι που το παιδί έχει ανάγκη να κάνει για διάφορους λόγους με στόχο να νιώθει καλά.
• μερικές φορές ο λόγος είναι αισθητηριακός ( π.χ. το τέκνο είχε την ανάγκη να χτυπά τις πατούσες δυνατά στο πάτωμα)
• όταν τις απαγορεύσεις , επειδή η ανάγκη είναι μεγάλη , θα ξεφυτρώσουν άλλες , σαν λερναία ύδρα ενα πραμα...( περίπτωση 1: αφου είχαμε πρόβληματα με τους "απο κατω", προσπαθούσαμε να τον οδηγήσουμε στον καναπε η στο τραμπολίνο... όμως δεν ήταν το ιδιο ... οποτε βρήκε διέξοδο στο να χτυπάει τη φτέρνα του ενος ποδιού στο γόνατο του άλλου.Έτσι τώρα έχουμε το πιο σοβαρό θέμα του πιθανου αυτοτραυματισμου να αντιμετωπίσουμε....περίπτωση 2: χτυπά δυνατα τους καρπούς στο τραπέζι, στον τοιχο ... τον κατευθύνουμε στο μπόνγκο . φαίνεται να του δίνει περίπου ιδια ικανοποίηση αλλα δεν έχει εδραιωθεί ακόμα η υποκατάστατη συνήθεια)
• μερικές φορές δε μπορούμε να καταλάβουμε γιατι το κάνει και δε μπορούμε να το τροποποιήσουμε.π.χ. οταν πετάει πράγματα απο τα παράθυρα.Το απαγορεύουμε απλώς.... και δε ξέρουμε που θα ξαναβγεί.π.χ. η ανάγκη να κρύβει πράγματα πίσω απο τα κρεβάτια με την απαγόρευση εξελίχτηκε σε κρύψιμο σε όλο και πιο απίθανες κρυψώνες τοσο που πραγματικά εξαφανίζονται και δε μπορούμε να τα ξεθάψουμε (σε ό,τι ρωγμές υπάρχουν στα εντοιχισμένα έπιπλα)

και μερικές απορίες για τον εκπρόσωπο του Δρ Greenspan( Είχα υποσχεθεί και σε παλιότερο ποστ αναφορά για τις δυσκολίες εφαρμογής του floortime)

Με τη θεωρία πάμε καλά. στην πράξη κολλάω.Έχω μειώσει τον καταιγιστικό λόγο μου στην αλληλεπίδραση με το παιδί, προσπαθώ να αυξήσω το χρόνο που περιμένω την αντίδραση του, αλλά στερεύω απο ιδέες όταν αρχίσει το στερεοτυπικό παιχνίδι. όταν βρει ενα αντικείμενο και θέλει να το κρύψει κατεβάζει ρολά και εστιάζει με τόση προσήλωση στο στόχο που δε ξέρω πως να μπώ στο παιχνίδι του.

δεν ειναι κανονικο!!

Το πρωί πηρα το μικρούλι μου λίγο νωρίτερα στο σχολείο για να ξαναμπούμε στο πρόγραμμα της προσευχής.περιμένοντας να μπει στην τάξη , παρακολουθώ το εξης σκηνικο:
μια μαμα- εργαζόμενη εχει μαζί της το 3-4 χρονο κοριτσάκι και σκέφτεται να το αφήσει για λίγο στο νηπιαγωγείο. Πετάγεται λοιπόν μια άλλη εργαζόμενη ( " ειδική δασκάλα"? καποιας αλλης ειδικότητας δε ξέρω - πάντως εργαζόμενη στο ειδικό σχολείο) και λέει το απίστευτο :
δεν ειναι κανονικό νηπιαγωγείο, τα παιδια εδώ είναι χειρότερα.
το κοριτσάκι επιμένει λίγο - θέλω να πάιξω με τα παιχνίδια , λέει . αλλα το χέρι της μαμάς το τραβάει ( έλα εδω θα σε τραβάνε τα παιδια ) και φεύγουν απο την πόρτα του νηπιαωγείου.

Μου εχει ανέβει το αίμα στο κεφάλι απο το πρωι.Ποια ένταξη , ποια αποδοχή; σε τι μπορώ να ελπίζω όταν οι ίδιοι οι δάσκαλοι του ειδικου σχολείου κολλάνε τέτοιες ταμπέλες ; όταν απαγορεύουν στα δικά τους παιδια να έρθουν σε επαφή με τα "άλλα" ;
Δέ ξέρω να κλάψω , να γελάσω ή να βρίσω.
ΟΚ τα παιδάκια του ειδικού νηπιαγωγείου εχουν δυσκολίες κοινωνικοποίησης. μπορεί να φωνάζουν και να μην έχουν "καλους τρόπους" . τα παιδάκια στα άλλα νηπιαγωγεία τι είναι δηλαδή; δεν υπάρχουν στις "άλλες" τάξεις παιδια με τέτοιες συμπεριφορές;

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Καλημερα! σας ελειψα?

μετα απο τοσο καιρο που εχω να γράψω ζυγίζω πολύ τι είναι αυτο για το οποιο θα θελα πιο πολυ να μιλησω.

προσπαθω να το μαζέψω, να δω "the big picture" , ποιο ειναι το θεμα πισω απο ολα τα θέματα που απορροφουν την ενεργεια μου και τη σκέψη μου.

Καταλήγω σχεδόν παντα στο ιδιο ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ!

όλοι θέλουμε να μας αποδέχονται , η ανάγκη για αποδοχή είναι μέσα στην πυραμίδα των αναγκών του Μασλοου πριν απο την ανάγκη για αυτοεκτίμηση.ειναι σημαντικο να νιώθεις αποδοχή απο την οικογένεια και γενικα την ομάδα ,να νιώθεις ότι ανήκεις κάπου.

το θέμα είναι τι γίνεται με την ανάγκη των άλλων για αποδοχή;

τι σημαίνει αποδέχομαι το διαφορετικο; τη διαφορετική άποψη, το διαφορετικό τρόπο αξιολόγησης , τη διαφορετική προσωπικότητα,το διαφορετικό τρόπο ζωής και σκέψης;

δυο μέτρα και δυο σταθμά ανάλογα με την πλευρά που στέκομαι;

προσπαθώ απλά να αυξήσω το παγκόσμιο ισοζύγιο της αποδοχής με το να σέβομαι τη διαφορετικότητα των άλλων ;και τι γίνεται με τη βλακεία και την ηλιθιότητα; αυτές τις εύκολες "κακες λέξεις" που κολλάμε πολλές φορές αβασάνιστα στους άλλους; ολοι είναι ίσοι αλλά μερικοι διαφορετικοι ειναι πιο ίσοι ;

-